ITPB2/436-166/12/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2012 r. (data wpływu 12 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania wniesienia dopłat do spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 września 2012 r. został złożony ww. wniosek udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania wniesienia dopłat do spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka komandytowa - wykonuje usługi wywozu nieczystości stałych i płynnych. Wspólnik spółki - komandytariusz (osoba fizyczna) dokonuje w ciągu roku podwyższenia kapitału rezerwowego Spółki. Wspólnik dokonuje dopłat w formie gotówkowej.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy dokonanie wpłat przez wspólnika na kapitał rezerwowy Spółki komandytowej podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, powiększenie kapitału rezerwowego w Spółce przez wspólnika nie powiększa wartości wkładów wspólnika (sumy komandytowej wpisanej do KRS), który nie ma zamiaru udzielenia Spółce pożyczek, a zatem czynność wpłaty gotówkowej przez wspólnika na poczet kapitału rezerwowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Na potwierdzenie powyższego Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualna Dyrektora Izby skarbowej w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2010 r., Nr ILPB2/436-200/10-2/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy spółki.

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu podatkowi podlegają także zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

Zgodnie natomiast z ust. 2 pkt 1 ww. artykułu przepisy ustawy o umowie spółki i jej zmianie stosuje się odpowiednio do aktów założycielskich spółek, statutów spółek i ich zmiany;

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 1a pkt 1 użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną

Ze stanu faktycznego wynika, że wspólnik Wnioskodawcy - Spółki komandytowej, będący osobą fizyczną (komandytariuszem), dokonuje w ciągu roku podwyższenia kapitału rezerwowego Spółki, poprzez dokonywanie dopłat w formie gotówkowej.

Oceniając powyższe z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wyjaśnić należy, że ustawodawca postanowił, czemu dał wyraz w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, że za zmianę umowy spółki osobowej uważa się czynności takie jak wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania. Z treści zacytowanego przepisu wynika, że w sytuacji dokonania jednej z ww. czynności uznana ona być powinna na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych za zmianę umowy spółki, a więc czynność skutkującą powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Brzmienie tego przepisu upoważnia do wniosku, że przyjęta w ustawie generalna zasada, zgodnie z którą zmiany umów podlegają podatkowi, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania, doznaje wyłomu w odniesieniu do umów spółki, gdyż przepisami ustawy objęto wszystkie te przypadki, gdy na skutek zmiany umowy spółki dochodzi do podwyższenia podstawy opodatkowania, jak i inne czynności, uznane przez ustawodawcę za zmianę takiej umowy. W konsekwencji więc w odniesieniu do umowy spółki przedmiotem opodatkowania są zmiany tej umowy (aktu założycielskiego lub statutu), powodujące podwyższenie podstawy opodatkowania oraz inne czynności wymienione w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy, w tym dopłaty wniesione do spółki przez wspólników.

W rezultacie więc stwierdzić należy, że wniesienie dopłat do Spółki przez komandytariusza stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Bez znaczenia dla opodatkowania opisanej czynności pozostaje fakt, że dopłaty te przeznaczone zostaną na kapitał rezerwowy, a ich skutkiem nie będzie zwiększenie wkładów wspólników ani sumy komandytowej wpisanej do KRS. W świetle treści art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy wniesienie dopłat stanowi, co wykazano wyżej, odrębne od zmiany umowy spółki związanej ze zwiększeniem majątku spółki poprzez wniesienie wkładów zdarzenie podatkowoprawne, skutkujące powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych, które, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9, podlega opodatkowaniu według stawki wynoszącej 0,5%, a podstawę opodatkowania w tym przypadku, stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. c stanowi kwota dopłat. Konsekwencją powyższego jest ciążący na Spółce, a wynikający z art. 10 ust. 1 ustawy obowiązek złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru oraz obliczenia i wpłacenia podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.