ITPB2/436-141/12/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu 8 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze sprzedażą nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze sprzedażą nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wykonuje zawód notariusza. Wnioskodawczyni rozważa następujące zaistniałe zdarzenie oraz analogiczne zdarzenie przyszłe dotyczące kwestii poboru i zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Małżonkowie pozostający w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej w drodze darowizny nabyli nieruchomość gruntową. Nieruchomość ta w całości przeznaczona została do działalności gospodarczej jednego z małżonków, prowadzonej przez niego jako osobę fizyczną, dalej powoływanego jako małżonek X oraz stanowiła element jego majątku firmowego. W późniejszym okresie małżonek X dokonał podziału gruntu na mniejsze działki i wybudował na nich w ramach prowadzonej działalności domy jednorodzinne. Następnie małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, w ramach której wprowadzili ustrój rozdzielności majątkowej. Małżonkowie w latach 2009-2012, w formie aktów notarialnych sporządzonych w prowadzonej przez Wnioskodawczynię kancelarii, dokonali sprzedaży przysługujących im udziałów w ww. nieruchomościach na rzecz osób fizycznych, które nabyły te udziały do majątku osobistego, niezwiązanego z działalnością gospodarczą.

W sporządzonych przez Wnioskodawczynię aktach notarialnych małżonek X oświadczył, że:

* pozostaje w związku małżeńskim, w którym stosunki majątkowe podlegają ustrojowi rozdzielności majątkowej na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej zawartej przed datą zbycia nieruchomości;

* jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

* prowadzi działalność gospodarczą, zarejestrowaną w ewidencji działalności gospodarczej, polegającą między innymi na sprzedaży nieruchomości, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz, że z tytułu przeniesienia udziałów w nieruchomościach opisanych w ww. aktach notarialnych opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług.

Jego małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej, polegającej między innymi na sprzedaży nieruchomości, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz z tytułu ww. czynności cywilnoprawnych nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, w związku z tym oświadczenia o podobnej treści do oświadczenia małżonka X nie złożyła.

