ITPB2/4511-524/16/MU - Ustalenie skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę za pracowników składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę za pracowników składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę za pracowników składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W latach 2010 i 2011 u Wnioskodawcy została przeprowadzona kontrola przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

W trakcie kontroli Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał, że w okresie od stycznia 2006 r. do grudnia 2010 r. osoby świadczące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z podmiotami trzecimi wykonywały czynności na rzecz własnego pracodawcy tj. Wnioskodawcy. W związku z tym Zakład Ubezpieczeń Społecznych zakwestionował powyższe umowy oraz nałożył na Wnioskodawcę obowiązek rozliczenia i opłacenia składek społecznych (w części finansowanej przez pracownika oraz w części finansowanej przez pracodawcę) i zdrowotnej (finansowanej przez pracownika) z tego tytułu.

Wnioskodawca wniósł odwołanie od wydanej decyzji, jednakże sądy obu instancji uznały prawidłowość stanowiska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Po otrzymaniu prawomocnego wyroku Wnioskodawca podjął czynności mające na celu rozliczenie składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez pracownika i pracodawcę oraz składek zdrowotnych finansowanych przez pracownika, a należne składki przekazał do ZUS.

Wnioskodawca jako jednostka sektora finansów publicznych zobligowany jest do prowadzenia działań mających na celu zarówno zwrot składek społecznych w części, która powinna zostać sfinansowana przez pracownika oraz składki zdrowotnej finansowanej przez pracownika. W związku z czym zostały wystawione pracownikom noty obciążeniowe wraz z wezwaniem do zapłaty wskazanych kwot w terminie do 31 marca 2016 r.

W przypadku nieuregulowania przez pracowników kwot wynikających z not obciążeniowych oraz w związku z tym, że Wnioskodawca jako pracodawca jest zobowiązany do wydania w terminie do dnia 29 lutego 2016 r. deklaracji PIT-11 za 2015 r., włączono do przychodu rozliczone i opłacone przez Niego składki społeczne oraz składkę zdrowotną, które powinny być, a nie zostały sfinansowane przez pracownika. Po zwróceniu przez pracowników na rzecz Wnioskodawcy należności wykazanych w notach obciążeniowych zostanie dokonana korekta przychodu w deklaracji PIT-11. Informacja ta została zamieszczona w doręczonych pracownikom notach obciążeniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy rozliczone i opłacone przez Wnioskodawcę składki na ubezpieczenia społeczne i składka zdrowotna, w części, w której powinny być finansowane przez pracownika, a nie pokryte z dochodu pracownika stanowią przychód podatkowy pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczone i opłacone przez Wnioskodawcę składki na ubezpieczenia społeczne w części, w której powinny być finansowane przez pracownika oraz składka zdrowotna są przychodem pracownika.

Płatnik składek, tj. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że składki na ubezpieczenia społeczne i składka zdrowotna w części finansowanej przez pracownika winny być pokryte z dochodu pracownika i w przypadku, jeżeli z tego dochodu nie zostały one pokryte stanowią przychód pracownika.

Ponadto składka zdrowotna w okresie zatrudnienia w NZOZ pomniejszyła zobowiązanie podatkowe pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponieważ za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika, to wskazać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki przez pracodawcę środkami z jego majątku w sytuacji, gdy winno ono być sfinansowane środkami pracownika).

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego - roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również - miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w latach 2010 i 2011 u Wnioskodawcy została przeprowadzona kontrola przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

W trakcie kontroli Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał, że w okresie od stycznia 2006 r. do grudnia 2010 r. osoby świadczące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z podmiotami trzecimi wykonywały czynności na rzecz własnego pracodawcy tj. Wnioskodawcy. W związku z tym Zakład Ubezpieczeń Społecznych zakwestionował powyższe umowy oraz nałożył na Wnioskodawcę obowiązek rozliczenia i opłacenia składek społecznych (w części finansowanej przez pracownika oraz w części finansowanej przez pracodawcę) i zdrowotnej (finansowanej przez pracownika) z tego tytułu.

Wnioskodawca wniósł odwołanie od wydanej decyzji, jednakże sądy obu instancji uznały prawidłowość stanowiska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Po otrzymaniu prawomocnego wyroku Wnioskodawca podjął czynności mające na celu rozliczenie składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez pracownika i pracodawcę oraz składek zdrowotnych finansowanych przez pracownika, a należne składki przekazał do ZUS.

Wnioskodawca jako jednostka sektora finansów publicznych zobligowany jest do prowadzenia działań mających na celu zarówno zwrot składek społecznych w części, która powinna zostać sfinansowana przez pracownika oraz składki zdrowotnej finansowanej przez pracownika. W związku z czym zostały wystawione pracownikom noty obciążeniowe wraz z wezwaniem do zapłaty wskazanych kwot w terminie do 31 marca 2016 r.

W przypadku nieuregulowania przez pracowników kwot wynikających z not obciążeniowych oraz w związku z tym, że Wnioskodawca jako pracodawca jest zobowiązany do wydania w terminie do dnia 29 lutego 2016 r. deklaracji PIT-11 za 2015 r., włączono do przychodu rozliczone i opłacone przez Niego składki społeczne oraz składkę zdrowotną, które powinny być, a nie zostały sfinansowane przez pracownika.

Po zwróceniu przez pracowników na rzecz Wnioskodawcy należności wykazanych w notach obciążeniowych zostanie dokonana korekta przychodu w deklaracji PIT-11. Informacja ta została zamieszczona w doręczonych pracownikom notach obciążeniowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa stwierdzić należy, że uiszczenie przez Wnioskodawcę - za osoby świadczące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z podmiotami trzecimi, które wykonywały czynności na rzecz własnego pracodawcy tj. Wnioskodawcy - składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za okres od stycznia 2006 r. do grudnia 2010 r. w tej części, która winna być pokryta z przychodu tych osób stanowi nieodpłatne świadczenie generujące przychód podatkowy. Osoby te uzyskały bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż inny podmiot tj. Wnioskodawca poniósł kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany majątkiem (dochodami) tychże osób.

Należy zauważyć, że przychód tych osób w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje w dacie zapłaty ww. składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Przy czym, zapłacone składki stanowić będą dla tych osób przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli w dniu powstania przychodu łączył je z pracodawcą stosunek pracy.

Wobec tego, rozliczone i opłacone przez Wnioskodawcę składki na ubezpieczenia społeczne i składka zdrowotna, w części finansowanej przez pracownika, który nie zwrócił ich Wnioskodawcy (płatnikowi składek) w roku, w którym zostały zapłacone i w dniu ich zapłaty łączył go z Wnioskodawcą stosunek pracy stanowią przychód pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.