ITPB2/4511-561/16-1/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2016 r. (data wpływu 14 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia zaległości - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia zaległości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto wynajmuje lokale wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu Gminy oraz lokale mieszkalne stanowiące własność Skarbu Państwa, którymi gospodaruje Prezydent Miasta. Mieszkaniowy zasób Gminy tworzą lokale stanowiące własność Gminy Miasto albo gminnych osób prawnych lub spółek handlowych utworzonych z udziałem gminy, z wyjątkiem towarzystw budownictwa społecznego, a także lokale pozostające w posiadaniu samoistnym tych podmiotów. Gmina Miasto zawiera umowy najmu z osobami, które spełniają kryteria określone uchwałą Nr.. Rady Miasta z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali oraz pomieszczeń tymczasowych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miasto. Na podstawie przedmiotowych umów oraz w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego a także ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733), najemcy zobowiązani są do zapłaty czynszu najmu i innych opłat związanych z korzystaniem z danego lokalu, tj. opłaty za media. Z tytułu niezapłaconych czynszów najmu i innych opłat powstają zaległości czynszowe obciążające poszczególnych najemców. W przypadku wystąpienia zaległości w opłatach za czynsz i media, w ramach prowadzonego postępowania windykacyjnego, sprawa kierowana jest na drogę postępowania sądowego i egzekucyjnego. Podobna sytuacja odnosi się do osób, którym wypowiedziano umowę najmu, lecz pomimo utraty tytułu prawnego do lokalu, nadal zajmują lokal. Wówczas bezumowni użytkownicy lokalu zobowiązani są do zapłaty na rzecz Gminy Miasto odszkodowania za bezumowne zajmowanie lokalu oraz opłat związanych z korzystaniem z lokalu, co znajduje oparcie w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Z uwagi na powstające zaległości w zapłacie czynszów i innych opłat za używanie lokalu, jak również odszkodowań za bezumowne zajmowanie lokalu i innych opłat, Rada Miasta podjęła uchwałę Nr.. z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad, sposobu i trybu udzielania ulg w spłacie należności pieniężnych o charakterze cywilnoprawnym przypadających Gminie Miasto lub podległym jej jednostkom organizacyjnym, wskazania organu i osób do tego uprawnionych oraz warunkach dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną (Zacho. Z 2015 r., poz. 5624) (dalej jako: uchwała). Powyższa uchwała podjęta została na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 59 ust. 1-3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Treść powołanej uchwały zawiera przesłanki do umorzenia należności pieniężnych o charakterze cywilnoprawnym przypadających Gminie Miasto oraz podległym jej jednostkom, w tym m.in. należności pieniężnych obejmujących zaległości czynszowe najemców lokali mieszkalnych, zaległości odszkodowawcze bezumownych użytkowników lokalu. Jednocześnie poprzez należność, zgodnie z uchwałą, należy rozumieć należność główną, odsetki za zwłokę oraz koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego.

Zastosowanie uchwały w sprawie umorzenia zaległości uzależnione jest od złożenia stosownego wniosku przez dłużnika, jednakże umorzenie jest stosowane tylko w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem dłużnika lub interesu publicznego. Poprzez ważny interes dłużnika należy rozumieć sytuację społeczną lub gospodarczą dłużnika, w której zapłata długu bądź jego części mogłaby zagrozić egzystencji dłużnika lub osób będących na jego utrzymaniu, bądź dalszemu funkcjonowaniu osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Jeżeli postępowanie windykacyjne okaże się bezskuteczne, a dłużnik złoży stosowny wniosek o umorzenie zaległości i zostaną spełnione przesłanki określone uchwałą, zachodzi możliwość zastosowania uchwały i umorzenia należności przypadających na rzecz Gminy. Umorzenie dotyczy zatem należności głównej, odsetek i kosztów postępowania sądowego oraz egzekucyjnego. Jednocześnie Gmina podejmuje decyzję o umorzeniu kosztów postępowań sądowych i egzekucyjnych tylko w odniesieniu do swoich wierzytelności. Wynikają one bowiem z prawomocnych sądowych tytułów wykonawczych i postanowień komorniczych o przyznaniu kosztów sądowych i egzekucyjnych.

