ITPB2/436-27/08/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2008 r. (data wpływu 13 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania czynności umowy pożyczki - jest prawidłowe, o ile czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest od tego podatku zwolniona.

W dniu 13 lutego 2008 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki udzielonej pracownikowi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka otrzymuje od podmiotu niebędącego udziałowcem Spółki (kapitałowej prawa handlowego) pożyczki, w związku z zawartymi umowami pożyczek. Podmiot udzielający pożyczkę, mający swoją siedzibę na terytorium Polski, nie posiada w zakresie swojej działalności wpisanej w rejestrze przedsiębiorców, działalności polegającej na udzielaniu pożyczek. Tym niemniej podmiot ten udziela m.in. Spółce kilkunastu pożyczek w ciągu roku. Ponadto podmiot udzielający pożyczkę dokonuje tych czynności z zamiarem wykonywania ich w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, w związku z zawarciem umowy pożyczki z podmiotem niebędącym jej udziałowcem, Spółka jest zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, iż udzielenie pożyczki przez pożyczkodawcę stanowi dla niego czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Spółka nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z zawartymi umowami pożyczek.

Ponadto Spółka powołuje się na zapis art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają umowy pożyczki. Jednakże zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy nie podlegają opodatkowaniu czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana lub zwolniona z podatku od towarów i usług. Zatem podleganie lub też nie podleganie podatkowi od czynności cywilnoprawnych zależne będzie, w przypadku umowy pożyczki, od faktu czy pożyczkodawca w związku z udzieleniem pożyczki dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu lub zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W dalszej części uzasadnienia Spółka stwierdza, iż w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Zatem Wnioskodawca stwierdza, że nie ulega wątpliwości, iż udzielenie pożyczki będzie stanowiło usługę.

Uważa także, iż w świetle regulacji zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy VAT, dopiero gdy usługa bądź dostawa zostanie wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej przez taki podmiot działalności gospodarczej, czynność taką będzie można uznać za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym przez działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Wnioskodawca podnosi równocześnie, iż w podobny sposób wypowiedział się w wyroku z dnia 6 września 2006 r. Sąd Administracyjny we Wrocławiu. Spółka wywodzi także, iż dopiero udzielenie pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Co do zasady czynności dokonywane przez podmioty będą stanowiły działalność gospodarczą, jeżeli są wykonywane w sposób ciągły, stały. Jednakże za działalność gospodarczą uznane zostanie również jednorazowe wykonanie czynności, gdy z okoliczności w jakich czynność została wykonana wynika zamiar dokonywania owych czynności w sposób częstotliwy. Zatem decydujące dla uznania udzielenia pożyczki za działalność gospodarczą, a w konsekwencji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, będzie miał zamiar jaki przyświecał pożyczkodawcy w chwili udzielenia pożyczki. Wnioskodawca potwierdza takie stanowisko przytaczając kolejny wyrok Sądu Administracyjnego.

Spółka zauważa, iż w przedmiotowym przypadku podmiot udzielający pożyczek (spółka kapitałowa) dokonuje takich czynność wielokrotnie w ciągu roku. Wobec tego faktu należy uznać, iż podmiot ten dokonuje tych czynności w sposób częstotliwy, z zamiarem ich wykonywania w przyszłości. Należy zatem stwierdzić, iż podmiot udzielający pożyczek prowadzi w tym zakresie, w rozumieniu przepisów ustawy VAT, działalność gospodarczą. W rezultacie udzielanie pożyczek przez ten podmiot będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreśla także, iż znaczenia dla rozstrzygnięcia czy udzielanie pożyczek stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT nie ma okoliczność czy czynności takie zostały wskazane w zakresie przedmiotu działalności prowadzonej przez spółkę udzielającą pożyczek. Wskazanie określonej czynności w rejestrze przedsiębiorców jako przedmiotu działalności nie decyduje o tym czy dokonana czynność jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Decydujące w tym zakresie są przepisy ustawy VAT. Spółka podkreśla, że podobne stanowisko w tej sprawie zajmują organy podatkowe.

Wnioskodawca reasumuje, iż czynności polegające na udzielaniu pożyczek dokonane w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym należy uznać za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności te są bowiem wykonywane w sposób ciągły, częstotliwy (Spółka otrzymuje od podmiotu udzielającego od kilku do kilkunastu pożyczek rocznie) oraz w okolicznościach wskazujących na zamiar ich dalszego wykonywania w ramach prowadzonej działalności. Okoliczność braku wykazania czynności polegających na udzielaniu pożyczek (świadczenie usług pośrednictwa finansowego) w przedmiocie działalności w rejestrze przedsiębiorców pozostaje bez znaczenia dla uznania tej czynności za przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają czynności, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług. Jak wykazuje to powyżej, w przypadku przedstawionym w stanie faktycznym, czynność polegającą na udzieleniu pożyczki Spółce należy uznać za czynność podlegająca przepisom ustawy VAT. Spółka uważa, iż czynność taką należy zaklasyfikować jako usługę pośrednictwa finansowego sklasyfikowaną w sekcji J, posiadającą oznaczenie PKWiU 65 -67. Stąd na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, w związku z treścią załącznika nr 4, poz. 3 do ustawy VAT, czynność polegającą na udzieleniu pożyczki, jako usługa pośrednictwa finansowego, stanowi czynność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym jako, że w związku z udzieloną pożyczką podmiot jej udzielający dokonał czynności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na Spółce jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Mając na uwadze powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie wyżej zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) umowa pożyczki jako czynność cywilnoprawna podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Przepis ten ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron (pożyczkodawca) z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z tym podkreślić należy, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Tutejszy organ podatkowy - zgodnie ze złożonym wnioskiem - nie rozstrzyga w niniejszej interpretacji, czy czynność udzielenia pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. Jeżeli zatem usługa udzielonej Spółce pożyczki - w świetle przepisów ustawy podatku od towarów i usług - zostanie uznana za podlegającą opodatkowaniu lub zwolnieniu od tego podatku, pożyczka ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka otrzymała pożyczkę od podmiotu niebędącego udziałowcem Spółki, mającego siedzibę na terytorium Polski. Zatem należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy usługa udzielonej Spółce pożyczki w świetle przepisów ustawy podatku od towarów i usług zostanie uznana za podlegającą opodatkowaniu lub mieszczącą się w zakresie zwolnienia od tego podatku, pożyczka ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.