ITPB2/4511-253/16-8/19-S/ENB - Zwolnienie z PIT środków finansowych przyznanych w ramach programu Mobilność Plus.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 października 2016 r. sygn. akt I SA/Bd 602/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 19 czerwca 2019 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2016 r. (data wpływu 9 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego do środków finansowych przyznanych w ramach programu "Mobilność Plus" -jest prawidłowe.

W dniu 9 marca 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 9 czerwca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: ITPB2/4511-253/16/MU, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając, że środki finansowe jakie Wnioskodawca otrzyma w związku z udziałem w programie "Mobilność Plus" nie będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 czerwca 2016 r. znak: ITPB2/4511-253/16/MU wniósł pismem z dnia 15 czerwca 2016 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 25 lipca 2016 r. znak: ITPB2/4511-1-75/16/TJ stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 czerwca 2019 r. znak: ITPB2/4511-253/16/MU złożył skargę pismem z dnia 1 sierpnia 2016 r. (data wpływu 4 sierpnia 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 26 października 2016 r. sygn. akt I SA/Bd 602/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 9 czerwca 2016 r. znak: ITPB2/4511-253/16/MU.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 października 2016 r. sygn. akt I SA/Bd 602/16, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów złożył skargę kasacyjną z dnia 20 grudnia 2016 r. znak 0461-ITRP.46.87.2016.1.RB do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W dniu 23 stycznia 2019 r. pismem znak 0110-KWR4.4021.4.2019.2.RB Szef Krajowej Administracji Skarbowej cofnął skargę kasacyjną.

Postanowieniem z dnia 5 lutego 2019 r. sygn. akt II FSK 243/17 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie kasacyjne.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 października 2016 r., sygn. akt I SA/Bd 602/16 uprawomocnił się w dniu 5 lutego 2019 r. (data wpływu wyroku z klauzulą prawomocności do tutejszego organu - 19 czerwca 2019 r.).

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest pracownikiem C. na stanowisku naukowym asystent. Na mocy decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz podpisanej później umowy pomiędzy MNiSzW a C., C. otrzymuje środki finansowe przeznaczone na finansowanie w okresie 15 marca 2016 r. - 14 marca 2017 r. udziału Wnioskodawcy w programie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego "Mobilność Plus" - IV edycja. W ramach tego programu Wnioskodawca prowadzić będzie badania naukowe na Uniwersytecie w Wielkiej Brytanii w okresie, na który zostało przyznane stypendium.

"Mobilność Plus" jest programem ustanowionym na mocy Komunikatu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. Zgodnie z komunikatem, program ma na celu umożliwienie młodym naukowcom, w tym uczestnikom studiów doktoranckich, udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium RP, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży pomiędzy miejscem zamieszkania uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. W ramach programu jest możliwe również finansowanie pobytu oraz podróży między miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek, małżonka uczestnika programu oraz jego niepełnoletnich dzieci. O przyznanie środków finansowych w ramach programu mogą ubiegać się jednostki naukowe, o których mowa w art. 2 ust. 9 pkt a-e ustawy o zasadach finansowania nauki, zatrudniające lub kształcące na studiach doktoranckich uczestników programu. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostce naukowej na podstawie decyzji Ministra, z przeznaczeniem dla uczestnika programu. Uczestnikowi programu ww. środki finansowe są przekazywane na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu. Zatem o środki finansowe na realizację projektu ubiega się pracodawca i jemu są te środki przyznawane.

Wykonawcą programu może być młody naukowiec, który jest zatrudniony w jednostce naukowej

Wnioskodawca wskazuje, że jako pracownik na etacie naukowym, posiadający stopień doktora nauk chemicznych, spełnia pierwsze z ww. kryteriów. Umowa pomiędzy MNiSW a C. została zawarta w dniu 30 listopada 2015 r., natomiast umowa pomiędzy C. a Wnioskodawcą w dniu 29 lutego 2016 r.