W sytuacji gdy Wnioskodawca - Gmina umorzy wszystkie powyżej określone należności, od tego momentu najemcy nie są już zobowiązani do ich zapłaty.

Zauważyć należy, że uchwała podjęta przez Radę Miasta ma zastosowanie do wszystkich najemców i bezumownych użytkowników lokalu, jednakże dotyczy tylko osób, u których występują zaległości w zapłacie należności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy umorzone zaległości - zarówno z tytułu należności głównej, odsetek, jak i kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego, stanowią dla lokatorów przychód z innych źródeł i w związku z tym Gmina ma obowiązek sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów z innych źródeł PIT-8C, zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla każdego lokatora odrębnie, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano umorzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy umorzenie należności z tytułu: należności głównej (czynsz i odszkodowanie za bezumowne zajmowanie lokalu oraz opłat za media), odsetek od należności głównej, kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dlatego też Gmina Miasto nie ma obowiązku sporządzić informacji o wysokości przychodów z innych źródeł PIT-8C dla każdego lokatora.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przychodami z kolei, zgodnie z postanowieniem art. 11 ust. 1 powyżej wskazanej ustawy, z zastrzeżeniem art. 14 -15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji prawy wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższych przepisów za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie jednak z art. 20 ust. 1 ustawy - za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jednocześnie nie kwalifikowane do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do art. 42a ustawy podatkowej, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Przenosząc powyższe regulacje na kanwę przedstawionego w pkt 80 zdarzenia przyszłego-zdaniem Wnioskodawcy - stwierdzić należy, że wobec osób, którym umorzono zaległości czynszowe bądź odszkodowanie za bezumowne zajmowanie lokalu, odsetki od powyższych należności oraz koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego, Wnioskodawca nie ma obowiązku zaliczać ich do przychodów i wykazywać w informacji PIT-8C. Na poparcie powyższego wskazać należy, że warunki umorzenia należności wynikają z powołanej Uchwały podjętej przez Radę Miasta, która jest adresowana do wszystkich najemców, a dotyczy osób, u których występują zaległości. Postanowienia uchwały Rady Miasta mają charakter generalno-abstrakcyjny i odnoszą się do wszystkich osób, które są adresatami zawartych w niej norm. Tym samym wszystkie osoby, które spełniają określone w uchwale warunki, mogą korzystać z przewidzianych w niej ulg. W takim przypadku umorzenie najemcom lokali mieszkalnych zaległości czynszowych albo odszkodowawczych, odsetek oraz kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego nie ma charakteru indywidualnego i nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca na potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska, wskazuje Interpretację Indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 października 2014 r. (sygn. sprawy IBPBI1/1/415-626/14/BD. W powołanej sprawie przedstawiono analogiczny stan faktyczny, zaś stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach pokrywa się ze stanowiskiem Wnioskodawcy przedstawionym w niniejszej sprawie.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż po stronie najemców jak i osób, które nie posiadają tytułu prawnego do lokalu a zajmują lokale bez tytułu prawnego, nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu w związku z umorzeniem zaległości, odsetek oraz kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego. Wnioskodawca nie ma zatem obowiązku poboru z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz nie ma obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina zawiera umowy najmu z osobami, które spełniają kryteria określone w uchwale Rady Miasta w sprawie zasad wynajmowania lokali oraz pomieszczeń tymczasowych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy. Na podstawie przedmiotowych umów oraz w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego a także ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego najemcy zobowiązani są do zapłaty czynszu najmu i innych opłat związanych z korzystaniem z danego lokalu, tj. opłaty za media. Z tytułu niezapłaconych czynszów najmu i innych opłat powstają zaległości czynszowe obciążające poszczególnych najemców. W przypadku wystąpienia zaległości w opłatach za czynsz i media, w ramach prowadzonego postępowania windykacyjnego, sprawa kierowana jest na drogę postępowania sądowego i egzekucyjnego. Podobna sytuacja odnosi się do osób, którym wypowiedziano umowę najmu, lecz pomimo utraty tytułu prawnego do lokalu, nadal zajmują lokal. Wówczas bezumowni użytkownicy lokalu zobowiązani są do zapłaty na rzecz Gminy odszkodowania za bezumowne zajmowanie lokalu oraz opłat związanych z korzystaniem z lokalu.

