ITPB2/415-967/08/AD - Ustalenie prawa do zwrotu części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2008 r. (data wpływu 13 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 grudnia 2008 r. (data wpływu 5 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii dotyczącej ustalenia prawa do zwrotu części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym:

W dniu 13 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii dotyczącej ustalenia prawa do zwrotu części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, wezwano Wnioskodawcę pismem z dnia 23 grudnia 2008 r. Nr ITPB2/415-967/08-2/AD do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniony został przez Panią pismem z dnia 31 grudnia 2008 r. (data wpływu 5 stycznia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 18 września 2008 r. złożyła Pani do urzędu skarbowego wniosek o zwrot wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe (WZM-1), w którym większość faktur stanowiących podstawę wyliczenia kwoty zwrotu była opieczętowana pieczęcią Agencji Rozwoju i Modernizacji Rolnictwa: Przedstawiono do refundacji w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004-2006". Urząd skarbowy wezwał Panią do skorygowania kwoty zwrotu VAT poprzez dokonanie korekty wyliczenia dla każdej opieczętowanej faktury według niżej wymienionego schematu, tj.:

Urząd skarbowy stanowisko swoje oparł na podstawie decyzji Izby Skarbowej w Rzeszowie (sygn. IS. IX/1-415/77/06). Po analizie sposobu wyliczenia kwot zwrotu według sposobu wskazanego przez urząd skarbowy okazało się, że jest to technicznie niemożliwe, ponieważ nie dysponuje Pani kwotami dofinansowania dla poszczególnych faktur gdyż:

W związku z powyższym w dniu 24 września 2008 r. wniosek WZM-1 wycofano z powodu braku możliwości wyliczenia kwot zwrotu VAT według sposobu wskazanego przez urząd skarbowy. Pozostałe ustawowe warunki zwrotu są spełnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w aktualnym stanie prawnym przysługuje jej prawo do zwrotu w pełnej wysokości określonej ustawowo części zapłaconego podatku VAT, ponieważ wśród ustawowych warunków określających prawo do zwrotu niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym - ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, z wyjątkiem odliczeń, o których mowa w art. 3 ust. 6 (ustawowo określony sposób wyliczenia kwoty zwrotu) - nie wymienia ograniczeń z powodu zwrotu w jakiejkolwiek formie tych wydatków po ich poniesieniu. Uważa Pani, że dokumentem stanowiącym podstawę obliczenia kwoty zwrotu VAT może być tylko faktura VAT a kwot dofinansowania w ogóle nie należy dokumentować, ponieważ nie mają wpływu na prawo do zwrotu VAT. Nie znajduje Pani również w treści ustawy przytoczonego w uzasadnieniu decyzji Izby Skarbowej zapisu o wydatkach, które zostały, cyt. "faktycznie poniesione". Zatem, Pani zdaniem ustawowy wymóg ich poniesienia wystąpił w momencie zapłaty faktury. Stoi Pani na stanowisku, że interpretacja na której oparto decyzję Izby Skarbowej, a którą literalnie można zapisać jako: "wydatki poniesione, które następnie zostały zwrócone to nie są wydatki poniesione", jest logicznie sprzeczna i w ogóle nie dotyczy Pani sytuacji. Dodatkowo w ocenie Pani prawo do zwrotu części zapłaconego podatku VAT nie może ulec zmianie po otrzymaniu dofinansowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej dokumentowania wydatków będących podstawą do ustalenia zwrotu uznaje się za prawidłowe, natomiast w pozostałej części uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468) ustawa reguluje zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części. Z literalnego brzmienia przepisu wynika, że ustawa daje prawo, po spełnieniu określonych warunków, do otrzymania zwrotu od Skarbu Państwa części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych. Zwrot osobom fizycznym części wydatków związanych z zakupem materiałów w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części może więc mieć miejsce w przypadku gdy wydatki takie zostały przez tę osobę faktycznie poniesione.

Powyższe oznacza iż, w przypadku gdy poniesione wydatki związane z zakupem materiałów budowlanych zostały w jakikolwiek sposób zrefundowane, a więc osoba która poniosła wydatki otrzymała je od Skarbu Państwa w jakiejkolwiek formie, także w postaci refundacji przez ARiMR, nie jest możliwy w tej części zwrot wydatków na podstawie ww. ustawy. W momencie otrzymania refundacji osoba, która pierwotnie poniosła wydatki na cele mieszkaniowe już otrzymuje zwrot tych wydatków tylko w innej formie.