Umowa pomiędzy MNiSW a C. określa warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie oraz rozliczania środków finansowych przyznanych na finansowanie zagranicznego pobytu, obejmującego udział w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, realizowanych w zagranicznym ośrodku na Uniwersytecie w Wielkiej Brytanii. Środki finansowe obejmują "koszty podróży" pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem realizacji zadania oraz "koszty pobytu" związane z pobytem w miejscowości, gdzie znajduje się ośrodek naukowy dla Wnioskodawcy oraz Jego żony (§ 3 umowy). C., jako płatnik tych środków, zobowiązany jest do niezwłocznego przekazywania Wnioskodawcy całości otrzymywanych środków na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a C.

Postanowienia umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a C. stanowią w paragrafie 11, że w ramach realizacji stypendium i podróży do zagranicznego ośrodka badawczego Wnioskodawca będzie wykonywać zadania, które są zgodne z badaniami statutowymi C.

Jednocześnie, w trakcie realizacji programu, Wnioskodawca będzie pozostawał w stosunku pracy z C. na podstawie umowy bezterminowej, do której został zawarty aneks w dniu 16 lutego 2016 r. dotyczący zmiany wymiaru czasu pracy na czas pobierania stypendium. Treść jego stanowi o zmniejszeniu wymiaru czasu pracy do 1/4 etatu w okresie 15 kwietnia 2016 r. - 14 marca 2017 r. Po tym terminie warunki umowy wrócą do postanowień sprzed dnia zawarcia aneksu. Na czas pobierania stypendium Wnioskodawca nie będzie w stosunku pracy z innym pracodawcą, a C. będzie jedynym jego miejscem pracy.

Na czas podróży i pobytu w zagranicznym ośrodku badawczym Wnioskodawca złożył wniosek o delegację zagraniczną, której koszty zostaną w pełni pokryte poprzez program "Mobilność Plus". Wniosek ten został zaakceptowany przez Dyrektora C.

Wnioskodawca posiada również pisemną informację wystawioną przez Dyrektora C., mówiącą o zakwalifikowaniu Jego podróży i pobytu w zagranicznym ośrodku naukowym jako podróży służbowej z punktu widzenia jednostki naukowej i celu na jaki zostało przyznane stypendium w ramach programu "Mobilność Plus".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przyznane Wnioskodawcy - w ramach programu "Mobilność Plus" - środki finansowe mogą być na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z podatku dochodowego do wysokości sumy diet i innych należności za czas podróży, a więc do wysokości sumy:

* diet (stawka dzienna),

* udokumentowanego kosztu przejazdów do i z ośrodka zagranicznego,

* udokumentowanego kosztu dojazdów środkami komunikacji miejskiej,

* udokumentowanego kosztu noclegów lub ryczałtu za nocleg w przypadku posiadania dokumentacji kosztu noclegów,

obliczonej z zastosowaniem stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 marca 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej?

Wnioskodawca wskazuje, że jego stanowisko powstało posiłkując się orzeczeniami o zbliżonym stanie faktycznym w sprawie których wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu: (wyrok z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 163/14 oraz z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Po 1059/13), Gliwicach (wyrok z dnia 2 września 2015 r., sygn. akt I SA/G1 229/15), Gdańsku (wyrok z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 1092/13), Wrocławiu (wyrok z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 867/13), Krakowie (wyrok z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 599/13) oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 października 2012 r., sygn. akt II FSK 309/11. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, jednak Wnioskodawca uważa, że dopuszczonym jest, aby konstruując własne stanowisko posiłkować się orzecznictwem dotyczącym innych rozstrzygnięć. Stosownie bowiem do art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów. Skoro bowiem kształtujące się w judykaturze poglądy winny być uwzględniane przy zmianie interpretacji, to w takim samym stopniu mogą być uwzględniane przy ich wydawaniu.

