ITPB2/4511-199/16/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2016 r. (data wpływu 24 lutego 2016 r.) uzupełnionym w dniu 19 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 19 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie art. 34 Umowy społecznej - porozumienia w sprawie gwarancji dla pracowników Z. S.A., po zmianie nazwy - P. S.A., którego następcą prawnym jest O. S.A., który posiada status pracodawcy, w dniu 23 grudnia 2014 r. zostało zawarte porozumienie w sprawie wprowadzenia Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść w O. S.A. w 2014 r. Ww. Regulamin skierowany został do określonej grupy pracowników, którzy na jego podstawie mogli skorzystać z możliwości rozwiązania stosunku pracy za porozumieniem stron, z czym wiązała się wypłata odszkodowania. Zasady ustalania wysokości wypłaconych odszkodowań określone zostały w paragrafie 7 Regulaminu. I tak wysokość dobrowolnego odszkodowania z PDO stanowiła równowartość kwoty będącej iloczynem średniego miesięcznego wynagrodzenia i liczby pełnych miesięcy brakujących do nabycia prawa do świadczenia emerytalnego przez uprawnionego pracownika, przy czym maksymalna liczba tych pełnych miesięcy nie mogła przekroczyć 14 miesięcy, a ponadto wysokość dobrowolnego odszkodowania nie mogła być wyższa niż 80.000 zł. W ustępie 8 paragrafu 7 stwierdzono, że z kwoty dobrowolnego odszkodowania z PDO przed jego wypłatą zostanie pobrana przez pracodawcę zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Jako osoba uprawniona (w myśl Regulaminu PDO) Wnioskodawca skorzystał z możliwości rozwiązania stosunku pracy zgodnie z wyżej opisanymi warunkami Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść w O. S.A. w 2014 r., składając dnia 30 grudnia 2014 r. wniosek o przystąpienie do PDO, w którym określił datę rozwiązania stosunku pracy - na dzień 28 lutego 2015 r. Z tym też terminem stosunek pracy ustał.

Zgodnie z zapisami Regulaminu i zawartym porozumieniem, pracodawca wypłacił w dniu 6 marca 2015 r. przelewem na wskazany przez Wnioskodawcę rachunek bankowy, następujące świadczenia:

1. Odprawę pieniężną, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, w kwocie 15.997 zł 83 gr;

2. Dobrowolne odszkodowanie z PDO, w kwocie 74.656 zł.

Od ww. świadczeń, pracodawca naliczył, potrącił i odprowadził na konto bankowe Urzędu Skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 16.318 zł, z czego:

1. Kwota 2.880 zł stanowi część zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconej odprawy pieniężnej,

2. Kwota 13.438 zł stanowi część zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego odszkodowania z PDO.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, iż Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść stanowi normatywne źródło prawa pracy stosowane w O. S.A. w rozumieniu art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zostało ono zawarte na podstawie art. 34 Umowy społecznej - porozumienia zbiorowego w sprawie gwarancji dla pracowników Z. S.A., którego następcą prawnym jest O. S.A.

Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść został uzgodniony i podpisany przez strony:

* strona społeczna, czyli trzy organizacje związkowe,

* pracodawca

i wprowadzony w życie 23 grudnia 2014 r.

Regulamin normalizuje szczegółowo warunki przystąpienia do Programu Dobrowolnych Odejść, tryb rozwiązania stosunku pracy, wysokość wypłacanych kwot oraz zasady ich wypłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochód pracownika z tytułu odszkodowania z PDO, otrzymany zgodnie z Regulaminem PDO wprowadzonym na podstawie porozumienia między pracodawcą a związkami zawodowymi podlega zwolnieniu podatkowemu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog przychodów i dochodów zwolnionych z opodatkowania. Do tych przedmiotowych zwolnień zalicza się wymienione w pkt 3 odszkodowania i zadośćuczynienia.

Brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3 - wprowadzenie do wyliczenia zostało znowelizowane ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328) i jest następujące: "otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem: (...)". Powyższa zmiana obowiązuje od 4 października 2014 r.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, dobrowolne odszkodowanie otrzymane w ramach Programu Dobrowolnych Odejść korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem pracodawca jako płatnik tego podatku nie był zobowiązany do obliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego dobrowolnego odszkodowania. A zatem ubieganie się Wnioskodawcy o zwrot podatku potrąconego od wypłaconego dobrowolnego odszkodowania jest zasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Przepis ten w powołanym wyżej brzmieniu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że powyższym zwolnieniem, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) zacytowanego przepisu.

Artykuł 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro - jak wskazuje Wnioskodawca - otrzymał odszkodowanie, którego wysokość i zasady ustalania wynikały wprost z Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść będącego normatywnym źródłem prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy, to spełnione zostały przesłanki do objęcia go dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji odszkodowanie to korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.