ITPB2/436-112/09/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych pożyczek udzielonych przez wspólników spółce kapitałowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych pożyczek udzielonych przez wspólników spółce kapitałowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 stycznia 2008 r. trzech z pięciu wspólników Spółki z o.o. - Wnioskodawcy - udzieliło pożyczek w wysokości;

Z tytułu udzielonych pożyczek dokonana została zapłata podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w związku z późn. zm. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wprowadzonymi ustawą z dnia 7 listopada 2008 r., Spółka - wobec faktu zapłacenia w 2008 r. podatku od czynności cywilnoprawnych - może złożyć korektę deklaracji p.c.c.-3 i wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwym jest, na gruncie obecnie obowiązujących przepisów podatkowych złożenie stosownej korekty deklaracji p.c.c.-3 i wniosku o stwierdzenie nadpłaty. W dacie zawarcia przez Spółkę ze wspólnikami umów pożyczek obowiązywały przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którymi (art. 1 ust. 3 pkt 2) przy spółce kapitałowej zmiana umowy oznacza wniesienie lub podwyższenie wniesionego do Spółki wkładu, którego wartość powoduje podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną Spółce przez wspólnika oraz dopłatę. Obecnie nowelizacją ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. wdrożone zostały postanowienia dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału. Od stycznia 2009 r. pożyczka udzielona Spółce przez wspólnika nie jest uznawana za zmianę umowy spółki i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Jak stanowi art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku; podstawa do zapłaty ww. podatku p.c.c. odpadła wobec zmiany przepisów, w związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy stanowisko jego jest uzasadnione. Nadto, znajduje ono poparcie w poglądach doktryny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 209, poz. 1319) dokonano nowelizacji ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W przedmiotowej sprawie z uwagi na treść art. 2 ust. 1 pkt 1 wyżej powołanej ustawy zmieniającej mają jednak zastosowanie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie (1 stycznia 2009 r.) ustawy zmieniającej, gdyż przed tym dniem zawarte zostały umowy pożyczki.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w 2008 r. trzech wspólników udzieliło Wnioskodawcy będącemu Spółką z o.o. pożyczek.

Skutki podatkowe tych czynności należy zatem oceniać na podstawie przepisów obowiązujących w dacie zawarcia umów pożyczek.

W myśl art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., w przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się przy spółce kapitałowej - wniesienie lub podwyższenie wniesionego do spółki wkładu, którego wartość powoduje podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika (akcjonariusza) oraz dopłaty.

Zgodnie z art. 1 ust. 5 pkt 2 ww. ustawy, umowa spółki oraz jej zmiana podlega podatkowi, jeżeli w chwili dokonania czynności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się w przypadku spółki kapitałowej:

Przy czym stosownie do art. 1a pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., określenie "spółka kapitałowa" oznacza spółkę: z ograniczoną odpowiedzialnością lub akcyjną.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę pożyczki stanowiły w myśl zacytowanych przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zmianę umowy spółki i w konsekwencji podlegały opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 1 ust. 3 pkt 2 tej ustawy.

W świetle art. 3 ust. 1 pkt 1 obowiązek podatkowy powstał z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i w myśl art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ciążył na Spółce, która obowiązana była, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek pobierany jest przez płatnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 przy zmianie umowy spółki stosuje się stawkę podatku przewidzianego dla umowy spółki, czyli stawkę w wysokości 0,5%, a podstawę opodatkowania - stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. d) - stanowi kwota lub wartość pożyczki.

W myśl art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się m.in. kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, a także kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

W przedstawionym stanie faktycznym uiszczony podatek był jednak świadczeniem należnym bowiem obowiązek jego zapłaty wynikał z zacytowanych przepisów prawa.

Wobec powyższych okoliczności faktycznych i prawnych brak jest zatem podstaw do skorygowania deklaracji p.c.c.-3 i złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty z uwagi na nowelizację ustawy mającą zastosowanie do czynności cywilnoprawnych dokonanych po 1 stycznia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.