W ocenie Wnioskodawcy spełnione zostały wymagania dla uznania opisanego zdarzenia przyszłego za podróż służbową, tj. wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy - w celu wykonania zadania służbowego, co skutkuje możliwością zastosowania dyspozycji z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takie stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym już wcześniej wyroku z dnia 12 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 309/11. Stanowisko wyrażone w niniejszym wyroku jest zgodne z innymi wymienionymi na wstępie orzeczeniami.

Zdaniem Wnioskodawcy środki finansowe w ramach programu "Mobilność Plus" należy traktować jako finansowanie zadania wykonywanego w ramach projektu badawczego analogicznie do środków finansowych przyznawanych pracownikowi naukowemu na finansowanie projektów badawczych. Środki te bowiem obejmują pokrycie kosztów podróży oraz pobytu, niezbędnych do realizacji zadania. Środki przeznaczone na koszty pobytu podlegają opodatkowaniu tylko powyżej wysokości diet oraz innych należności przysługujących pracownikowi i członkom jego rodziny za każdą dobę pobytu w podróży w celu

realizacji zadania. Art. 775 § 1 Kodeksu pracy określa, że pracownikowi, który na polecenie pracodawcy-wykonuje zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Wnioskodawca uważa, że wszystkie wymogi kwalifikujące wyjazd na Uniwersytet w Wielkiej Brytanii, jako przebywanie w podróży służbowej, są spełnione, gdyż:

Wnioskodawca wskazuje, że Dyrektor C. wydał pisemną informację mówiącą o zakwalifikowaniu Jego podróży i pobytu w zagranicznym ośrodku naukowym w ramach programu "Mobilność Plus" jako podróży służbowej z punktu widzenia jednostki naukowej.

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o szkolnictwie wyższym i Kodeksu pracy, nie istnieje tryb wyjazdu pracownika zatrudnionego w państwowej jednostce naukowej na badania lub szkolenia, który nie byłby podróżą służbową. Innymi słowy, na gruncie prawa polskiego nie można otrzymać finansowania badań lub szkoleń nie będąc pracownikiem uczelni lub instytucji naukowej, oraz nie można prowadzić badań lub szkoleń poza jednostką macierzystą w trybie innym niż wyjazd służbowy.

Wnioskodawca uważa, że zarówno Jemu jak i Jego rodzinie przysługują diety oraz inne należności w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Powyższe rozporządzenie w § 4 ust. 1 definiuje, że dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Zatem jest to zgodne z przeznaczeniem środków otrzymanych przez uczestnika programu "Mobilność Plus".

Tym samym, Wnioskodawca uważa, że za lata podatkowe 2016 i 2017 może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie środki finansowe przeznaczone na koszty pobytu podlegają opodatkowaniu, ale tylko powyżej wysokości diet oraz innych należności przysługujących Jemu i członkom Jego rodziny za każdą dobę pobytu za granicą.

Oznacza to jednocześnie, że środki przeznaczone na uczestnictwo w programie nie stanowią przychodu z innych źródeł opodatkowanych na zasadach ogólnych, ponieważ naukowiec wysłany za granicę nawet na kilka lat jest w podróży służbowej (wyrok NSA sygnatura akt II FSK 309/11) i wciąż jest związany z uczelnią macierzystą. Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy realizacja programu "Mobilność Plus" w Jego przypadku jest jednoznaczna z koniecznością odbycia podróży służbowej oraz wydatki związane z zagranicznym pobytem do wysokości diety są zwolnione z podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 tej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a. podróży służbowej pracownika,

