ITPB2/4511-424/16/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data wpływu 26 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 3 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2016 r. wpłynął wniosek, uzupełniony w dniu 3 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie decyzji Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Wypadki w Pracy z siedzibą we Włoszech, Klientowi (posiadaczowi rachunku) Banku (Wnioskodawcy) przyznano rentę "z powodu na niezdolność stałą".

W dniu 13 lipca 2012 r. Klient otworzył u Wnioskodawcy rachunek walutowy (w EURO), na który w okresach miesięcznych są przekazywane środki z tytułu wyżej wymienionego świadczenia.

Dodatkowo, na prośbę Wnioskodawcy, Klient (posiadacz rachunku) przedłożył:

Wobec złożonego oświadczenia potwierdzającego miejsce zamieszkania na terenie Polski - zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Klient (posiadacz rachunku) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jednakże stosownie do art. 4a cyt. ustawy przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedłożonych przez Klienta (posiadacza rachunku) dokumentów wynika, iż świadczenie przyznano w ramach systemu Republiki Włoskiej i jest ono wypłacane z Włoch, zatem zastosowanie w niniejszym przypadku ma umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374).

Wobec powyższego Wnioskodawca - zgodnie z art. 18 oraz art. 19 ust. 2 lit. b ww. umowy oraz zgodnie z obowiązkami wynikającymi z postanowień art. 35 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w okresach miesięcznych dokonuje poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W dniu 6 czerwca 2012 r. Klient (posiadacz rachunku) złożył do Wnioskodawcy pismo w którym informuje, iż cyt.: "Wg włoskiego prawa rendita per inabilita permanente nie może być opodatkowana ani we Włoszech ani w żadnym innym kraju" oraz zwrócił się z prośbą do Wnioskodawcy o sprawdzenie wiarygodności przedłożonych informacji i zaprzestanie pobierania podatku.

Wnioskodawca po sprawdzeniu i potwierdzeniu posiadanych dokumentów, przedłożonych przez Klienta (posiadacza rachunku) uznał, iż w świetle obowiązujących Wnioskodawcę przepisów, nie zachodzą przesłanki do zaprzestania poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Na prośbę Klienta (posiadacza rachunku) w dniu 13 kwietnia 2016 r. przesłano Klientowi potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy w formie pisemnej.

W dniu 19 kwietnia 2016 r. do Wnioskodawcy wpłynęło pismo Klienta (posiadacza rachunku) z żądaniem cyt.: "zaprzestania opodatkowania oraz zwrotu wszystkich zaliczek pobranych przez Bank i rozliczonych przez Urząd Skarbowy".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, w związku z wypłatą z rachunku Klienta (posiadacza rachunku) otrzymywanych przez niego na tenże rachunek prowadzony przez Wnioskodawcę środków z tytułu renty z zagranicy, jest uprawniony i zobowiązany do poboru zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec złożonego oświadczenia, Klient (posiadacz rachunku) podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Z przedłożonych przez Klienta (posiadacza rachunku) dokumentów wynika, iż świadczenie jest wypłacane z Włoch, zatem w opinii Wnioskodawcy zastosowanie w niniejszym przypadku ma umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania.

Wobec powyższego Wnioskodawca, zgodnie z art. 18 oraz art. 19 ust. 2 lit. b ww. umowy oraz zgodnie z obowiązkami wynikającymi z postanowień art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w okresach miesięcznych dokonuje poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz przekazuje je w okresach miesięcznych na rachunek Urzędu Skarbowego (PIT-4).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 18 umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374), z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

Należy jednakże podkreślić, iż ww. umowa została sporządzona w trzech językach: polskim, włoskim i angielskim. Zgodnie z art. 30 ww. umowy - zdaniem końcowym, w razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający. Z wersji angielskiej tego przepisu wynika, iż renta czy emerytura nie musi być związana z uprzednim zatrudnieniem osoby uprawnionej do dochodu. Przepis ten wyłącznie stwierdza, iż otrzymywany dochód powinien wynikać z uprzedniego zatrudnienia, bez wskazania konkretnej osoby.

Oznacza to, że w polskiej wersji językowej dokonano niewłaściwego przetłumaczenia z języka angielskiego na język polski przepisu art. 18 polsko - włoskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stosownie do zapisów rozstrzygającej wersji umowy, prawidłowo przepis ten powinien brzmieć: emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

W konsekwencji renty z Włoch wypłacane osobom mającym stałe miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent - pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit.b.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W myśl art. 35 ust. 3 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

W świetle powyższego stwierdzić zatem należy, że renta z tytułu niezdolności do pracy otrzymywana z Włoch przez Klienta Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. W konsekwencji, od ww. dochodów Wnioskodawca - Bank w Polsce - ma obowiązek obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białystok, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.