ITPB2/4511-616/16-2/ENB - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku złożonym w dniu 8 lipca 2016 r. uzupełnionym w dniu 11 października 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 11 października 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2003 r. dziadek Wnioskodawcy będący właścicielem działek rolnych o nr geod. 1628 i 1627, przekazał je w drodze darowizny swojej najbliższej rodzinie.

Działkę nr 1628 ofiarował swoim wnukom, tj. Wnioskodawcy, Michałowi P., Agnieszce W. i Kamilowi P. - każdy z nich otrzymał po 25% udziałów w ww. nieruchomości.

Działkę nr 1627 ofiarował swoim synom, tj. Marianowi P. oraz Lechowi P. - każdy z nich otrzymał po 50% udziałów w ww. nieruchomości.

W 2012 r. działka o nr 1627 została darowana przez Mariana i Lecha P. na rzecz swoich dzieci.

Marian P. darował swoje udziały w działce nr 1627 dzieciom - Wnioskodawcy i Michałowi P., każdy z nich otrzymał po 25% udziałów w ww. nieruchomości.

Lech P. darował swoje udziały w działce nr 1627 dzieciom - Agnieszce W. i Kamilowi P. - każdy z nich otrzymał po 25% udziałów w ww. nieruchomości.

Następnie działki o nr 1627 i 1628 zostały scalone w jedną działkę o nr 1752, w której każdy utrzymał swój stan posiadania - 25% całości.

W skład nieruchomości o nr 1752 weszły działki o nr 1628 - odpowiednio 76% powierzchni, oraz działka 1627 odpowiednio 24% powierzchni.

Po scaleniu działek w 2013 r. nastąpiło zniesienie współwłasności. Każdy ze współwłaścicieli dostał działkę równą pod względem powierzchni, a ponadto została utworzona jedna działka która pozostała we współwłasności.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że wartość działki otrzymanej na wyłączną własność w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy we współwłasności. Każdy ze współwłaścicieli dostał działki na wyłączną własność o takiej samej powierzchni i wartości.

Wnioskodawca zamierza wydzielić i sprzedać działki budowlane, a uzyskany dochód chce przeznaczyć na zakup i wyposażenie mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy cały dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, skoro większą część (76%) Wnioskodawca otrzymał w 2003 r. od dziadka, a tylko 24% gruntu w 2012 r. od ojca?

2. Czy dochód ze sprzedaży będzie zwolniony z podatku dochodowego, jeżeli w ciągu dwóch lat od sprzedaży zostanie wydatkowany na cele mieszkaniowe - zakup i wyposażenie mieszkania?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro 76% posiadanej działki otrzymał w 2003 r., a 24% w 2012 r. to opodatkowaniu podatkiem dochodowym będzie podlegać 24% dochodu uzyskanego ze sprzedaży.

Zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli w ciągu 2 lat od sprzedaży dochód uzyskany z tej sprzedaży zostanie wydatkowany na cele mieszkaniowe, to będzie on zwolniony z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy-przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w zacytowanym przepisie.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych istotne jest ustalenie daty ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2003 r. dziadek Wnioskodawcy będący właścicielem działek rolnych o nr geod. 1628 i 1627, przekazał je w drodze darowizny swojej najbliższej rodzinie.

Działkę nr 1628 ofiarował swoim wnukom, tj. Wnioskodawcy, Michałowi P., Agnieszce W. i Kamilowi P. - każdy z nich otrzymał po 25% udziałów w ww. nieruchomości.

Działkę nr 1627 ofiarował swoim synom, tj. Marianowi P. oraz Lechowi P. - każdy z nich otrzymał po 50% udziałów w ww. nieruchomości.

W 2012 r. działka o nr 1627 została darowana przez Mariana i Lecha P. na rzecz swoich dzieci.

Marian P. darował swoje udziały w działce nr 1627 dzieciom - Wnioskodawcy i Michałowi P., każdy z nich otrzymał po 25% udziałów w ww. nieruchomości.

Lech P. darował swoje udziały w działce nr 1627 dzieciom - Agnieszce W. i Kamilowi P. - każdy z nich otrzymał po 25% udziałów w ww. nieruchomości.

Następnie działki o nr 1627 i 1628 zostały scalone w jedną działkę o nr 1752, w której każdy utrzymał swój stan posiadania - 25% całości.

W skład nieruchomości o nr 1752 weszły działki o nr 1628 - odpowiednio 76% powierzchni, oraz działka 1627 odpowiednio 24% powierzchni.

Po scaleniu działek w 2013 r. nastąpiło zniesienie współwłasności. Każdy ze współwłaścicieli dostał działkę równą pod względem powierzchni, a ponadto została utworzona jedna działka która pozostała we współwłasności.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że wartość działki otrzymanej na wyłączną własność w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy we współwłasności. Każdy ze współwłaścicieli dostał działki na wyłączną własność o takiej samej powierzchni i wartości.

Wnioskodawca zamierza wydzielić i sprzedać działki budowlane, a uzyskany dochód chce przeznaczyć na zakup i wyposażenie mieszkania.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W świetle art. 196 § 1 współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W myśl art. 210 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. W wyniku zniesienia współwłasności następuje likwidacja stosunku prawnego łączącego współwłaścicieli.

Natomiast, zgodnie z art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeżeli:

Zatem zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości - w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby na rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro wartość i wielkość działki otrzymanej przez Wnioskodawcę na wyłączną własność na skutek zniesienia współwłasności nieruchomości nie przekroczyła wartości udziału, jaki przysługiwał Jemu we współwłasności przed dokonanym podziałem i w wyniku tej czynności udział Wnioskodawcy nie uległ powiększeniu, nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w 2003 i 2012 r. i w konsekwencji pięcioletni termin, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy winien być liczony od końca 2003 i 2012 r.

Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie zdarzenia przyszłego wskazać należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku nieruchomości (wydzielonych działek) w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2003 r. w darowiźnie od dziadka nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy źródła przychodu z uwagi na to, że upłynął okres pięcioletni od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia tego udziału i tym samym nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Natomiast sprzedaż nieruchomości (wydzielonych działek) w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze darowizny od ojca dokonanej w 2012 r. stanowiła będzie źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, który podlegał będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 tej ustawy).

Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 tej ustawy jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy). Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie uzyskany dochód będzie mógł korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej

Z treści art. 21 ust. 26 ww. ustawy wynika, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ustawy).

W myśl art. 21 ust. 28 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości w części proporcjonalnie odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2012 r. w drodze darowizny od ojca dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, a uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, chyba że spełnione zostaną warunki zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy.

W sytuacji zatem wydatkowania w ustawowym terminie przychodu z odpłatnego zbycia - odpowiadającego udziałowi nabytemu w 2012 r. - na własne cele mieszkaniowe, w tym na zakup na własne potrzeby mieszkania, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do przedmiotowego zwolnienia uprawniać również będą wydatki na remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Wyjaśnić przy tym należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują pojęcia "remont", nie określają również jakiego rodzaju wydatki wchodzą w zakres tego zwolnienia. Wymienione pojęcie rozumieć należy zatem w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji.

W świetle przepisu art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.), poprzez "remont" należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za "remont" uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

W konsekwencji, za uprawniające do zastosowania przedmiotowego zwolnienia nie mogą zostać uznane wydatki poniesione na wyposażenie lokalu (np. na zakup szaf wnękowych, sprzętu agd, rtv, mebli), nie mieszczą się bowiem w pojęciu remontu, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.