ITPB2/415-977/11/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zatrudniony w firmie B. S.A. na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy od 13 lutego 2006 r. Pracodawca, jako Generalny Wykonawca, na podstawie umowy zawartej dnia 27 lipca 2009 r. ze Skarbem Państwa - Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad (Inwestor) realizuje inwestycję pod nazwą: "...".

Zgodnie z pismem GDDKiA z dnia 2 marca 2010 r. "..." jest finansowana w 100% ze środków Unii Europejskiej w ramach projektu nr:. - Budowa autostrady (...). Są to środki bezzwrotne. Inwestycja realizowana jest od dnia 27 lipca 2009 r. z planowanym terminem zakończenia w dniu 19 kwietnia 2012 r.

Celem Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013 jest rozwój sieci drogowej w krajach członkowskich UE, w których Program ten jest realizowany. Cel jest realizowany poprzez prowadzenie konkretnych inwestycji infrastrukturalnych, do których zalicza się także wybudowanie w Polsce Autostrady (...).

GDDKiA jako Inwestor ww. inwestycji, jest dysponentem środków unijnych i podmiotem upoważnionym do ich rozdzielania.

Zgodnie z powołanym wyżej pismem GDDKiA z dnia 2 marca 2010 r., roboty budowlano-montażowe realizowane w ramach inwestycji zalicza się w 100% do wydatków kwalifikowanych objętych dofinansowaniem z UE.

Inwestor nie zajmuje się samodzielnie robotami budowlanymi niezbędnymi do zrealizowania inwestycji, lecz powierza je wykonawcom wyłonionym w postępowaniach o udzielenie zamówień publicznych, z którymi następnie zawiera stosowne umowy. W tym przypadku realizacja inwestycji została powierzona bezpośrednio firmie zatrudniającej Wnioskodawcę, jako Generalnemu Wykonawcy.

Generalny Wykonawca inwestycji, będący osobą prawną działa m.in. poprzez zatrudnionych pracowników, którzy wykonują czynności w ramach jej realizacji. U Generalnego Wykonawcy Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę od dnia 13 lutego 2006 r. do chwili obecnej, przy czym od dnia 1 sierpnia 2009 r. świadczy pracę merytoryczną bezpośrednio związaną z realizacją inwestycji. Miejscem pracy Wnioskodawcy jest budowa. Będąc zatrudnionym u Generalnego Wykonawcy inwestycji, w ramach swoich obowiązków pracowniczych Wnioskodawca realizuje bezpośrednio jej cel. Obowiązki pracownicze Wnioskodawcy są związane wyłącznie z ww. inwestycją.

Pracodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, pobrał z wynagrodzenia Wnioskodawcy i odprowadził do urzędu skarbowego podatek dochodowy za pięć miesięcy 2009 r. (sierpień-grudzień), za cały rok podatkowy 2010, jak również za miesiące od stycznia do lipca 2011 r.

Pracodawca pobiera sukcesywnie bieżące zaliczki miesięczne na podatek dochodowy z każdej kwoty wynagrodzenia wypłacanego za świadczenie pracy w ramach realizacji ww. inwestycji, której planowany termin zakończenia upływa dopiero w dniu 19 kwietnia 2012 r.

Po analizie treści wniosku, mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tutejszemu organowi i treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa przyjęto, iż na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego intencją Pana było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od dnia 17 sierpnia 2009 r. do chwili obecnej korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych i w związku z tym czy pracodawca, jest uprawniony do pobierania zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzenia za pracę świadczoną w ramach bezpośredniej realizacji Inwestycji. Czy jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca może złożyć korektę zeznań podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na korzystanie przez Niego ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracodawca, nie był od dnia 27 lipca 2009 r. i do chwili obecnej nie jest uprawniony - do pobierania zaliczek na podatek dochodowy z wynagrodzenia za pracę świadczoną przez Wnioskodawcę w ramach bezpośredniej realizacji inwestycji. Oznacza to, że Wnioskodawca jest uprawniony do złożenia korekty zeznań podatkowych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, znajduje zastosowanie do opisanej w poz. 54 sytuacji faktycznej, wobec czego uzyskiwane przez Wnioskodawcę dochody z ww. tytułu są zwolnione z podatku dochodowego.