b. podróży osoby niebędącej pracownikiem * do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Zgodnie z treścią § 2 tego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest otrzymanie przez daną osobę diet i innych należności za czas odbywanej podróży.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest pracownikiem C. na stanowisku naukowym asystent. Na mocy decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz podpisanej później umowy pomiędzy MNiSzW a C., C. otrzymuje środki finansowe przeznaczone na finansowanie w okresie 15 marca 2016 r. - 14 marca 2017 r. udziału Wnioskodawcy w programie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego "Mobilność Plus" - IV edycja. W ramach tego programu Wnioskodawca prowadzić będzie badania naukowe na Uniwersytecie w Wielkiej Brytanii w okresie, na który zostało przyznane stypendium. "Mobilność Plus" jest programem ustanowionym na mocy Komunikatu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. Zgodnie z komunikatem, program ma na celu umożliwienie młodym naukowcom, w tym uczestnikom studiów doktoranckich, udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium RP, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży pomiędzy miejscem zamieszkania uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. W ramach programu jest możliwe również finansowanie pobytu oraz podróży między miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek, małżonka uczestnika programu oraz jego niepełnoletnich dzieci. O przyznanie środków finansowych w ramach programu mogą ubiegać się jednostki naukowe, o których mowa w art. 2 ust. 9 pkt a-e ustawy o zasadach finansowania nauki, zatrudniające lub kształcące na studiach doktoranckich uczestników programu. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostce naukowej na podstawie decyzji Ministra, z przeznaczeniem dla uczestnika programu. Uczestnikowi programu ww. środki finansowe są przekazywane na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu. Zatem o środki finansowe na realizację projektu ubiega się pracodawca i jemu są te środki przyznawane.

Wykonawcą programu może być młody naukowiec, który jest zatrudniony w jednostce naukowej

Wnioskodawca wskazuje, że jako pracownik na etacie naukowym posiadający stopień doktora nauk chemicznych, spełnia pierwsze z ww. kryteriów. Umowa pomiędzy MNiSW a C. została zawarta w dniu 30 listopada 2015 r., natomiast umowa pomiędzy C. a Wnioskodawcą w dniu 29 lutego 2016 r.

Umowa pomiędzy MNiSW a C. określa warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie oraz rozliczania środków finansowych przyznanych na finansowanie zagranicznego pobytu, obejmującego udział w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, realizowanych w zagranicznym ośrodku na Uniwersytecie w Wielkiej Brytanii. Środki finansowe obejmują "koszty podróży" pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem realizacji zadania oraz "koszty pobytu" związane z pobytem w miejscowości, gdzie znajduje się ośrodek naukowy dla Wnioskodawcy oraz Jego żony (§ 3 umowy). C., jako płatnik tych środków, zobowiązany jest do niezwłocznego przekazywania Wnioskodawcy całości otrzymywanych środków na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a C. Postanowienia umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a C. stanowią w paragrafie 11, że w ramach realizacji stypendium i podróży do zagranicznego ośrodka badawczego Wnioskodawca będzie wykonywać zadania, które są zgodne z badaniami statutowymi C. Jednocześnie, w trakcie realizacji programu, Wnioskodawca będzie pozostawał w stosunku pracy z C. na podstawie umowy bezterminowej, do której został zawarty aneks w dniu 16 lutego 2016 r. dotyczący zmiany wymiaru czasu pracy na czas pobierania stypendium. Treść jego stanowi o zmniejszeniu wymiaru czasu pracy do 1/4 etatu w okresie 15 kwietnia 2016 r. - 14 marca 2017 r. Po tym terminie warunki umowy wrócą do postanowień sprzed dnia zawarcia aneksu. Na czas pobierania stypendium Wnioskodawca nie będzie w stosunku pracy z innym pracodawcą, a C. będzie jedynym jego miejscem pracy. Na czas podróży i pobytu w zagranicznym ośrodku badawczym Wnioskodawca złożył wniosek o delegację zagraniczną, której koszty zostaną w pełni pokryte poprzez program "Mobilność Plus". Wniosek ten został zaakceptowany przez Dyrektora C. Wnioskodawca posiada również pisemną informację wystawioną przez Dyrektora C., mówiącą o zakwalifikowaniu Jego podróży i pobytu w zagranicznym ośrodku naukowym jako podróży służbowej z punktu widzenia jednostki naukowej i celu na jaki zostało przyznane stypendium w ramach programu "Mobilność Plus".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w prawomocnym wyroku z dnia 26 października 2016 r., sygn. akt I SA/Bd 602/16 wskazał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.f. zwolnione od podatku są diety i inne należności za czas:

