ITPB2/4511-1025/15/TJ - PIT w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości położonej we Francji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości położonej we Francji - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości położonej we Francji.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Z dniem 3 października 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z bratem i matką, nabyła w drodze spadku po bracie na stałe (od ponad 20 lat) mieszkającym we Francji, nieruchomość położoną we Francji. Sprawę spadkową prowadziło francuskie biuro notarialne. Fakt nabycia spadku, spadkobiercy zgłosili we właściwym urzędzie skarbowym na druku SD-Z2, z zachowaniem obowiązującego terminu. Z uwagi na pokrewieństwo ze spadkodawcą, podatek od spadku i darowizn nie wystąpił.

W październiku 2015 r. (przed upływem 5 lat od nabycia) doszło do sprzedaży ww. nieruchomości położonej we Francji. Sprawę sprzedaży również przeprowadziło biuro notarialne we Francji. Biuro to rozliczyło i potrąciło z kwoty sprzedaży obowiązujący we Francji podatek oraz inne zobowiązania zmarłego. Pozostałą kwotę przekazano na rachunki bankowe spadkobierców.

Środki finansowe, które wpłynęły na rachunek bankowy stron Wnioskodawczyni oraz Jej brat zamierzają przeznaczyć na cele mieszkaniowe. Natomiast matka Wnioskodawczyni część środków zamierza przekazać w formie darowizny Wnioskodawczyni i Jej bratu, a pozostałą część zamierza przeznaczyć na remont swojego mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 13 ust. 1 umowy między Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku.

2. Czy w związku z wpływem środków pieniężnych na rachunek bankowy powstał obowiązek zgłoszenia faktu w urzędzie skarbowym.

3. Czy spadkobiercy zobowiązani są do zgłoszenia faktu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości położonej we Francji na druku PIT-39 i skorzystania z ulgi mieszkaniowej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym przypadku znajdzie zastosowanie art. 13 ust. 1 umowy polsko-francuskiej, w związku z czym uzyskany dochód korzystał będzie z wyłączenia z opodatkowania w Polsce, ze względu na opodatkowanie w tym umawiającym się państwie, w którym majątek nieruchomy jest położony - a więc we Francji.

Wnioskodawczyni uważa - w związku z faktem opodatkowania środków pieniężnych we Francji - że nie ma obowiązku zgłaszania w urzędzie skarbowym faktu ich wpływu na rachunek bankowy.

Wnioskodawczyni wyjaśnia również, że o obowiązku podatkowym w Polsce mówi art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale w myśl art. 4a tej ustawy przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W opisanej sytuacji zastosowanie znajduje art. 13 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że nie ma obowiązku zgłaszania w urzędzie skarbowym na druku PIT 39 faktu uzyskania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości położonej we Francji, jak również przeznaczyć tych środków na tzw. cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jak natomiast wynika z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni była jednym ze spadkobierców brata, od 20 lat mieszkającego we Francji. Przedmiotem spadku była nieruchomość położona we Francji. W październiku 2015 r., przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym doszło do nabycia (nabycie nastąpiło z dniem 3 października 2014 r.) będąca przedmiotem spadku nieruchomość została sprzedana. Sprawę sprzedaży, jak również nabycia spadku, prowadziło francuskie biuro notarialne. Biuro to odprowadziło we Francji podatek dochodowy z tytułu sprzedaży nieruchomości oraz inne zobowiązania zmarłego, a pozostałą kwotę przelało na rachunki bankowe spadkobierców (w tym Wnioskodawczyni). W związku z tak przedstawionym zdarzeniem Wnioskodawczyni nabrała wątpliwości co do obowiązku zgłoszenia i opodatkowania tak otrzymanej kwoty w Polscy, a w konsekwencji o konieczności - w celu skorzystania ze zwolnienia - wydatkowania na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem oraz wątpliwościami Wnioskodawczyni wyjaśnić należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą postanowienia Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. Umowy - zyski pochodzące ze sprzedaży majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2 albo ze sprzedaży udziałów lub podobnych praw w spółce, której aktywa składają się głównie z majątku nieruchomego, podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym majątek ten jest położony.

Jak wynika z art. 6 ust. 2 Umowy - określenie "majątek nieruchomy" rozumie się według prawa podatkowego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku przynależność do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa rzeczowego, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji albo prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych bogactw naturalnych. Statki żeglugi morskiej i śródlądowej oraz samoloty nie stanowią majątku nieruchomego.

Zgodnie z przywołanymi powyżej regulacjami, w przypadku sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Francji albo Polski, zyski z przeniesienia własności majątku nieruchomego podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym położona jest nieruchomość. Innymi słowy w przypadku sprzedaży nieruchomości położonej na terenie Francji przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, sprzedaż ta jest opodatkowana we Francji - zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej pomiędzy Polską a Francją.

W rezultacie stwierdzić należy, że w przedstawionej we wniosku sytuacji, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zgłoszenia faktu wpływu środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nabytego udziału w nieruchomości położonej we Francji, jak również do opodatkowania tak uzyskanego dochodu w Polsce. Zgodnie bowiem z zacytowanymi przepisami polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochód taki podlegał opodatkowaniu wyłącznie we Francji. W konsekwencji braku opodatkowania tak uzyskanego dochodu w Polsce Wnioskodawczyni nie jest również zobowiązana do spełnienia warunków uprawniających do zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. do przeznaczenia uzyskanego przychodu na tzw. cele mieszkaniowe. Warunki uprawniające do zwolnienia mają bowiem znaczenie i mogą być rozpatrywane wyłącznie w sytuacji wystąpienia obowiązku podatkowego i podlegania określonego dochodu opodatkowaniu w Polsce, co w niniejszej sprawie - jak wykazano wyżej - nie ma miejsca.

Końcowo jedynie wyjaśnić należy, że jakkolwiek niniejsza interpretacja dotyczy również pozostałych spadkobierców (tekst jedn.: matki i brata Wnioskodawczyni), to zastosowanie się do niej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego tę interpretację nie może szkodzić - również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej - tylko Wnioskodawczyni. Pozostali spadkobiercy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.