ITPB2/4511-40/16/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku tym został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 17 grudnia 1960 r. zmarł spadkodawca Ignacy S. Natomiast w dniu 2 kwietnia 1967 r. zmarła jego małżonka - Marianna S., także będąca spadkodawcą.

Postanowieniem z dnia 11 lipca 2003 r., sąd rejonowy stwierdził, iż spadek po Ignacym S. na podstawie ustawy, w części dotyczącej majątku odrębnego obejmującego również gospodarstwo rolne nabyli: żona Marianna S. w 6/24 części oraz dzieci: Marian S., Bernard S., Seweryn S., Czesław S., Jan S., Maria K. każde z nich po 3/24 części.

Postanowieniem z dnia 11 maja 2009 r. sąd rejonowy stwierdził nabycie spadku po Mariannie S. przez: Mariana S., Bernarda S., Seweryna S., Czesława S., Jana S. i Marię K. każdy po 1/6 części, natomiast udział w gospodarstwie rolnym nabyli: Bernard S., Jan S. i Maria K. po 1/3 części.

Postanowieniem sądu rejonowego spadek po zmarłym w dniu 10 lipca 1999 r. Janie S. na podstawie testamentu nabyli: Wnioskodawca wraz z drugim spadkobiercą.

W dniu 7 maja 2013 r. spadkobiercy w postępowaniu o dział spadku zawarli ugodę na mocy której nieruchomości wchodzące w skład masy spadkowej po Mariannie i Ignacym małżonkach S. o łącznej wartości 250.000 zł (słownie: dwieście pięćdziesiąt tysięcy złotych) o powierzchni ok. 4 ha nabył Wnioskodawca, który równocześnie zobowiązał się do spłat na rzecz pozostałych spadkobierców.

W 2015 r. Wnioskodawca sprzedał jedną z nieruchomości o powierzchni 0,4417 m².

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedana nieruchomość podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu sprzedaży nieruchomości podatek dochodowy od osób fizycznych nie jest należny. Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ustawy - Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Stąd też, w ocenie Wnioskodawcy, zbywana nieruchomość nabyta została najpóźniej w dniu 10 lipca 1999 r. (otwarcie spadku po Janie S.). Jednocześnie należy stwierdzić, ze dział spadku, dokonany w 2013 r. nie może być utożsamiany z nabyciem nieruchomości, bowiem na jego skutek nie doszło do nabycia nieruchomości, a do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie mu cech wspólności.

W takiej sytuacji, termin nabycia nieruchomości należy określić na chwilę otwarcia spadku, tj. 10 lipca 1999 r., co skutkuje tym, że podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonanej sprzedaży nie będzie należny, bowiem określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pięcioletni termin upłynął z końcem 2004 r. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, przychód uzyskany ze sprzedaży niezabudowanej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem.

Wnioskodawca uważa, że tożsame stanowisko przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 12 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 542/12 (Lex: 1225560): "WSA wskazuje, że za stwierdzenie nabycia spadku uważa się potwierdzenie nabycia praw do spadku, jako całości, a w postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku nie określa się składników majątku spadkowego, praw spadkobierców oraz osób trzecich względem poszczególnych przedmiotów majątkowych tworzących spadek, praw spadkobierców lub uprawnionych do zachowku, czy nabywców spadku lub udziału w nim.

Wspólność majątku spadkowego, powstała z chwilą otwarcia spadku, wprawdzie opiera się na współwłasności w częściach ułamkowych, jednakże prawo do rozporządzania ogranicza się do udziału ułamkowego w prawie własności każdej z rzeczy należącej do spadku i nie jest tożsame z nabyciem poszczególnych rzeczy we wskazanych proporcjach. Wspólność majątku spadkowego dotyczy majątku spadkowego traktowanego jako całości i wspólność ta nie powinna być utożsamiana ze współwłasnością w częściach ułamkowych (lub ze współwłasnością łączną). Ustawodawca, w art. 1035 Kodeksu cywilnego odesłał do odpowiedniego stosowania do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku przepisów o współwłasności w częściach ułamkowych, jednakże nie oznacza to zrównania instytucji wspólności majątku spadkowego z instytucją współwłasności w częściach ułamkowych, co wynika choćby z obowiązku wzajemnych rozliczeń jako konsekwencji działu spadku czy dokonanych uprzednio darowizn (M. Pazdan (w.) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, s. 1081). Zdaniem WSA, wbrew sugestiom interpretacji, należy odróżnić udział w spadku od udziału w nieruchomości, ponieważ z chwilą otwarcia spadku strona (podatnik) nabywa spadek jako całości w danej proporcji (art. 925 Kodeksu cywilnego), natomiast nieruchomość może być tylko jedną z części spadku, co zostanie rozstrzygnięte podczas działu spadku."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2013 r. poz. 121, z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Natomiast zgodnie z art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Jeżeli w wyniku działu spadku udział w nieruchomości się zwiększa, tj. przekracza udział nabyty uprzednio w spadku, to data działu spadku będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu działu spadku. Zatem nabycie w wyniku działu spadku części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców, tj. otrzymanie z tego majątku udziałów przekraczających pierwotny udział spadkowy stanowi nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 grudnia 1960 r. zmarł spadkodawca Ignacy S. Natomiast w dniu 2 kwietnia 1967 r. zmarła jego małżonka - Marianna S., także będąca spadkodawcą.

Postanowieniem z dnia 11 lipca 2003 r., sąd rejonowy stwierdził, iż spadek po Ignacym S. na podstawie ustawy, w części dotyczącej majątku odrębnego obejmującego również gospodarstwo rolne nabyli: żona Marianna S. w 6/24 części oraz dzieci: Marian S., Bernard S., Seweryn S., Czesław S., Jan S., Maria K. każde z nich po 3/24 części.

Postanowieniem z dnia 11 maja 2009 r. sąd rejonowy stwierdził nabycie spadku po Mariannie S. przez: Mariana S., Bernarda S., Seweryna S., Czesława S., Jana S. i Marię K. każdy po 1/6 części, natomiast udział w gospodarstwie rolnym nabyli: Bernard S., Jan S. i Maria K. po 1/3 części.

Postanowieniem sądu rejonowego spadek po zmarłym w dniu 10 lipca 1999 r. Janie S. na podstawie testamentu nabyli: Wnioskodawca wraz z drugim spadkobiercą.

W dniu 7 maja 2013 r. spadkobiercy w postępowaniu o dział spadku zawarli ugodę na mocy której nieruchomości wchodzące w skład masy spadkowej po Mariannie i Ignacym małżonkach S. o łącznej wartości 250.000 zł i powierzchni ok. 4 ha nabył Wnioskodawca, który równocześnie zobowiązał się do spłat na rzecz pozostałych spadkobierców.

W 2015 r. Wnioskodawca sprzedał jedną z nieruchomości o powierzchni 0,4417 m².

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że prawo do przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca nabył w dwóch datach, tj. w 1999 r. w drodze spadku po zmarłym Janie S. oraz w 2013 r. na podstawie działu spadku. W konsekwencji powyższego sprzedaż w 2015 r. jednej z nieruchomości, w części nabytej w drodze działu spadku stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.