Z uwagi na powstające zaległości w zapłacie czynszów i innych opłat za używanie lokalu, jak również odszkodowań za bezumowne zajmowanie lokalu i innych opłat, Rada Miasta podjęła uchwałę w sprawie określenia szczegółowych zasad, sposobu i trybu udzielania ulg w spłacie należności pieniężnych o charakterze cywilnoprawnym przypadających Gminie lub podległym jej jednostkom organizacyjnym, wskazania organu i osób do tego uprawnionych oraz warunkach dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną. Powyższa uchwała podjęta została na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 59 ust. 1-3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Uchwała ta ma zastosowanie do wszystkich najemców i bezumownych użytkowników lokalu, jednakże dotyczy tylko osób, u których występują zaległości w zapłacie należności.

Treść powołanej uchwały zawiera przesłanki do umorzenia należności pieniężnych o charakterze cywilnoprawnym przypadających Gminie oraz podległym jej jednostkom, w tym m.in. należności pieniężnych obejmujących zaległości czynszowe najemców lokali mieszkalnych, zaległości odszkodowawcze bezumownych użytkowników lokalu. Jednocześnie poprzez należność, zgodnie z uchwałą, należy rozumieć należność główną, odsetki za zwłokę oraz koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego.

Zastosowanie uchwały w sprawie umorzenia zaległości uzależnione jest od złożenia stosownego wniosku przez dłużnika, jednakże umorzenie jest stosowane tylko w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem dłużnika lub interesu publicznego. Umorzenie dotyczy należności głównej, odsetek i kosztów postępowania sądowego oraz egzekucyjnego.

W związku z tak przedstawionym opisem wskazać należy, że ponieważ enumeratywne wyliczenie wszystkich podlegających opodatkowaniu rodzajów dochodów nie jest możliwe, ustanowiona została na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w art. 10 ust. 1 pkt 9) - kategoria przychodów z innych źródeł.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy i jednocześnie niekwalifikowane do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy.

W przepisie tym ustawodawca posługuje się pojęciem "nieodpłatnego świadczenia". Wobec jego niezdefiniowania w ustawie podatkowej odwołać się należy do stanowiska wyrażanego w tej mierze, a więc co do sposobu rozumienia tego pojęcia, w dotychczasowym orzecznictwie sądowym, w tym zwłaszcza uchwały NSA z dnia 16 października 2006 r., II FPS 1/06, w której przyjęto, iż ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze (...), których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powyższych uwag stwierdzić należy, że w opisanej sytuacji umorzenie wymagalnych należności ciążących na osobach fizycznych z tytułu zawartych przez nie z Miastem umów, stanowi dla tych osób przysporzenie skutkujące powstaniem dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Przysporzenie to jest realne i wymierne, bowiem dzięki takiemu umorzeniu osoba będąca jego beneficjentem zwolniona zostaje z obowiązku świadczenia kosztem swojego majątku, a więc konieczności jego uszczuplenia. Umorzenie wymagalnych należności wiąże się z przyznaniem korzyści majątkowej innemu podmiotowi bez ekwiwalentu, stanowi zatem dla tego podmiotu przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Poprzez umorzenie następuje bowiem uzyskanie korzyści majątkowej przez dany podmiot kosztem innego podmiotu, poprzez uzyskanie nieekwiwalentnego przysporzenia majątkowego, tu - poprzez umorzenie należnych Miastu należności cywilnoprawnych. Przychodem są natomiast nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów (wyroki NSA z dnia 8 czerwca 1994 r., sygn. akt SA/Kr 1239/93 i z dnia 6 kwietnia 1994 r., sygn. akt SA/Wr 1101/03).

Wartość umorzonej zaległości obejmującej należność główną, odsetki, jak i koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego stanowi więc przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wystawienia podmiotom, wobec których dokonano umorzenia, informacji PIT-8C.

Zgodnie bowiem z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.