Podatek od czynności cywilnoprawnej od przeniesienia udziałów w nieruchomościach opisanych w ww. aktach notarialnych nie został przez Wnioskodawczynię pobrany, a w konsekwencji wpłacony na rachunek organu podatkowego. Podobne umowy będą sporządzane przez Wnioskodawczynię w formie aktu notarialnego również w przyszłości.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku czynności cywilnoprawnej dokonywanej w formie aktu notarialnego, opisanej w stanie faktycznym, Wnioskodawczyni, jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych będzie zobowiązana pobrać i uiścić podatek od czynności cywilnoprawnych od transakcji sprzedaży nieruchomości w części, która dotyczyć będzie odpłatnego przeniesienia udziałów w nieruchomościach, jakie przysługują małżonkowi, który nie prowadzi działalności gospodarczej.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wyjaśnia, że w świetle art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Ponadto w myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy notariusz jest zobowiązany uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnych od uprzedniego zapłacenia podatku. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych, przy czym zgodnie z art. 2 ust. 4 nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach lub umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych. W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że nie jest zobowiązana do poboru podatku od czynności cywilnoprawnych, a tym samym również uzależniać dokonania czynności od jego uprzedniej zapłaty, w sytuacji, gdy dana czynność objęta jest zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wskazuje bowiem, że prawo podatkowe stanowi autonomiczną względem prawa cywilnego gałąź prawa. Dlatego też, by właściwie interpretować i stosować przepisy podatkowe, koniecznym jest oderwanie się od cywilistycznego rozumienia pojęć i konstrukcji prawnych, którymi posługuje się ustawodawca podatkowy. Reguła ta znajduje zastosowanie w szczególności na gruncie podatku od towarów i usług, gdzie nie znajdzie zastosowania cywilistyczna reguła nemo plus iuris ad alium transferre potest quam ipse habet. Wyjaśnia więc, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jest m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W opisanym stanie faktycznym, choć małżonkowi prowadzącemu działalność gospodarczą, przysługiwać będzie jedynie udział w prawie własności nieruchomości gruntowej, na której posadowiony został wzniesiony przez niego w ramach działalności gospodarczej budynek, to faktycznie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług będzie czynność cywilnoprawna przeniesienia prawa do dysponowania całym budynkiem, jak również gruntem, jak właściciel. Wobec tego Wnioskodawczyni podkreśla, że będące przedmiotem sprzedaży grunty w całości wykorzystywane są w działalności gospodarczej małżonka X, a budynki wzniesione zostały w ramach tej działalności. Zarówno będące przedmiotem transakcji grunty, jak i posadowione na nich budynki, stanowią składniki majątku firmowego oraz jako składniki tegoż majątku stanowią przedmiot dokonywanej czynności. Zgodnie natomiast z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) czynności, takie jak dostawa towarów w rozumieniu przepisów o wspólnym systemie podatku VAT, podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, jeżeli są wykonywane przez podatnika działającego w odniesieniu do tych czynności w takim charakterze. W przedstawionym stanie faktycznym małżonek prowadzący działalność gospodarczą przenosząc prawo do dysponowania nieruchomością jak właściciel działa w charakterze podatnika w odniesieniu do całej nieruchomości, na którą składa się zarówno grunt jak i budynek, bez względu na przysługujący mu udział w prawie własności do nieruchomości. Pozwala to więc na przyjęcie, że czynność przeniesienia udziału w nieruchomości przez każdego z małżonków jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a podatek od czynności cywilnoprawnych nie należy się. Wskazuje, że w wyroku z dnia 4 października 1995 r., w sprawie Dieter Armbrecht, C-291 /92, TSUE wskazał, iż tylko w sytuacji, gdy podatnik podatku od towarów i usług sprzedaje składnik majątku, którego część zachował na prywatne potrzeby, to w stosunku do sprzedaży tej właśnie części nie występuje on w charakterze podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 Szóstej Dyrektywy VAT. Gdy podatnik sprzedaje składnik majątku, którego części w momencie nabycia nie przeznaczył do działalności gospodarczej, lecz przeznaczył na prywatne potrzeby, to tylko ta część, która została przypisana do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej będzie brana pod uwagę przy zastosowaniu art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy w odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego, a następnie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w przypadku jej sprzedaży. A contrario skoro podatnik sprzedaje składnik majątku, który w całości przypisany został do działalności gospodarczej i stanowi składnik majątku firmowego, czynność taka w całości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni wskazuje, że małżonka nieprowadząca działalności gospodarczej nie wykorzystuje swego udziału w nieruchomościach w celach prywatnych, a tylko takie wykorzystanie uzasadniałoby opodatkowanie transakcji w tej części podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Mimo, iż w sporządzonych przez Wnioskodawczynię aktach notarialnych czynności cywilnoprawnej przeniesienia udziału w nieruchomości dokonywała i będzie dokonywać również małżonka, która nie prowadzi działalności gospodarczej, i której nie przysługuje status podatnika podatku VAT, czynności te jako, że podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wobec małżonka X, który w tej części działa w charakterze podatnika VAT, nie były i nie będą jednocześnie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z punktu widzenia obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nieistotne jest bowiem, iż małżonkowi X prowadzącemu działalność gospodarczą przysługuje prawo własności tylko do części nieruchomości, bowiem istotą odpłatnej dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności tej nieruchomości, lecz przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą tj. gruntem i budynkiem jak właściciel. Na skutek przedmiotowej czynności cywilnoprawnej dochodzi do przeniesienia na nabywców nieruchomości, prawa do dysponowania towarem jak właściciel, co wystarczająco przesądza o tym, iż na małżonku X prowadzącym działalność gospodarczą będzie ciążyć obowiązek podatkowy z tytułu odpłatnej dostawy całości gruntu i budynku, a w konsekwencji przyjęcia, że czynność ta w odniesieniu do każdego z udziałów jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wyjaśnia, że zaprezentowane wyżej stanowisko, iż pojęcie dostawy towaru nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwym prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra, znajduje potwierdzenie w orzecznictwie TSUE. Cel dyrektywy 2006/112/WE dotyczącej zharmonizowanego systemu podatku do wartości dodanej w Unii Europejskiej mógłby zostać bowiem zagrożony, gdyby stwierdzenie dostawy towaru, która jest jedną z trzech czynności opodatkowanych, zależało od spełnienia warunków, które zmieniają się w zależności od prawa cywilnego danego państwa członkowskiego (zob. podobnie wyrok z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie C 320/88 Shipping and Forwarding Enterprise Safe, Rec. str. I 285, pkt 7 i 8; wyrok z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C 291/92 Armbrecht, Rec. str. I 2775, pkt 13 i 14, jak również wyrok z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie C 185/01 Auto Lease Holland, Rec. str. I 1317, pkt 32 i 33).

