ITPB2/436-55/12/ENB - PCC w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2012 r. (data wpływu 14 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 czerwca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka komandytowa będąca Wnioskodawcą otrzymała pożyczkę od osoby fizycznej. Osoba udzielająca pożyczki prowadzi działalność gospodarczą i jest płatnikiem VAT, jednak pożyczki udzieliła z własnych środków. Osoba ta nie jest udziałowcem w spółce. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT. Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Wskazany powyżej warunek wyłączenia został spełniony, bowiem pożyczka korzysta ze zwolnienia z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Pożyczkodawca - osoba fizyczna wystawi fakturę VAT sprzedaży za odsetki oraz wykaże ją jako sprzedaż zwolnioną w deklaracji VAT-7 składanej w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, pomimo, że pożyczka nie jest związana z prowadzoną działalnością.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie

Czy spółka komandytowa jako pożyczkobiorca będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na zwolnienie w podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, przedmiotowa pożyczka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu, jak również nie jest zobowiązany do składania deklaracji p.c.c.-3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.), podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Z treści art. 2 pkt 4 wynika zasada rozgraniczenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, jak również zasada wzajemnego wykluczenia tych obowiązków. Powyższe oznacza, że nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka komandytowa będąca Wnioskodawcą otrzymała pożyczkę od osoby fizycznej. Osoba udzielająca pożyczki prowadzi działalność gospodarczą i jest płatnikiem VAT, jednak pożyczki udzieliła z własnych środków. Osoba ta nie jest udziałowcem w spółce. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT. Udzielenie pożyczki korzysta ze zwolnienia z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Pożyczkodawca - osoba fizyczna wystawi fakturę VAT sprzedaży za odsetki oraz wykaże ją jako sprzedaż zwolnioną w deklaracji VAT-7 składanej w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, pomimo, że pożyczka nie jest związana z prowadzoną działalnością.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, a w szczególności fakt, iż jak wskazano we wniosku udzielenie przedmiotowej pożyczki korzysta jako usługa udzielania pożyczek pieniężnych, ze zwolnienia z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT stwierdzić należy, że opisana umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w związku z wystąpieniem wyjątku, o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.