ITPB2/4511-28/16/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest studentką piątego roku studiów niestacjonarnych. W dniu 22 września 2014 r. w związku z trudną sytuacją materialną, potwierdzoną stosownymi dokumentami, Wnioskodawczyni złożyła do dziekana wydziału wniosek o pomoc materialną w postaci zwolnienia z opłat za czwarty rok studiów. W dniu 3 października 2014 r. dziekan wydziału na podstawie Uchwały nr XX senatu z dnia 22 czerwca 2010 r. w sprawie zasad pobierania opłat za świadczone usługi dydaktyczne oraz trybu i warunków zwalniania z tych opłat oraz art. 99 ust. 1-3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, wydał pozytywną decyzję w tej sprawie. W związku z powyższą decyzją, uczelnia wystawiła Wnioskodawczyni PIT-8C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zwolnienie Wnioskodawczyni z opłaty za studia, z uwagi na trudną sytuację materialną podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Czy w przedstawionej sytuacji uczelnia powinna sporządzić informację PIT-8C i czy zachodzi konieczność wykazania tej kwoty w zeznaniu rocznym.

Wnioskodawczyni w dniu 22 września 2014 r. w związku z trudną sytuacją materialną, potwierdzoną stosownymi dokumentami, złożyła do dziekana wydziału wniosek o pomoc w postaci zwolnienia z opłat za czwarty rok studiów. W dniu 3 października 2014 r. dziekan wydziału na podstawie Uchwały nr XX senatu z dnia 22 czerwca 2010 r. w sprawie zasad pobierania opłat za świadczone usługi dydaktyczne oraz trybu i warunków zwalniania z tych opłat wydał pozytywną decyzję w tej sprawie. Podjęta decyzja była zgodna z art. 99 ust. 1-3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, który to przepis przyznaje uprawnienia, by władze uczelni mogły zwolnić studentów z ponoszenia opłat za świadczone usługi dydaktyczne w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

Zdaniem Wnioskodawczyni umorzenie opłat za studia, z uwagi na trudną sytuację materialną, ma charakter świadczenia pomocy materialnej przyznanej na podstawie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, i tego rodzaju świadczenie korzysta na mocy art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako mieszczące się w dyspozycji powołanego przepisu, ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym. W tej sytuacji uczelnia nie powinna sporządzać informacji PIT-8C, jak również nie ma konieczności ujmowania tej kwoty w zeznaniu rocznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Zaprezentowana definicja, mająca swoje źródło w orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje odzwierciedlenie w definicji słownikowej omawianego pojęcia, zgodnie z którą "nieodpłatne świadczenie" oznacza wszelkie świadczenia nie wymagające opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2014 r. uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z:

Senat uczelni publicznej określa zasady pobierania opłat wiążące rektora przy zawieraniu umowy, o której mowa w art. 160a ust. 1, oraz tryb i warunki zwalniania - w całości lub części - z tych opłat studentów lub doktorantów, w szczególności tych, którzy osiągają wybitne wyniki w nauce lub uczestniczyli w międzynarodowych programach stypendialnych, a także tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej (art. 99 ust. 3 ww. ustawy).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest studentką piątego roku studiów niestacjonarnych. W dniu 22 września 2014 r. w związku z trudną sytuacją materialną, potwierdzoną stosownymi dokumentami, Wnioskodawczyni złożyła do dziekana wydziału wniosek o pomoc materialną w postaci zwolnienia z opłat za czwarty rok studiów. W dniu 3 października 2014 r. dziekan wydziału na podstawie Uchwały nr XX senatu z dnia 22 czerwca 2010 r. w sprawie zasad pobierania opłat za świadczone usługi dydaktyczne oraz trybu i warunków zwalniania z tych opłat oraz art. 99 ust. 1-3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, wydał pozytywną decyzję w tej sprawie. W związku z powyższą decyzją, uczelnia wystawiła Wnioskodawczyni PIT-8C.

Z wyżej cytowanych przepisów o szkolnictwie wyższym wynika, że uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne. Jednak uprawniony organ uczelni decyzją wydaną zgodnie z uchwałą Senatu uczelni publicznej, może zwolnić w całości lub części z tych opłat m.in. studentów, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej.

Jeżeli zatem zwolnienie z opłat za studia, z uwagi na trudna sytuacje materialną - jak twierdzi Wnioskodawczyni ma charakter świadczenia pomocy materialnej, to tego rodzaju świadczenie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym uczelnia nie powinna sporządzić informację PIT-8C, jak również nie zachodzi konieczność wykazania tej kwoty w zeznaniu rocznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.