ITPB2/4511-419/15/RS - PIT w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2015 r. (data wpływu 17 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku tym został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 22 października 2009 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zakupiła lokal mieszkalny w M. W dniu 26 września 2013 r. małżonkowie sprzedali ww. lokal, tj. przed upływem 5 lat od jego zakupu. Następnie 1 października 2013 r. zakupili lokal mieszkalny w T. Całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem przeznaczyła na zakup nowego mieszkania. Mieszkanie w M. zostało sprzedane za 54.000 zł, a mieszkanie w T. zakupione za 85.000 zł. Różnicę pokryto z pożyczki gotówkowej, zaciągniętej przed sprzedażą, tj. 29 stycznia 2013 r. Pożyczka ta nie była kredytem mieszkaniowym, ponieważ regulamin banku, nie pozwalał na zaciąganie kredytów mieszkaniowych przez osoby w wieku Wnioskodawczyni i Jej męża. Pozostałe środki stanowiły własne oszczędności. 5.000 zł kupujący wpłacił na rzecz małżonków jako zadatek przy podpisaniu umowy przedwstępnej.

Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe PIT-39 za 2013 r. - w którym podała kwotę dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - tj. łącznie całej kwoty uzyskanej ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Jednak 9 września 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała pismo z Urzędu Skarbowego, poddające w wątpliwość możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w całości. Według Urzędu kwota 16.000 zł nie została przeznaczona na cele mieszkaniowe i od tej kwoty Wnioskodawczyni ma zapłacić podatek - po połowie wraz z małżonkiem.

Ponadto Urząd zażądał potwierdzenia wpłaty 49.000 zł od kupującego. Na dowód tego przedstawiono wyciąg z konta bankowego, który potwierdził wpłatę w dniu 4 października 2013 r. ww. kwoty przez kupującego.

Z wyciągu z rachunku bankowego wynika również, iż wpłata części należności na rzecz sprzedającego mieszkanie w kwocie 50.000 zł, nastąpiła 1 października 2013 r., tj. na trzy dni przed wpłatą 49.000 zł od kupującego (od którego środki wpłynęły 4 października 2013 r.). Kwota 50.000 zł wpłacona przed dniem wpłaty od kupującego pochodziła ze środków uzyskanych z pożyczki w kwocie 30.000 zł i 20.000 zł ze środków własnych.

Po uzyskaniu kwoty 49.000 zł od kupującego (54.000 zł - 5.000 zł zadatku), 33.000 zł zostało przekazane na konto sprzedającego, pozostałe 16.000 zł zostało wydatkowane na spłatę pożyczki (9.000 zł od razu tj. 4 października 2013 r., a pozostałe 7.000 zł w terminie późniejszym na spłatę rat pożyczki - rata miesięczna wynosi 579 zł 07 gr - umowa pożyczki obowiązuje do sierpnia 2017 r.).

Teraz Urząd Skarbowy żąda wpłaty podatku od kwoty stanowiącej różnicę miedzy całkowitą kwotą uzyskaną ze sprzedaży (49.000 zł) a kwotą wpłaty dokonanej po jej wpływie (33.000 zł), tj. od 16.000 zł. Kwota ta to ok. 3.000 zł łącznie wraz z odsetkami do dnia wpłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy należy zapłacić podatek dochodowy z odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat od jej zakupu, skoro zakupiono mieszkanie za kwotę wyższą niż kwota uzyskana ze sprzedaży.

2. Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku od kwoty stanowiącej różnicę między kwotą wpłaty na zakup, a tym co zostało z kwoty uzyskanej ze sprzedaży - którą to różnicę wraz z małżonkiem przeznaczyła na spłatę pożyczki zaciągniętej z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić podatku z odpłatnego zbycia nieruchomości, ponieważ środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczyła w całości na cele mieszkaniowe. Mieszkanie sprzedała za 54.000 zł, a nowe zakupiła za 85.000 zł. Data zakupu jest późniejsza od daty sprzedaży. Wpłaciła sprzedającemu kwotę 50.000 zł w dniu podpisania aktu notarialnego, ponieważ potrzebował on pieniędzy na zakup nowej nieruchomości, a kupujący od Wnioskodawczyni lokal mieszkalny czekali na uruchomienie kredytu mieszkaniowego - który został im przyznany. W związku z tym Wnioskodawczyni wyłożyła pieniądze z zaciągniętej pożyczki, jak i środków własnych. Pożyczkę zaciągnęła wcześniej ponieważ wiedziała, że pieniądze uzyskane ze sprzedaży lokalu na wsi nie starczą na zakup lokalu w mieście. Pożyczkę spłacać będzie do sierpnia 2017 r., więc pieniądze, które zostały ze sprzedaży mieszkania przeznacza na spłatę pożyczki. 9.000 zł wpłaciła na wcześniejszą spłatę pożyczki od razu po otrzymaniu środków od kupującego. Resztę spłaca w ratach miesięcznych.

