ITPB2/415-99/10/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2010 r. (data wpływu 27 stycznia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej:

* jest nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości odliczenia od dochodu wydatków na zakup aparatu słuchowego zakupionego przez Wnioskodawcę przed uzyskaniem orzeczenia o niepełnosprawności,

* prawidłowe - w pozostałej części.

W dniu 27 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Ponieważ wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem nr ITPB2/415-99/10-2/MM z dnia 12 kwietnia 2010 r. wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Dnia 19 kwietnia 2010 r. do tutejszego organu wpłynęło pismo Wnioskodawcy, w którym uzupełnione zostały braki formalne wniosku.

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym z dnia 15 kwietnia 2010 r. przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 29 lipca 2008 r. Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności wydał orzeczenie potwierdzające niepełnosprawność Wnioskodawcy.

Od roku 1998 Wnioskodawca choruje na cukrzycę, w związku z powyższym musi przyjmować insulinę. W miesiącu styczniu zakupił glukometr o wartości 68 zł. Pomiar cukru wykonywany jest 4 razy dziennie, przy użyciu pasków testowych, zatem każdego miesiąca Wnioskodawca zużywa 120 sztuk tych pasków, o łącznej wartości 15 zł. Ponadto Wnioskodawca zakupuje wkłady do nakłuwacza (lancety) - na te wydatki Wnioskodawca przeznacza miesięcznie 100 zł. Wnioskodawca musi również zaopatrzyć się w igły do wstrzykiwania insuliny, których miesięcznie zużywa ok. 90 sztuk (3 razy dziennie), z tego 15 igieł otrzymuje na receptę bezpłatnie, natomiast 75 pozostałych musi zakupić. Miesięcznie na ten cel wydatkuje kwotę 20 zł.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż w roku 2005 otrzymywał z NFZ wstrzykiwacz i glukometr, jednakże firma która produkowała te urządzenia upadła, a igły produkowane przez inną firmę nie pasowały do starego glukometru. W związku z powyższym Wnioskodawca musiał zakupić nowy. Było to konieczne z uwagi na utrzymanie prawidłowego poziomu cukru we krwi. W poprzednich latach Wnioskodawca nie płacił również za insulinę ale od obecnego roku jest ona odpłatna.

Ponadto Wnioskodawca jest osobą niedosłyszącą i potrzebuje aparatu słuchowego oraz urządzeń pomocniczych, takich jak baterii i akumulatora do ładowania baterii.

Ww. urządzenia wymagają zakupu i niekiedy naprawy i są niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiają wykonywanie funkcji życiowych.

W ubiegłych latach Wnioskodawca otrzymał z NFZ 610 zł na zakup aparatu słuchowego, którego wartość całkowita w roku 2007 wynosiła 2.177 zł.

Obecnie Wnioskodawca uzyskuje dochód z tytułu emerytury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na zakup glukometru i wstrzykiwacza, pasków testowych, igieł i wkładów do nakłuwacza, tzw. "lancet", aparatu słuchowego, baterii i akumulatora do ładowania baterii aparatu słuchowego podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Zdaniem Wnioskodawcy wszelkie koszty związane z zakupem bądź naprawą indywidualnego sprzętu wraz z urządzeniami technicznymi niezbędnymi w rehabilitacji powinny podlegać odliczeniu od dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego w części dotyczącej możliwości odliczenia od dochodu wydatków na zakup aparatu słuchowego zakupionego przez Wnioskodawcę przed uzyskaniem orzeczenia o niepełnosprawności, uznaje się za nieprawidłowe, zaś w pozostałej części za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

* orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

* decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

* orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ww. ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: - zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji to rzeczy niezbędne dla codziennego życia (ułatwiające wykonywanie czynności życiowych).

Zatem za wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można uznać wydatki poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawna, na zakup glukometru, pasków testowych, wstrzykiwacza, igieł do wstrzykiwacza, wkładów do nakłuwacza (lancetów), aparatu słuchowego, akumulatora oraz baterii do tego aparatu. Jednakże podkreślić należy, że odliczeniu od dochodu podlegaj tylko te wydatki, które zostały poniesione po dacie wydania orzeczenia o niepełnosprawności niepełnosprawności lub od dnia wskazanego w tym orzeczeniu, od którego datuje się ustalony stopień niepełnosprawności i tylko w tej części, która nie została podatnikowi sfinansowana ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w roku 2008 uzyskał orzeczenie o niepełnosprawności, natomiast w roku 2007 zakupił aparat słuchowy. W bieżącym roku Wnioskodawca zakupił glukometr i wstrzykiwacz oraz kupuje paski testowe, igły, lancety, baterie do aparatu słuchowego. Wobec powyższego wydatki poniesione w roku 2007 na zakup aparatu słuchowego nie podlegają odliczeniu od podatku, gdyż wówczas Wnioskodawca nie posiadał orzeczenia o niepełnosprawności. Natomiast pozostałe wydatki wymienione w treści wniosku, a poniesione od dnia uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności lub od dnia wskazanego w tym orzeczeniu, od którego datuje się ustalony stopień niepełnosprawności, m.in. na zakup glukometru i wstrzykiwacza oraz igieł, pasków testowych, lancetów i baterii do aparatu słuchowego podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej ale tylko w sytuacji, gdy wydatki te faktycznie zostały poniesione ze środków Wnioskodawcy i zostały udokumentowane stosownie do art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.