ITPB2/436-106a/10/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2010 r. (data wpływu 7 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2010 r. (data wpływu 1 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 16 czerwca 2010 r. Nr ITPP2/443-423/10-2/RS i ITPB2/436-106/10-2/TJ wezwano do jego uzupełnienia. Braki wykazane w wezwaniu uzupełniono w dniu 1 lipca 2010 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (Wnioskodawca) jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT. W celu sfinansowania bieżącej działalności zaciąga pożyczki pieniężne od zagranicznych podmiotów z grupy kapitałowej, które swoje siedziby mają w Holandii i Szwajcarii. Pożyczkodawcy nie są udziałowcami Spółki i nie prowadzą działalności jako pośrednicy banku ani jako inne instytucje finansowe. Do statutowej działalności Pożyczkodawców nie należy także działalność finansowa. Wynagrodzenie Pożyczkodawców z tytułu udzielenia pożyczek stanowią odsetki ustalone na podstawie zawartych umów pożyczki. Pożyczki będące przedmiotem zapytania zostały udzielone Spółce w 2009 r. Umowy pożyczek, o których mowa we wniosku, zostały podpisane ze strony Spółki na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, natomiast ze strony Pożyczkodawców umowy podpisane zostały poza terytorium Polski (w Szwajcarii lub Holandii). Pieniądze stanowiące przedmiot umów pożyczek, w chwili zawarcia umowy znajdowały się za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zakładając, że ww. umowy pożyczki będą stanowiły czynności podlegające VAT, objęte zwolnieniem przedmiotowym z tego podatku, czy będą one wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Jednakże w ustawie przewidziano sytuacje, w których określone czynności są wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Wnioskodawca zauważa, że prawo zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku objęcia danej czynności podatkiem VAT było wielokrotnie potwierdzane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach. Przykładowo wskazuje stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, który uznał, że skoro umowy pożyczki będą korzystały ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, czynności takie nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Dodatkowo Wnioskodawca powołuje interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r. znak ILPB2/436-128/08-2/AJ oraz interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 października 2009 r. znak ITPB2/436-107/09/MK.

W świetle powyższej argumentacji, zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o brzmienie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zdarzenia objęte zapytaniem, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w pkt 1 lit. b) tego artykułu umowa pożyczki.

Od dnia 21 października 2009 r., na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2009 r. Nr 165, poz. 1316) treść wskazanego przepisu została zmieniona w ten sposób, że art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) otrzymał brzmienie, zgodnie z którym podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Konstrukcja tego przepisu wskazuje, że oba ww. warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Nie wystąpienie jednego z nich powoduje, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w brzmieniu obowiązującym w 2009 r., nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Przepis ten ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2009 r. Spółka zawarła umowy pożyczki z podmiotami mającymi swoje siedziby na terytorium Szwajcarii i Holandii. W kwestii skutków, jakie transakcje te wywołują na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lipca 2010 r., znak ITPP2/443-423a/10/RS stwierdzono, że przedmiotowe usługi świadczone, na rzecz Wnioskodawcy stanowią dla Spółki import usług podlegający opodatkowaniu na terytorium kraju. Do rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług tej transakcji obowiązana była Spółka, jako nabywca przedmiotowych usług. Jednakże usługi te korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile były one sklasyfikowane w PKWiU w sekcji J (65-67) jako usługi w zakresie pośrednictwa finansowego i nie mieściły się w wyjątkach wskazanych w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że czynności te, z zastrzeżeniem powyższego warunku, nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w związku z wystąpieniem wyjątku, o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie zauważyć należy, że jeżeli umowy pożyczek, o których mowa we wniosku zawarte zostały poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej to nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.