Z punktu widzenia wykładni celowościowej zwrot wydatków ma zrekompensować pewna część poniesionych wydatków, która wynika ze wzrostu podatku VAT.

W związku z powyższym osobie, która otrzymała zwrot części wydatków poniesionych na cele związane z budownictwem mieszkaniowym w jakiejkolwiek formie nie przysługuje świadczenie od tej części poniesionych wydatków. Wydatki na materiały budowlane, które zostały zwrócone należy pominąć przy ustalaniu kwoty do zwrotu.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 ww. ustawy osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej. W art. 2 pkt 3 zdefiniowano pojęcie "faktura" używane na potrzeby tejże ustawy, w myśl którego "fakturą" jest faktura VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentująca zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1 tj. materiałów budowlanych.

Jak wynika z powyższego ze zwolnienia w limitowanej części korzystają wydatki, które zostały poniesione na ww. cele, udokumentowane fakturą VAT oraz nie zostały w jakikolwiek sposób zrefundowane.

Kwoty zwrotu podatku VAT zostały określone w art. 3 ust. 5 i 6 ww. ustawy, natomiast przytoczony przez Panią przepis art. 5 ust. 4 pkt 3 tej ustawy, nie precyzuje sposobu wyliczenia kwoty zwrotu lecz określa jeden z elementów, który powinien być zawarty w składanym przez podatnika wniosku. Dotyczy on rodzaju poniesionych wydatków mieszkaniowych a nie ich wysokości. Powołany powyżej art. 5 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, stanowi również o tym kto jest uprawniony do złożenia wniosku, o terminie w jakim można go składać, pozostałych częściach składowych wniosku oraz o dokumentach jakie należy do niego dołączyć.

Dodatkowo wskazać należy, iż to na podatniku spoczywa obowiązek prawidłowego udokumentowania wydatków i ustalenia kwoty do zwrotu.

Zgodnie z treścią przepisu 14c § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Przez ocenę stanowiska pytającego (wnoszącego zapytanie) należy rozumieć wskazanie przez organ podatkowy, czy stanowisko pytającego jest prawidłowe, czy też jest nieprawidłowe z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, znajdujących zastosowanie w indywidualnej sprawie podatnika (płatnika, inkasenta) przedstawionej we wniosku.

Wniosek musi spełniać wymagania określone w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Wnioskodawca jest obowiązany do przedstawienia wyczerpującego stanu faktycznego. Przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywołać określone skutki prawne.

Natomiast wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy zgodnie z zasadą dochodzenia do prawdy materialnej organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest bowiem postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Stąd ustalenie prawdy obiektywnej (materialnej) nie jest tu możliwe w sposób ścisły, jak można tego wymagać na gruncie postępowania podatkowego. Organ podatkowy działając w granicach przyznanych kompetencji, wydając interpretacje indywidualną nie wyodrębnia i nie przedstawia osobnego prawidłowego sposobu postępowania w danej sprawie. Tym samym potrzeba rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie kwestii dotyczącej na jakiej podstawie ARiMR będzie zobowiązana do sporządzenia i przekazania na rzecz Pani dokumentu potwierdzającego kwoty otrzymanego dofinansowania, wykracza poza zakres kompetencji tutejszego organu podatkowego.

Natomiast w przypadku kiedy kwoty wydatków ulegają zmianie, tj. poniesiono nowe wydatki bądź dokonuje się korekty wcześniej poniesionych, podatnikowi przysługuje prawo złożenia korekty wniosku.

Przez korektę wniosku rozumie się rozszerzenie zakresu żądania lub zgłoszenie nowego żądania, zgodnie z art. 167 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). W praktyce skorygowanie wniosku polega na uzupełnieniu lub poprawieniu wniosku wcześniej złożonego i następuje poprzez złożenie nowego wniosku z ponownym wyliczeniem kwoty zwrotu VAT. Przy czym, jeżeli składana korekta wiąże się wyłącznie z uzupełnieniem uprzednio złożonego wykazu faktur o nowe "zapomniane" pozycje, nie ma obowiązku sporządzenia nowego wykazu, w całości. Wystarczy, że składając korektę wniosku podatnik dołączy uzupełnienie poprzednio złożonego wykazu faktur, wyłącznie o nowo dodane pozycje, a w samej korekcie poinformuje o dodaniu nowych pozycji. Natomiast w przypadku rezygnacji z faktur poprzednio zamieszczonych w tym wykazie, wystarczającym będzie poinformowanie w korekcie o wycofanych pozycjach.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.