ITPB2/436-56/08/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2008 r. (data wpływu 31 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania przekazania środków pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania przekazania środków pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dwudziestu jeden lat opiekuje się Pan samotną starszą osobą mającą 99 lat. W miesiącu czerwcu 2007 r. osoba ta źle się poczuła. Posiadając do Pana zaufanie przekazała Panu wszystkie swoje oszczędności w kwocie 64.000 zł, które ulokował Pan na książeczce mieszkaniowej. Pieniądze te miał Pan przekazać Jej bratu, który też jest w podeszłym wieku, a mieszka w okolicach K., po Jego przyjeździe do siostry. Przyjazd brata nastąpił w miesiącu październiku 2007 r. Przekazał Pan bratu całą ww. sumę. Podkreśla Pan, że nigdy z tych pieniędzy nie korzystał. Bank, w którym były dokonywane wpłaty i wypłaty nie jest w stanie wydać Panu zaświadczenia, gdyż były to operacje "z ręki do ręki", a nie przelewy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy musi Pan w tym przypadku zapłacić podatek.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest obowiązany do zapłacenia podatku, gdyż całą otrzymaną kwotę przekazał bratu osoby starszej, będąc jedynie tylko pośrednikiem - osobą chcącą pomóc starszym osobom w ich trudnej sytuacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu. Umowa darowizny uregulowana jest w art. 888-902 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Najczęściej darowizna polega na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. W rozumieniu art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego darowizna jest umową, w której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Wyżej powołana ustawa o podatku od spadków i darowizn nie ma zastosowania do rzeczy i praw majątkowych nie wchodzących do spadku lub nie będących przedmiotem darowizny.

W myśl zasady ogólnej przepisy prawa podatkowego, jako normy nakładające na podmioty określone prawa i obowiązki, muszą być wykładane ściśle z ich literalnym brzmieniem i nie mogą być interpretowane rozszerzająco.

Podkreślić należy, że każdy akt prawa podatkowego obejmuje przepisy określające jego zakres przedmiotowy i podmiotowy. W przypadku ustawy o podatku od spadków i darowizn jej zakres przedmiotowy i podmiotowy wynika z przepisu art. 1 ust. 1, który wskazuje, iż podatkowi temu podlega nabycie majątku przez osoby fizyczne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nie nabył własności ww. sumy pieniędzy, tym samym nie nastąpiło przeniesienie ich własności z wspomnianej osoby starszej na Wnioskodawcę. Własność tych pieniędzy została natomiast przeniesiona na brata osoby starszej, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną w tym zakresie powinien (sam lub przez pełnomocnika) wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Reasumując, na Wnioskodawcy - jako na pośredniku - nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn z tytułu otrzymania środków pieniężnych, ani też z tytułu przekazania ich w imieniu darczyńcy wskazanej przez niego osobie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.