ITPB2/4511-567/16/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2016 r. (data wpływu 24 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 25 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 25 sierpnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniach od 28 sierpnia do 31 grudnia 2014 r. Wnioskodawca pracował w Agencji Pracy Tymczasowej. Zatrudniony był na stanowisku kasjera w hipermarkecie, w którym Agencja miała swój oddział.

W dniu 25 grudnia 2014 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi. Przewrócił się na oblodzonej powierzchni - trawie. W dniu 26 grudnia 2014 r. w szpitalu stwierdzono złamanie lewego barku. Założono Wnioskodawcy gips. Dnia 25 marca 2015 r. Wnioskodawca podjął płatną rehabilitację i od 1 kwietnia 2015 r. przez cały miesiąc korzystał z niej. Rehabilitacja finansowana była z NFZ. Ze względu na ciężkie złamanie rehabilitacja trwała do połowy września 2015 r. Wnioskodawca posiada fakturę VAT na kwotę 350 zł.

W domu Wnioskodawca miał obowiązek samodzielnie wykonywać ćwiczenia. Ponadto, rehabilitantki poleciły Wnioskodawcy, aby zaczął biegać co drugi, trzeci dzień, chodził na basen 2-3 razy w tygodniu. Dzięki intensywnym ćwiczeniom rehabilitacyjnym w domu i na sali ćwiczeniowej w Centrum Rehabilitacji Wnioskodawca wyleczył lewy bark.

Na podstawie ugody zawartej z Agencją w dniu 10 lipca 2015 r. Wnioskodawcy wypłacono zapomogę w wysokości 500 zł, w związku z wypadkiem, któremu uległ w dniu 25 grudnia 2014 r. Zapomoga została wypłacona na rehabilitację prawego barku. Powyższa kwota faktycznie została przeznaczona na opłacenie rehabilitacji. Przez cały rok 2015 Wnioskodawca nie pracował tylko uczył się - jest studentem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji opisanej we wniosku Wnioskodawca musi płacić podatek dochodowy od kwoty 500 zł otrzymanej zapomogi?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl przepisów prawa podatkowego nie musi płacić podatku dochodowego od kwoty 500 zł otrzymanej zapomogi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 9 wymienił inne źródła.

Zgodnie z postanowieniami art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, iż podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być - co do zasady - takie czynności, w wyniku których po stronie osoby fizycznej następuje przysporzenie majątkowe.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79.

W powołanym powyżej przepisie ustawodawca wymienił przypadki, których wystąpienie umożliwia zwolnienie zapomogi z podatku dochodowego. Tak więc ze zwolnienia korzystają zapomogi otrzymane w związku z zaistnieniem określonych sytuacji, tj.:

* indywidualnego zdarzenia losowego,

* klęski żywiołowej,

* długotrwałej choroby,

* śmierci.

Zarówno powołany wyżej przepis jak również inne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "zdarzenie losowe". W orzecznictwie podatkowym wskazuje się, że w sytuacji, gdy w prawie podatkowym termin użyty w przepisach nie jest bliżej określony, to wykładnia takiego pojęcia winna odbywać przy zastosowaniu wykładni językowej lub zgodnie ze znaczeniem jakie ma ono w języku potocznym.

Mając powyższe na uwadze, pod pojęciem "indywidualnego zdarzenia losowego" można rozumieć wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności, jak np. kradzieże, włamania, zniszczenie domu lub mieszkania spowodowane zalaniem wodą lub pożarem, nieszczęśliwe wypadki powodujące uszczerbek na zdrowiu itp.

Należy przy tym zauważyć, że cechą charakterystyczną zapomogi jest, że jest to świadczenie jednorazowe mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z różnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej, a podstawą do zastosowania zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych jest stwierdzenie faktu wystąpienia określonego zdarzenia.

Z treści wniosku wynika, że w roku 2015 Wnioskodawca otrzymał jednorazową zapomogę w wysokości 500 zł na pokrycie kosztów rehabilitacji, w związku z wypadkiem jakiemu uległ w dniu 25 grudnia 2014 r.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz opisany stan faktyczny, w szczególności zaś definicję "zdarzenia losowego" stwierdzić należy, że przedmiotową zapomogę można uznać za przyznaną w związku z zaistnieniem zdarzenia losowego (wypadku), czyli nagłego, niespodziewanego, pojedynczego zdarzenia wywołanego przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności.

Reasumując, bezzwrotna, jednorazowa zapomoga pieniężna w kwocie 500 zł otrzymana przez Wnioskodawcę w związku z wypadkiem, w wyniku którego doszło do złamania lewego barku i późniejszą jego rehabilitacją, udokumentowaną fakturą VAT korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a to oznacza, że Wnioskodawca nie musi płacić z tego tytułu podatku dochodowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.