ITPB2/4511-534/15/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu 21 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wprowadził w swojej firmie z dniem 15 grudnia 2014 r. Program Dobrowolnych Odejść - podpisany w ramach Porozumienia między stroną związkową a Pracodawcą - w celu optymalizacji poziomu i struktury zatrudnienia, podyktowany koniecznością dostosowywania efektywności działania Wnioskodawcy do rosnących wymagań rynkowych, a także zapewnienie stabilnych miejsc pracy dla pracowników nie korzystających z Programu Dobrowolnych Odejść. Celem tego Programu było stworzenie warunków wspierających podejmowanie dobrowolnych decyzji uprawnionych pracowników o zakończeniu pracy u Wnioskodawcy. Program Dobrowolnych Odejść skierowany został do wszystkich obszarów działalności Wnioskodawcy. W związku z rozwiązaniem umowy o pracę, które nastąpiło z dniem 31 marca 2015 r. zostały wypłacone:

Zgodnie z Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść - przez wypłacone odszkodowanie, zwane dobrowolnym odszkodowaniem - należy rozumieć kwotę pieniężną brutto odszkodowania należną uprawnionemu pracownikowi z tytułu rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść. Z kwoty dobrowolnego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść przed jego wypłatą zostanie pobrana przez Pracodawcę zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Kwoty, o których mowa w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść wypłacone uprawnionemu pracownikowi stanowią kwoty wypłacone przez Pracodawcę w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń tego Pracownika ze stosunku pracy związanych z rozwiązaniem umowy o pracę. Skorzystanie przez uprawnionego pracownika z Programu Dobrowolnych Odejść wyłącza prawo tego Pracownika do odszkodowań i rekompensat z Umów Społecznych oraz korzystniej kształtuje prawo do świadczeń przysługujących temu Pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy niż wynika to z innych tytułów, w tym z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

W związku z wypłaconymi kwotami, o których mowa powyżej, dotyczącymi rozwiązania umów o pracę, Wnioskodawca pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i jako płatnik odprowadził do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy odszkodowania, których wysokość określona została w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść dla Pracowników Wnioskodawcy, wypłacone w terminie 14 dni od daty rozwiązania z uprawnionym pracownikiem umowy na mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychody ze stosunku pracy i w związku z tym Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych zobowiązany był do pobrania zaliczki na podatek dochodowy i odprowadzenia na konto właściwego urzędu skarbowego.

W ocenie Wnioskodawcy odszkodowania, których wysokość określona została w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść dla Jej pracowników, wypłacone w terminie 14 dni od daty rozwiązania z uprawnionym pracownikiem umowy na mocy porozumienia stron w ramach ww. programu podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 12 ust. 1 jako przychód ze stosunku pracy związany z rozwiązaniem umowy o pracę i w związku z tym był On zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródłem przychodu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wymienione powyżej kategorie przychodów, są jedynie podane przykładowo, o czym świadczy użyty zwrot "w szczególności", oznacza to, że przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Na to, czy otrzymane wynagrodzenia pieniężne lub w naturze stanowią przychód ze stosunku pracy, nie ma wpływu fakt pozostawania pracownika w stosunku pracy w momencie uzyskania tego przychodu. Z tego wniosek, że przychody osoby, z którą już rozwiązano umowę o pracę, otrzymane od byłego pracodawcy również są przyporządkowane do źródła, jakim jest stosunek pracy.

Wnioskodawca uważa, iż wypłacone kwoty, w tym odszkodowania, których wysokość określona została w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść dla Pracowników Wnioskodawcy, (Regulamin został wprowadzony Zarządzeniem Zarządu w związku z zawartym porozumieniem między stroną związkową a Pracodawcą) w terminie 14 dni od daty rozwiązania z uprawnionym pracownikiem umowy na mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, są przychodami uzyskanymi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, kończącym stosunek pracy, które mieszczą się w definicji przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Kwoty, o których mowa w ww. regulaminie, w tym odszkodowania, wypłacone Uprawnionemu Pracownikowi stanowią kwoty wypłacone przez Pracodawcę w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń tego Pracownika ze stosunku pracy związanych z rozwiązaniem umowy o pracę.

W związku z powyższym odszkodowania, powodują powstanie przychodu ze stosunku pracy, u uprawnionych pracowników, tak jak wypłacony ekwiwalent za urlop, oraz odprawa pieniężna ściśle powiązane z tym samym zdarzeniem, jakim jest rozwiązanie umowy o pracę.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym będą podlegały wypłacane pracownikom:

W związku z powyższym Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych dokonując wypłaty przedmiotowych świadczeń pobrał i odprowadził do właściwego urzędu skarbowego podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 wymienił: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w treści artykułu zwrot "w szczególności" oznacza, iż wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w ww. przepisie, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Artykuł 9 § 1 Kodeksu pracy stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wprowadził w swojej firmie z dniem 15 grudnia 2014 r. Program Dobrowolnych Odejść - podpisany w ramach Porozumienia między stroną związkową a Pracodawcą - w celu optymalizacji poziomu i struktury zatrudnienia, podyktowany koniecznością dostosowywania efektywności działania Wnioskodawcy do rosnących wymagań rynkowych, a także zapewnienie stabilnych miejsc pracy dla pracowników nie korzystających z Programu Dobrowolnych Odejść. Celem tego Programu było stworzenie warunków wspierających podejmowanie dobrowolnych decyzji uprawnionych pracowników o zakończeniu pracy u Wnioskodawcy. Program Dobrowolnych Odejść skierowany został do wszystkich obszarów działalności Wnioskodawcy. W związku z rozwiązaniem umowy o pracę, które nastąpiło z dniem 31 marca 2015 r. zostały wypłacone:

Zgodnie z Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść - przez wypłacone odszkodowanie, zwane dobrowolnym odszkodowaniem - należy rozumieć kwotę pieniężną brutto odszkodowania należną uprawnionemu pracownikowi z tytułu rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść. Z kwoty dobrowolnego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść przed jego wypłatą zostanie pobrana przez Pracodawcę zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Kwoty, o których mowa w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść wypłacone uprawnionemu pracownikowi stanowią kwoty wypłacone przez Pracodawcę w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń tego Pracownika ze stosunku pracy związanych z rozwiązaniem umowy o pracę. Skorzystanie przez uprawnionego pracownika z Programu Dobrowolnych Odejść wyłącza prawo tego Pracownika do odszkodowań i rekompensat z Umów Społecznych oraz korzystniej kształtuje prawo do świadczeń przysługujących temu Pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy niż wynika to z innych tytułów, w tym z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

W związku z wypłaconymi kwotami, o których mowa powyżej, dotyczącymi rozwiązania umów o pracę, Wnioskodawca pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i jako płatnik odprowadził do Urzędu Skarbowego.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że wypłacone przez Wnioskodawcę uprawnionym pracownikom odszkodowania stanowią dla nich przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże jak wskazuje Wnioskodawca wysokość wypłacanych odszkodowań, określona została w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść dla Pracowników Wnioskodawcy, który stanowi źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.). Natomiast odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g) tego artykułu objęte są zwolnieniem przedmiotowym, co wynika z powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem jeżeli w istocie Wnioskodawca wypłaca pracownikom odszkodowania, których wysokość określona została w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść, stanowiącego źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wypłacone pracownikom odszkodowania, jak wskazano powyżej stanowią dla nich, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym przychód ze stosunku pracy jednakże korzystający z ww. zwolnienia przedmiotowego. Tym samym od ww. odszkodowań Wnioskodawca nie był obowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowych od osób fizycznych i odprowadzenia jej na konto urzędu skarbowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.