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, iż w wyroku z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie H.E., C-25/03, TSUE wskazał, że z przepisu art. 2 Szóstej Dyrektywy VAT, który definiuje zakres przedmiotowy podatku VAT, w związku z art. 4 tej Dyrektywy, wynika, że opodatkowaniu tym podatkiem podlegają czynności, które mają charakter gospodarczy, jeżeli są one dokonywane na terytorium Państwa Członkowskiego przez podatnika, działającego w takim charakterze, tak jak miało to miejsce w sytuacji opisanej w stanie faktycznym.

Ponadto gdyby przyjąć, iż Wnioskodawczyni winna pobrać podatek od czynności cywilnoprawnej w tej części, w jakiej dotyczy ona przeniesienia udziału w prawie własności nieruchomości, przysługującego współwłaścicielowi nieprowadzącemu działalności gospodarczej, prowadziłoby to do naruszenia podstawowej zasady neutralności podatku od wartości dodanej. Takie rozwiązanie skutkowałoby bowiem tym, iż małżonkowi X prowadzącemu działalność gospodarczą w momencie wprowadzenia nieruchomości gruntowej do majątku firmowego, jak również w trakcie nabywania materiałów budowlanych oraz usług w celu wybudowania domów jednorodzinnych przysługiwałoby prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług w całości, tj. niezależnie od wysokości jego udziału w prawie własności w nieruchomości, zaś w chwili, w której doszłoby do ich zbycia, podatek należny powstałby tylko w tym zakresie, w jakim podatnik zbywałby przysługujące mu prawo w świetle prawa cywilnego.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni wyraża stanowisko, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie była i nie będzie zobowiązana pobrać i uiścić podatku od czynności cywilnoprawnych od transakcji w części, która dotyczyć będzie przeniesienia prawa własności do udziału w nieruchomości, jaki przysługuje małżonkowi, który nie prowadzi działalności gospodarczej, bowiem na podstawie art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynność cywilnoprawnych transakcja ta nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w pkt 1 lit. a umowa sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 przy umowie sprzedaży, podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości stawka podatku wynosi 2%. Jednocześnie zauważyć należy, że stosownie do art. 4 pkt 1 w opisanej sytuacji obowiązek podatkowy ciąży na kupującym

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. Sytuacja taka przewidziana została w ust. 2 tego przepisu, stosownie do treści którego notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Wskazać również należy, że w ustawie przewidziane zostały sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Stosownie do art. 2 pkt 4 wskazanej ustawy, podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Przepis ten ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Z jego treści wynika zasada rozgraniczenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, jak również zasada wzajemnego wykluczenia tych obowiązków. Powyższe oznacza, że nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Przy czym, w przypadku umowy sprzedaży i zamiany, której przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach, o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych decyduje okoliczność, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Powyższe oznacza, że zwolnienie ww. umowy sprzedaży lub zamiany z opodatkowania podatkiem od towarów i usług spowoduje, że czynność taka podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczym wykonuje zawód notariusza. W sporządzonych jak również planowanych przez Wnioskodawczynię aktach notarialnych - umowach sprzedaży nieruchomości - małżonek X oświadczył, że:

* pozostaje w związku małżeńskim, w którym stosunki majątkowe podlegają ustrojowi rozdzielności majątkowej na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej zawartej przed datą zbycia nieruchomości;

* jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

* prowadzi działalność gospodarczą, zarejestrowaną w ewidencji działalności gospodarczej, polegającą między innymi na sprzedaży nieruchomości, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz, że z tytułu przeniesienia udziałów w nieruchomościach opisanych w ww. aktach notarialnych opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług.