Zgodnie z przedłożonym pismem GDDKiA z dnia 2 marca 2010 r., inwestycja, przy realizacji której jest zatrudniony od dnia 1 sierpnia 2009 r. na stanowisku Dyrektora Rejonu jest w całości finansowana ze środków pomocy Unii Europejskiej. Roboty budowlano-montażowe stanowią w 100% koszty kwalifikowane realizacji inwestycji, co oznacza, że zwolnienie podatkowe dotyczy całej kwoty podatku. Dochody uzyskiwane z tytułu świadczenia pracy są pokrywane z tych środków pomocowych i mają charakter bezzwrotny. Nie ma znaczenia, czy ich przekazywanie jest dokonywane za pośrednictwem Inwestora (GDDKiA), jako podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy, czy też pochodzą bezpośrednio z budżetu państw Unii Europejskiej. Spełniona jest zatem przesłanka określona w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy, dotycząca pochodzenia środków bezzwrotnej pomocy. Budżet Unii Europejskiej jest pierwszym źródłem pochodzenia środków pomocowych, co oznacza że to Unia Europejska, a nie budżet państwa, ponosi ekonomiczny ciężar pomocy przeznaczonej na realizację ww. inwestycji. W orzecznictwie sądów administracyjnych i NSA ugruntowany jest zresztą pogląd, iż metoda prefinansowania, czy też refundowania środków pomocowych ma znaczenie wyłącznie techniczne, nie wpływając na prawo podatnika do korzystania z tego zwolnienia podatkowego.

Przez świadczenie pracy u Generalnego Wykonawcy inwestycji, zdaniem Wnioskodawcy spełniona jest także określona w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy przesłanka bezpośredniej realizacji celu programu finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy.

W tym przypadku cel programu finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy polega na rozwoju sieci drogowej TEN-T w latach 2007-2013, poprzez realizację m.in. Inwestycji polegającej na wybudowaniu odcinka autostrady, składającej się na sieć drogową określoną w Programie Operacyjnym Infrastruktura i Środowisko. Wnioskodawca jest zatrudniony przy wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z realizacją tego celu, polegających na czynnym uczestnictwie w procesie budowy polegającym na zarządzaniu całą budową. Odpowiedzialność za prawidłową realizację budowy spoczywa personalnie na Wnioskodawcy.

Generalny Wykonawca inwestycji, będąc spółką akcyjną która z istoty rzeczy nie może działać sama, działa m.in. poprzez zatrudnionych pracowników, którzy wykonują czynności merytoryczne związane z inwestycją bezpośrednio ją realizując. Bezpośredni charakter realizacji celu programu finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy Unii Europejskiej przez personel Generalnego Wykonawcy przejawia się m.in. w tym, że bez jego udziału, jako udziału o charakterze wykonawczym, inwestycja ta nie zostałaby zrealizowana. Zatrudnienie u Generalnego Wykonawcy inwestycji i osobisty charakter świadczenia pracy na podstawie stosunku pracy, eliminuje przy tym negatywną przesłankę zwolnienia podatkowego, polegającą na zleceniu wykonania innym osobom określonych czynności w związku z realizowanym programem. Na potwierdzenie przedstawionego stanowiska Wnioskodawca wskazuje pismo Ministra Finansów z dnia 30 kwietnia 2009 r. PK3/033/132/LKA/BMI-1731/2009. Każdy dochód osoby fizycznej uzyskiwany w warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a i b) ustawy, objęty jest zwolnieniem podatkowym. Łączne spełnienie przez Wnioskodawcę ww. przesłanek powoduje, że jako podatnik uzyskujący dochody na warunkach wskazanych w tym przepisie, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnienie przesłanek korzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy znajduje potwierdzenie w załączonych dokumentach.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy należy przyjąć, że stanowisko odnośnie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w myśl którego korzysta ze zwolnienia podatkowego, jest prawidłowe. Oznacza to jednocześnie, iż pracodawca jako płatnik zaliczek na podatek, nie posiadał podstawy i nie był uprawniony do pobrania ich z wynagrodzenia Wnioskodawcy wypłacanego od 1 sierpnia 2009 r. do chwili obecnej za pracę wykonywaną na rzecz przedmiotowej inwestycji. Tym samym pracodawca nie będzie uprawniony do pobierania takich zaliczek przez cały okres, w którym Wnioskodawca będzie uzyskiwał od niego dochód za pracę w warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje również wyrok NSA w Warszawie z dnia 22 października 2010 r., sygn. akt II FSK 1067/09, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 86/10, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1703/09, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 29 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 844/09, wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 984/09, wyrok WSA w Kielcach z dnia 12 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 399/09, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 marca 2009 r., sygn. akt I SA/GI 358/08, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 581/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 listopada 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1507/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W oparciu o art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2010 r. wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika, jeżeli:

