ITPB2/4511-1199/15/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2015 r. (data wpływu 28 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2016 r. (data wpływu 9 lutego 2016 r.) oraz pismem z dnia 18 marca 2016 r. (data wpływu - 23 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizacją imprezy integracyjnej finansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismami z dnia 5 lutego 2016 r. i 18 marca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizacją imprezy integracyjnej finansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) posiada kilka zakładów produkcyjnych zlokalizowanych na terenie województwa. Zakłady zamierzają organizować imprezy o charakterze kulturalnym lub rekreacyjno-sportowym (pikniki, festyny, imprezy andrzejkowe, zabawy karnawałowe lub zawody sportowe). Imprezy będą w całości pokrywane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Uprawnionymi do udziału w imprezach będą wszyscy zatrudnieni pracownicy na umowę o pracę oraz członkowie ich rodzin. Organizowanie otwartych, masowych imprez integracyjnych w ramach prowadzonej działalności socjalnej zgodnie z regulaminem Funduszu Świadczeń Socjalnych zapewni pracownikom Spółki wypoczynek oraz miłe spędzenie wolnego czasu w gronie współpracowników, co może przyczynić się do budowania pozytywnych relacji między pracownikami, a tym samym wpłynąć na przyjazną atmosferę w pracy. Ogłoszenia o planowanych imprezach zostaną wywieszone na ogólnie dostępnych tablicach ogłoszeń w zakładach pracy. W celach organizacyjnych zostaną sporządzone listy chętnych do udziału w imprezach. Rozliczenie kosztów poszczególnych imprez zostanie dokonane na podstawie otrzymanych faktur i rachunków (m.in. za wynajęcie pomieszczeń, oprawę muzyczną, konsumpcję, wynajęcie profesjonalnej firmy do ewentualnego zorganizowania imprezy i transport pracowników na imprezy). Podczas imprez nie będą sporządzane listy obecności uczestników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jako płatnik będzie miała obowiązek obliczenia i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych od świadczeń, które pracownicy otrzymują w związku z udziałem w organizowanych w przyszłości imprezach sfinansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Zdaniem Wnioskodawcy (Spółki) udział pracowników w imprezach kulturalnych, czy rekreacyjno-sportowych, sfinansowanych w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie spowoduje powstania przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka wskazuje na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13., zgodnie z którym przychód podatkowy pracownika obejmuje takie świadczenia, które zostaną spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) oraz pracownik skorzysta z nich w pełni dobrowolnie. Ponadto, udział w imprezach przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków oraz korzyść ta będzie wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, czyli nie będzie dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.

W ocenie Spółki, pomimo dobrowolnego uczestnictwa w organizowanych imprezach, pracownik nie osiągnie korzyści w postaci zaoszczędzonego wydatku. Świadczenia w naturze powodują przychód, gdy są otrzymywane. Trudno jest przypisać jednostkowy, skonkretyzowany koszt uczestniczenia pracownika w takich imprezach, bowiem pracownik może zrezygnować z udziału w trakcie imprezy i nie skorzysta ze wszystkich oferowanych posiłków, zabaw czy innych zapewnionych atrakcji. Nie można zatem uznać, że świadczenie będzie zindywidualizowane. Tym samym nie można stwierdzić, że po stronie pracownika powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu uczestnictwa w imprezach organizowanych w przyszłości przez Spółkę.

W związku z powyższym, Spółka jako płatnik nie będzie zobowiązana naliczać, pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, o której mowa w art. 31 ustawy.

Stanowisko Spółki - jak podaje - jest zgodne z interpretacjami indywidualnymi Ministra Finansów:

* z dnia 17 lipca 2015 r. Nr DD.3.8222.2.307.2015.MCA;

* z dnia 13 lipca 2015 r., Nr DD3.8222.2.269.2015. OBQ;

* z dnia 10 lipca 2015 r., Nr DD3.8222.2.291.2015.KDJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Spółka) posiada kilka zakładów produkcyjnych zlokalizowanych na terenie województwa. Zakłady zamierzają organizować imprezy o charakterze kulturalnym lub rekreacyjno-sportowym (pikniki, festyny, imprezy andrzejkowe, zabawy karnawałowe lub zawody sportowe). Imprezy będą w całości pokrywane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Uprawnionymi do udziału w imprezach będą wszyscy zatrudnieni pracownicy na umowę o pracę oraz członkowie ich rodzin. Organizowanie otwartych, masowych imprez integracyjnych w ramach prowadzonej działalności socjalnej zgodnie z regulaminem Funduszu Świadczeń Socjalnych zapewni pracownikom Spółki wypoczynek oraz miłe spędzenie wolnego czasu w gronie współpracowników, co może przyczynić się do budowania pozytywnych relacji między pracownikami, a tym samym wpłynąć na przyjazną atmosferę w pracy. Ogłoszenia o planowanych imprezach zostaną wywieszone na ogólnie dostępnych tablicach ogłoszeń w zakładach pracy. W celach organizacyjnych zostaną sporządzone listy chętnych do udziału w imprezach. Rozliczenie kosztów poszczególnych imprez zostanie dokonane na podstawie otrzymanych faktur i rachunków (m.in. za wynajęcie pomieszczeń, oprawę muzyczną, konsumpcję, wynajęcie profesjonalnej firmy do ewentualnego zorganizowania imprezy i transport pracowników na imprezy). Podczas imprez nie będą sporządzane listy obecności uczestników.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny czy udział pracowników w imprezie integracyjnej prowadzi do powstania u nich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (...) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego uznać zatem należy, że udział w imprezach kulturalnych, czy rekreacyjno-sportowych o charakterze integracyjnym sfinansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, których celem będzie zapewnienie pracownikom wypoczynku oraz miłe spędzenie wolnego czasu w gronie współpracowników, co może przyczynić się do budowania pozytywnych relacji między pracownikami nie stanowi dla pracownika przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji po stronie pracownika nie powstaje przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że Spółka nie będzie zobowiązana z tego tytułu do obliczania, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 31, 32 i 38 ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.