Jego małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej, polegającej między innymi na sprzedaży nieruchomości, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz z tytułu ww. czynności cywilnoprawnych nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, w związku z tym oświadczenia o podobnej treści do oświadczenia małżonka X nie złożyła. Wobec powyższego Wnioskodawczyni nie pobrała i nie odprowadziła na rachunek właściwego urzędu skarbowego podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu dokonanych czynności.

We wniosku wskazano również, że będące przedmiotem sprzedaży nieruchomości małżonkowie nabyli pozostając w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej w drodze darowizny. Została ona w całości przeznaczona do działalności gospodarczej małżonka X, prowadzonej przez niego jako osobę fizyczną oraz stanowiła element jego majątku firmowego. Małżonek ten dokonał podziału gruntu na mniejsze działki i wybudował na nich w ramach prowadzonej działalności domy jednorodzinne. Następnie pomiędzy małżonkami zawarta została umowa majątkowa, w ramach której wprowadzony został ustrój rozdzielności majątkowej.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 51 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788) w razie umownego ustanowienia rozdzielności majątkowej, każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy, jak i majątek nabyty później. Artykuł 511 tej ustawy stanowi natomiast, że każdy z małżonków zarządza samodzielnie swoim majątkiem. Z przepisów tych wynika, że w ustroju tym można wskazać następujące cechy szczególne:

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że zawierając umowy sprzedaży małżonkowie dokonują zbycia przysługujących im udziałów, każdy osobno. Bez znaczenia dla opodatkowania tej czynności pozostaje fakt sporządzenia dla potrzeb transakcji jednego aktu notarialnego dokumentującego sprzedaż. Każdy z małżonków sprzedaje bowiem swój udział w nieruchomości, a więc dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym, w świetle treści wniosku, Wnioskodawczyni, jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, wobec oświadczenia złożonego przez jednego ze sprzedających małżonków (małżonka X), zgodnie z którym z tytułu tej transakcji podlega on opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie była zobowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego organu podatkowego podatku od czynności cywilnoprawnych od sprzedaży udziału tego małżonka, z uwagi na wypełnienie dyspozycji art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się natomiast do obowiązków Wnioskodawczyni, jako płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych, w stosunku do sprzedaży udziału w nieruchomości będącego własnością małżonki klienta Wnioskodawczyni (małżonka X) stwierdzić należy, iż o ile w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu tej transakcji jest ona opodatkowana podatkiem od towarów i usług, wówczas nie ciążą na Niej obowiązki płatnika z tego tytułu. W przeciwnym razie, stosownie do art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zobowiązana jest do obliczenia, pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego organu podatkowego podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu.

Wskazać przy tym należy, że dla oceny skutków podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych opisanej umowy sprzedaży udziału w nieruchomości konieczne jest więc rozstrzygnięcie w pierwszej kolejności kwestii jej opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Przy czym wskazać należy, że uprawnionym do wystąpienia z wnioskiem w takim zakresie, a więc zainteresowanym w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, może być podmiot dokonujący dostawy nieruchomości, gdyż kwestia ta dotyczy wyłącznie sfery podatkowej dokonującego dostawy. To bowiem on jest stroną transakcji, która ponosi ewentualne konsekwencje błędnego opodatkowania przedmiotowej transakcji. Zatem jedynie dokonujący dostawy, a nie Wnioskodawczyni, jako notariusz sporządzający umowy sprzedaży nieruchomości, jest podmiotem zainteresowanym, uprawnionym do uzyskania interpretacji indywidualnej w tej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 10, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.