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2010 r. wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika, jeżeli:

W świetle ww. przepisu dochody podatników korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwie przesłanki:

* środki finansowe pochodzą od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych, międzynarodowych instytucji finansowych (...), w tym również w przypadkach, gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy,

* prace wykonywane przez podatnika służą bezpośredniej realizacji celu określonego programem finansowanym z bezzwrotnej pomocy.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca jest zatrudniony w firmie B. S.A. na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy od 13 lutego 2006 r. Pracodawca, jako Generalny Wykonawca, na podstawie umowy zawartej dnia 27 lipca 2009 r. ze Skarbem Państwa - Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad (Inwestor) realizuje inwestycję pod nazwą: "...".

Zgodnie z pismem GDDKiA z dnia 2 marca 2010 r. "..." jest finansowana w 100% ze środków Unii Europejskiej w ramach projektu nr: - (...). Są to środki bezzwrotne. Inwestycja realizowana jest od dnia 27 lipca 2009 r. z planowanym terminem zakończenia w dniu 19 kwietnia 2012 r.

Celem Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013 jest rozwój sieci drogowej w krajach członkowskich UE, w których Program ten jest realizowany. Cel jest realizowany poprzez prowadzenie konkretnych inwestycji infrastrukturalnych, do których zalicza się także wybudowanie w Polsce Autostrady.

GDDKiA jako Inwestor ww. inwestycji, jest dysponentem środków unijnych i podmiotem upoważnionym do ich rozdzielania.

Zgodnie z powołanym wyżej pismem GDDKiA z dnia 2 marca 2010 r., roboty budowlano-montażowe realizowane w ramach inwestycji zalicza się w 100% do wydatków kwalifikowanych objętych dofinansowaniem z UE.

Inwestor nie zajmuje się samodzielnie robotami budowlanymi niezbędnymi do zrealizowania inwestycji, lecz powierza je wykonawcom wyłonionym w postępowaniach o udzielenie zamówień publicznych, z którymi następnie zawiera stosowne umowy. W tym przypadku realizacja inwestycji została powierzona bezpośrednio firmie zatrudniającej Wnioskodawcę, jako Generalnemu Wykonawcy.

Wnioskodawca świadczy pracę merytoryczną bezpośrednio związaną z realizacją inwestycji, a jego miejscem pracy jest budowa. Będąc zatrudnionym u Generalnego Wykonawcy inwestycji, w ramach swoich obowiązków pracowniczych Wnioskodawca realizuje bezpośrednio jej cel. Obowiązki pracownicze Wnioskodawcy są związane wyłącznie z ww. inwestycją.

Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko został przygotowany na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31 lipca 2006 r. z późn. zm.), rozporządzenia (WE) nr 1080/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1783/1999 (Dz. Urz. UE L 219 z 31 lipca 2006 r.) oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 1084/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego Fundusz Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1164/94 (Dz. Urz. UE L 219 z 31 lipca 2006 r.), a także na podstawie ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712).

Natomiast zasady działania ww. programu w latach 2007-2013 zostały zatwierdzone decyzją Komisji Europejskiej z dnia 7 grudnia 2007 r. oraz przyjęte uchwałą Rady Ministrów w dniu 3 stycznia 2008 r.

Zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju sposób zapewnienia wieloletniego finansowania programu operacyjnego ze środków pochodzących z budżetu państwa lub ze źródeł zagranicznych określają przepisy o finansach publicznych.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.) środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielonej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

Na podstawie art. 5 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybołówstwa.

W oparciu o art. 200 ust. 4 tej ustawy, środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2-4, stanowią dochody budżetu państwa po ich przekazaniu w złotych na rachunek dochodów budżetu państwa, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 106 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 20 grudnia 2008 r. wydatki budżetu państwa dzielą się na dotacje, przez które ustawa ta rozumie w szczególności wskazane w art. 106 ust. 2 pkt 3a - podlegające szczególnym zasadom rozliczania, wydatki budżetu państwa przeznaczone na realizację programów, projektów i zadań finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2, 3a i 4, zwane dalej "dotacjami rozwojowymi".

W świetle przepisów ww. ustawy o finansach publicznych środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej stają się, po ich przekazaniu na rachunek dochodów budżetu państwa, dochodami tego budżetu, z którego realizowane są wydatki budżetu państwa na finansowanie programów i projektów, na których wprowadzenie w życie uzyskano te środki. Środki pomocowe pochodzące z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybołówstwa, przeznaczone na realizację programów operacyjnych są wydatkami budżetu państwa jako dotacje.

