ITPB2/4511-1077/15/TJ - PIT w zakresie obowiązków związanych z umorzeniem opłaty i odsetek z tytułu usunięcia i przechowywania pojazdu na parkingu strzeżonym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2015 r. (data wpływu 3 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków związanych z umorzeniem opłaty i odsetek z tytułu usunięcia i przechowywania pojazdu na parkingu strzeżonym - jest prawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków związanych z umorzeniem opłaty i odsetek z tytułu usunięcia i przechowywania pojazdu na parkingu strzeżonym.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Starostwo Powiatowe zamierza umarzać zaległości z tytułu usunięcia i przechowywania pojazdów na parkingach strzeżonych - są to samochody bezwartościowe według opinii rzeczoznawcy skarbowego - natomiast wysokość zadłużenia z tytułu usunięcia i przechowywania tych pojazdów to kilka, a nawet kilkanaście tysięcy złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po umorzeniu opłaty i odsetek z tytułu usunięcia i przechowywania pojazdu na parkingu strzeżonym Starostwo Powiatowe powinno wystawić PIT 8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji, należności pieniężne, ustalone decyzją starosty w sprawie uiszczenia opłaty za usunięcie z drogi, przechowywanie, oszacowanie oraz zniszczenie pojazdu stanowią nieopodatkowane należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym, które należy zakwalifikować zgodnie z art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych, jako dochód pobierany przez samorządową jednostkę budżetową na podstawie odrębnych ustaw. Wysokość należności określona została decyzją Starosty, wydaną na podstawie przepisów art. 130a ust. 10h i 10j ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz uchwały Rady Powiatu w sprawie ustalenia wysokości stawek kwotowych opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdów usuniętych w trybie art. 130a ww. ustawy, a także ustalenia stawek kwotowych kosztów powstałych w razie odstąpienia od usunięcia pojazdu, jeżeli wydanie dyspozycji usunięcia spowodowało powstanie kosztów.

W myśl art. 64 ust. 1 ustawy o finansach publicznych właściwy organ, na wniosek zobowiązanego, może udzielać określonych w art. 55 ulg w spłacie zobowiązań z tytułu należności, o których mowa w art. 60. Stosownie do art. 61 ust. 1 ww. ustawy organem pierwszej instancji właściwym do wydawania decyzji w odniesieniu do należności budżetów jednostek samorządu terytorialnego stopnia powiatowego, o którym mowa w art. 60, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej, jest starosta.

Katalog ulg zawartych w art. 55 obejmuje umorzenia należności w całości albo w części, odraczanie terminu ich spłat lub rozkładanie na raty.

Dłużnicy, którzy zwracają się z prośbą o umorzenie zaległości to najczęściej jedyni żywiciele rodziny, osoby w bardzo trudnej sytuacji finansowej: nie pracują, pobierają zasiłki z Urzędu Pracy lub świadczenia z Ośrodka Pomocy Społecznej, a ze złożonej dokumentacji wynika, iż nie wystarcza im środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb. Za udzieleniem ulg przemawia ważny interes strony, gdyż pobór opłaty związanej z usunięciem i przechowywaniem pojazdu spowodowałby pogłębienie i tak trudnej sytuacji finansowej i życiowej dłużnika.

Wnioskodawcy z tytułu umorzenia opłaty nie osiągają żadnego przychodu (pojazdy w chwili złomowania są własnością powiatu), a umorzone kwoty nie stanowią przychodów ze stosunku pracy, z działalności gospodarczej, kapitałów pieniężnych, z najmu, dzierżawy składników majątku lub ich zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy. Nie będą tu także miały zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie przychodów z innych źródeł (art. 20 pkt 1). Ponadto zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Umorzenie opłaty nie stanowi dla dłużnika przysporzenia majątkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym brak jest podstaw do wystawienia PIT-u 8C.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje na interpretację indywidualną nr ILPB1/415-797/14-2/AP z dnia 30 października 2014 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w sprawie umorzenia opłaty komunikacyjnej, w której uznano, iż nie ma podstaw do wystawienia PIT- 8C w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z ust. 2 tego przepisu wynika natomiast, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega co do zasady każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, a w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą kwoty należne, chociażby nie zostały faktycznie otrzymane. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (rozumianym zarówno jako zwiększenie aktywów jak i zmniejszenie pasywów) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza umarzać zaległości z tytułu usunięcia i przechowywania pojazdów na parkingach strzeżonych, wysokość których wynika z decyzji starosty wydanej stosownie do przepisów art. 130a ust. 10h i 10j ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Należności te stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym, kwalifikowane na podstawie art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych do dochodów pobieranych przez samorządową jednostkę budżetową na podstawie odrębnych ustaw. Wnioskodawca wyjaśnia również, że samochody, których dotyczą umarzane opłaty są bezwartościowe, stanowią one własność powiatu, a umorzenia dokonywane będą przez właściwy organ stosownie do art. 64 ust. 1 ustawy o finansach publicznych na wniosek osób zobowiązanych do poniesienia tych opłat, które najczęściej są jedynymi żywicielami rodziny znajdującymi się w trudnej sytuacji materialnej, co uzasadnia zastosowanie wobec nich umorzenia.

W związku z tak przedstawionym opisem wskazać należy, że jakkolwiek podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wynika z treści zacytowanego wyżej art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jednak zastosowanie w stosunku do osoby fizycznej instytucji umorzenia przez uprawniony do tego organ, nie zawsze oznacza, powstanie po jej stronie przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Wyjaśnić bowiem należy, że za przychód z tzw. innych źródeł uznane być może umorzenie otrzymanych uprzednio należności pieniężnych (brak obowiązku zwrotu pobranych świadczeń). W tym bowiem przypadku po stronie dłużnika - w momencie zwolnienia z długu - powstaje przysporzenie o charakterze majątkowym.

Natomiast w takim przypadku jak przedstawiony w niniejszym wniosku umorzenie kwoty opłaty i odsetek z tytułu usunięcia i przechowania pojazdu na parkingu strzeżonym nie jest powiązane z otrzymanym uprzednio przez podatnika świadczeniem. Umorzenie powyższe nie nosi bowiem znamion umorzenia wierzytelności wynikających z czynności cywilnoprawnych, które w momencie ich umorzenia tracą swój zwrotny charakter i stają się trwałym przysporzeniem majątkowym dłużnika. Jest natomiast umorzeniem należności o charakterze publicznoprawnym, następującym w drodze decyzji administracyjnej i wynika z jednostronnego rozstrzygnięcia właściwego organu o rezygnacji z przypadających mu należności.

Zatem w takim przypadku u osoby, wobec której dokonano umorzenia, nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji w sytuacji zaistnienia tego rodzaju okoliczności prawnych i faktycznych na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia informacji PIT 8C.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.