W świetle tej regulacji - zdaniem Sądu - istotne znaczenie ma ustalenie, czy wyjazd Wnioskodawcy do Uniwersytetu w Wielkiej Brytanii w celu prowadzenia badań naukowych można, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a u.p.d.o.f., potraktować jako podróż służbową. W pierwszej jednak kolejności należy wyjaśnić, czy otrzymane przez Wnioskodawcę świadczenie będzie świadczeniem ze stosunku pracy. Naczelny Sąd Administracyjny niejednokrotnie stwierdzał, że kryterium decydującym o tym, czy dane świadczenie jest świadczeniem ze stosunku pracy nie jest źródło finansowania wydatku przez pracodawcę, ale okoliczność, czy świadczenie to może otrzymać wyłącznie pracownik, czy też inna osoba niezwiązana z pracodawcą stosunkiem pracy i czy między świadczeniem a stosunkiem pracy istnieje związek faktyczny i prawny (np. wyroki NSA: z dnia 12 października 2012 r., sygn. akt II FSK 309/11; z dnia 28 czerwca 2016 r., II FSK 1490/14). Sąd w pełni podziela to stanowisko.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, środki na pokrycie kosztów podróży i kosztów pobytu uczestnika programu "Mobilność Plus" za granicą mogą być uzyskane tylko przez pracownika jednostki naukowej i tylko pracownik tej jednostki może je otrzymać. Wypłata pieniężna, której dokonuje pracodawca (C jest płatnikiem środków) może być w związku z tym dokonana wyłącznie na rzecz osoby, która pozostaje z jednostką naukową w stosunku pracy. Nie budzi przy tym wątpliwości, że Wnioskodawca jest pracownikiem i że w czasie realizacji programu będzie pozostawał z macierzystą jednostką w stosunku pracy. W konsekwencji, otrzymany przez niego przychód stanowić będzie przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

Ponadto - jak wskazuje Sąd - warunkiem niezbędnym do skorzystania z analizowanego zwolnienia jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a u.p.d.o.f. nie zawiera definicji takiej podróży. Dlatego należy odwołać się do pojęcia podróży służbowej zawartego w art. 77 (5) § 1 Kodeksu pracy, w myśl którego pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Podróż służbowa charakteryzuje się zatem tym, że jest (1) odbywana poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, (2) na polecenie pracodawcy, (3) w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania. Wszystkie cechy wystąpić muszą łącznie, a brak jednej z nich wyklucza zakwalifikowanie pracy świadczonej przez pracownika jako podróży służbowej.

Wskazane warunki, na jakich skierowano Wnioskodawcę do prac badawczych za granicą odpowiadają warunkom, jakim powinna odpowiadać podróż służbowa. Wnioskodawca został bowiem wyznaczony do udziału w programie przez swojego pracodawcę (pracodawca wydał polecenie wyjazdu), ma wykonywać określone przez niego zadanie (udział w projekcie badawczym) przez określony czas, poza miejscem stałego zatrudnienia.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz uwzględniając stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 października 2016 r., sygn. akt I SA/Bd 602/16 stwierdzić należy, że środki finansowe otrzymane przez Wnioskodawcę w ramach uczestnictwa w programie "Mobilność Plus" stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast wyjazd i pobyt Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku naukowym spełnia przesłanki niezbędne do uznania ich za podróż służbową, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a tej ustawy.

Odpowiadając zatem wprost na zadane we wniosku pytanie zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że środki finansowe przyznane Wnioskodawcy w ramach programu "Mobilność Plus" mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów tutejszy organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.