Mając na uwadze stan faktyczny opisany we wniosku oraz powołany wyżej stan prawny stwierdzić zatem należy, iż w odniesieniu do wynagrodzeń otrzymanych ze środków Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko których finansowanie następowało w oparciu o zapisy ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych nie zostało spełnione kryterium pochodzenia środków pieniężnych (źródło finansowania), o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Źródłem finansowania tych wynagrodzeń były bowiem wyłącznie środki krajowe przekazywane w postaci dotacji rozwojowych, a nie środki bezzwrotnej pomocy, o których stanowi art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) ww. ustawy.

Natomiast z dniem 1 stycznia 2010 r. wprowadzono nowe zasady systemu przepływów środków pomocowych (europejskich) przeznaczonych na finansowanie programów operacyjnych. Zmiany te wprowadzono ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240).

W myśl art. 111 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241 z późn. zm.), do rozliczenia środków przekazanych do dnia 31 grudnia 2009 r. na realizację programów, projektów i zadań finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe. Rozliczenie tych środków powinno nastąpić nie później niż do dnia 30 czerwca 2010 r.

Artykuł 2 pkt 5 ww. ustawy o finansach publicznych, stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich, rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

Na podstawie art. 5 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b.

Środki europejskie, po ich przekazaniu na rachunek dochodów budżetu państwa, stanowią dochód budżetu państwa (art. 111 pkt 16 ustawy o finansach publicznych).

Przy czym wydatkami budżetu państwa, w myśl art. 124 ust. 1 pkt 6 powyższej ustawy, są wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich, które na podstawie art. 186 cyt. ustawy o finansach publicznych mogą być przeznaczone na:

Zgodnie z art. 187 ww. ustawy za obsługę płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, zwanych dalej "płatnościami", odpowiada Minister Finansów.

Na podstawie art. 188 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, podstawą dokonania płatności na rzecz beneficjenta jest zlecenie płatności wystawione przez instytucję, z którą beneficjent zawarł umowę o dofinansowanie projektu, oraz pisemna zgoda dysponenta części budżetowej na dokonanie płatności (...).

Nowa ustawa o finansach publicznych zmieniła również sposób dystrybucji środków finansowych na realizację programów, wprowadzając odrębny podmiot - płatnika dokonującego płatności na rzecz beneficjentów.

Na podstawie art. 200 ust. 1 powyższej ustawy obsługę bankową płatności prowadzi Bank w ramach umowy rachunku bankowego zawartej z Ministrem Finansów. Minister Finansów przedstawia do zaopiniowania ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego oraz ministrowi właściwemu do spraw rybołówstwa projekt umowy, o której mowa w ust. 1 (art. 200 ust. 2 ustawy o finansach publicznych).

Ponadto podkreślenia wymaga, że zmiany wprowadzone w zakresie sposobu prowadzenia rozliczeń pieniężnych programów finansowanych z udziałem środków europejskich przez nową ustawę o finansach publicznych znalazły swoje odzwierciedlenie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym począwszy od 1 stycznia 2010 r. Katalog zwolnień przedmiotowych określony w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został rozszerzony między innymi o przepis art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy, zwalniający od podatku płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.

Przy czym ustawodawca wykluczył możliwość stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy, do przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych, określonych w art. 12 ust. 1 (dodany ust. 32 w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z analizy powyższych przepisów wynika zatem, że począwszy od 1 stycznia 2010 r. na tle zwolnień przedmiotowych należy rozróżnić bezzwrotną pomoc, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy i płatności na realizację projektów z udziałem środków europejskich, które mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym z powyższych przyczyn nie jest możliwe uznanie, iż wskazane we wniosku wynagrodzenie, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jak wykazano powyżej zakres przedmiotowy tego przepisu nie obejmuje środków pieniężnych wypłacanych w związku z realizacją programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Reasumując stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku wynagrodzenie uzyskane przez Wnioskodawcę począwszy od sierpnia 2009 r. nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nie została spełniona przesłanka o której mowa w lit. a tego przepisu.

W konsekwencji stanowi ono przychód ze stosunku pracy, od którego pracodawca był zobowiązany do obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle powyższego, podatek uiszczony od ww. wynagrodzenia był świadczeniem należnym, w konsekwencji nie stanowi nadpłaty w rozumieniu art. 72 Ordynacji podatkowej i tym samym brak jest podstaw do składania korekty zeznań podatkowych.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków należy podkreślić, iż jakkolwiek wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.