ITPB2/436-244/14/DSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2014 r. (data wpływu do tut. organu) uzupełnionym pismem z dnia 2 stycznia 2015 r. (data wpływu 7 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 7 stycznia 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przebywając w USA Wnioskodawca zawarł ustną umowę pożyczki ze swoim kuzynem mieszkającym na stałe w USA. W chwili zawarcia ww. umowy Wnioskodawca zamieszkiwał na terenie USA. Umowa stanowiła, iż po powrocie do Polski, w momencie znalezienia lokalu do zakupu spełniającego wymagania Wnioskodawcy, kuzyn przeleje środki na wskazane konto.

W marcu 2014 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość położoną na terytorium Polski, ale od małżeństwa przebywającego na stałe w USA (jedynie na czas podpisania aktu notarialnego żona z odpowiednimi pełnomocnictwami przyjechała do Polski). Zgodnie z wcześnie zawartą umową pożyczki, pożyczkodawca przelał z banku położonego na terenie USA (Michigan) należność za tę nieruchomość na wskazane konto właściciela w banku również położonym na terenie USA.

Wnioskodawca wskazuje, że pieniądze będące przedmiotem pożyczki nie weszły na terytorium Polski. Cała transakcja pieniężna została przeprowadzona na terytorium USA - pieniądze w żadnym momencie nie wpłynęły do Polski, a zostały w Stanach. Również wszelkie opłaty związane z zakupem nieruchomości zostały przez Wnioskodawcę opłacone.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, zawarcie przez Wnioskodawcę umowy pożyczki będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy zawarcie umowy pożyczki, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych z następujących przyczyn:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu, z zastrzeżeniem ust. 5, podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Umowa pożyczki będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego w niniejszym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca przebywając w USA zawarł ustną umowę pożyczki ze swoim kuzynem mieszkającym na stałe w USA. W chwili zawarcia ww. umowy Wnioskodawca również zamieszkiwał na terenie USA. Umowa stanowiła, iż po powrocie do Polski, w momencie znalezienia lokalu do zakupu spełniającego wymagania Wnioskodawcy, kuzyn przeleje środki na wskazane konto.

W marcu 2014 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość położoną na terytorium Polski. Zgodnie z wcześnie zawartą umową pożyczki, pożyczkodawca przelał z banku położonego na terenie USA należność za tę nieruchomość na wskazane konto właściciela w banku również położonym na terenie USA. Tym samym, pieniądze będące przedmiotem pożyczki nie weszły na terytorium Polski, a cała transakcja pieniężna została przeprowadzona na terytorium USA.

Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stwierdzić należy, że opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

Końcowo podkreślić należy, że dla powyższej oceny nie ma znaczenia powoływany przez Wnioskodawcę fakt, że ww. umowa zawarta została z osobą na stałe zamieszkującą poza granicami Polski. Miejsce zamieszkania pożyczkodawcy pozostaje bowiem bez wpływu na kwestie związane z opodatkowaniem umowy pożyczki na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Jednocześnie tut. organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.