Ponadto w ocenie Wnioskodawczyni, przepis nie mówi o pożyczce z nazwy mieszkaniowej, tylko o pożyczce z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe, a taki był cel zaciągniętej przez małżonków pożyczki. Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a środki pochodzące z odpłatnego zbycia nieruchomości mogą też być przeznaczone na spłatę pożyczki zaciągniętej na cele mieszkaniowe, przed datą sprzedaży, a pożyczka została zaciągnięta już 29 stycznia 2013 r.

W ocenie Wnioskodawczyni, obowiązuje Ją okres dwóch lat w ciągu których może przeznaczać pieniądze uzyskane ze sprzedaży na cele mieszkaniowe - przez okres 24 miesięcy na spłatę pożyczki przeznaczyć musi kwotę 13.897 zł 68 gr (579 zł 7 gr x 24 m-ce) czyli kwotę znacznie wyższą niż to co pozostało.

Wnioskodawczyni uważa, że niesłusznie urząd wzywa Ją do zapłaty podatku od sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od zakupu, gdyż działała w dobrej wierze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (art. 22 ust. 6f).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 cytowanej ustawy).

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Stosownie do art. 21 ust. 29 ustawy w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 22 października 2009 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zakupiła lokal mieszkalny w M. W dniu 26 września 2013 r. małżonkowie sprzedali ww. lokal, tj. przed upływem 5 lat od jego zakupu. Następnie 1 października 2013 r. zakupili lokal mieszkalny w T. Całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem przeznaczyła na zakup nowego mieszkania. Mieszkanie w M. zostało sprzedane za 54.000 zł, a mieszkanie w T. zakupione za 85.000 zł. Różnicę pokryto z pożyczki gotówkowej, zaciągniętej przed sprzedażą, tj. 29 stycznia 2013 r. Pożyczka ta nie była kredytem mieszkaniowym, ponieważ regulamin banku nie pozwalał na zaciąganie kredytów mieszkaniowych przez osoby w wieku Wnioskodawczyni i Jej męża. Pozostałe środki stanowiły własne oszczędności. 5.000 zł kupujący wpłacił na rzecz małżonków jako zadatek przy podpisaniu umowy przedwstępnej.

Ponadto wpłata części należności na rzecz sprzedającego mieszkanie w kwocie 50.000 zł, nastąpiła 1 października 2013 r., tj. na trzy dni przed wpłatą 49.000 zł od kupującego (od którego środki wpłynęły 4 października 2013 r.). Kwota 50.000 zł wpłacona przed dniem wpłaty od kupującego pochodziła ze środków uzyskanych z pożyczki w kwocie 30.000 zł i 20.000 zł ze środków własnych.

Po uzyskaniu kwoty 49.000 zł od kupującego (54.000 zł - 5.000 zł zadatku), 33.000 zł zostało przekazane na konto sprzedającego, pozostałe 16.000 zł zostało wydatkowane na spłatę pożyczki (9.000 zł od razu tj. 4 października 2013 r., a pozostałe 7.000 zł w terminie późniejszym na spłatę rat pożyczki - rata miesięczna wynosi 579 zł 07 gr - umowa pożyczki obowiązuje do sierpnia 2017 r.).

Podkreślić należy, iż zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia skutkuje zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie zarówno wykładni rozszerzającej, jak i zawężającej.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że z powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że okolicznością decydującą o jego zastosowaniu jest fakt wydatkowania począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego oraz spłatę kredytu (pożyczki) zaciągniętego na ten właśnie cel.

Tymczasem jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawczyni nie przeznaczyła całego przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na nabycie kolejnego mieszkania, bowiem jego zakup został częściowo sfinansowany z własnych środków Wnioskodawczyni i Jej męża, jeszcze przed uzyskaniem środków od kupującego, a także z zaciągniętej pożyczki gotówkowej, na spłatę której wydatkowała część uzyskanego przychodu.

W odniesieniu do wydatków poniesionych na spłatę pożyczki gotówkowej wskazać należy, że z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy wynika, iż warunkiem koniecznym do zastosowania ww. zwolnienia jest przeznaczenie przychodu na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1. Przy czym, skoro kredyt (pożyczka) musi być zaciągnięty na cel mieszkaniowy, to powinien on wynikać z treści umowy kredytu (pożyczki). Spłata stanowi bowiem etap realizacji tego celu mieszkaniowego. Ponadto kredyt (pożyczka) musi zostać zaciągnięty w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Stąd też wydatkowanie przychodu na spłatę pożyczki zaciągniętej na sfinansowanie innych celów niż określone w art. 25 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie spełnia warunków przedmiotowego zwolnienia.

Reasumując, do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawnia wydatkowanie, począwszy od dnia odpłatnego zbycia, przychodu ze zbycia lokalu mieszkalnego na nabycie nowego lokalu mieszkalnego. Natomiast wydatkowanie przychodu na spłatę pożyczki gotówkowej nie wypełnia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem przedmiotowym zwolnieniem objęta jest ta część dochodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na nabycie mieszkania w przychodzie z odpłatnego zbycia a pozostała część dochodu podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zaznaczyć, że dla zastosowania zwolnienia przedmiotowego nie ma znaczenia okoliczność, że nowy lokal mieszkalny został nabyty za wyższą cenę niż lokal mieszkalny, który został sprzedany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.