ITPB2/415-918a/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2011 r. (data wpływu - 14 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 października 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Wniosek uzupełniono w dniu 17 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 15 grudnia 2006 r. nabył lokal mieszkalny, zaś w dniu 12 maja 2007 r. ożenił się, a w jego małżeństwie obowiązywała od początku i obowiązuje nadal wspólność ustawowa małżeńska. Następnie w dniu 1 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca zawarł z żoną w formie aktu notarialnego umowę majątkową małżeńską rozszerzająca wspólność ustawową na wspomniany lokal mieszkalny. Z kolei w dniu 25 września 2008 r. Wnioskodawca zawarł z żoną umowę darowizny (w formie aktu notarialnego), na mocy której małżonkowie darowali Wnioskodawcy wspomniany lokal z majątku wspólnego do jego majątku odrębnego. Ani Wnioskodawca, ani jego małżonka nie byli zameldowani na pobyt stały w wyżej opisanym lokalu. Wnioskodawca zamierza sprzedać wspomniany lokal mieszkalny w 2012 r. za cenę wyższą od ceny nabycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Sprzedaż wyżej opisanego lokalu w 2012 r. nie spowoduje konieczności zapłaty podatku dochodowego, ponieważ upłynie już 5-letni okres liczony od daty nabycia wyżej opisanego lokalu.

Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Wnioskodawca zamierza sprzedać mieszkanie w 2012 r., a więc po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że za datę nabycia w jego przypadku należy przyjąć 15 grudnia 2006 r., ponieważ włączenie wyżej opisanej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, które nastąpiło w dniu 1 kwietnia 2008 r. nie stanowi jej zbycia przez Niego. Zatem licząc od dnia 15 grudnia 2006 r. jest on właścicielem wyżej opisanego lokalu. Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, których wartości nie określają. Zgodnie z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć (umowa majątkowa). Włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest jednak nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tak więc w opisanej sytuacji nie jest również zbyciem nieruchomości przez Wnioskodawcę dokonującego rozszerzenia wspólnoty majątkowej na rzecz drugiego współmałżonka.

Odnosząc się natomiast do zawartej w dniu 25 września 2008 r. przez Wnioskodawcę i jego żonę umowy darowizny, na mocy której małżonkowie darowali Jemu wspomniany lokal z majątku wspólnego do jego majątku odrębnego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w tym przypadku nie doszło do nabycia przez Niego wyżej opisanego lokalu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w wyniku tej umowy nie został obdarowanym, doszło jedynie do przesunięcia wspólnego składnika majątku z majątku wspólnego do majątku odrębnego.

Jak wynika z art. 888 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego, kosztem swojego majątku. Oznacza to, że darowizna polega na przeniesieniu jakiegoś dobra z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. W tym miejscu należy - w opinii Wnioskodawcy - przytoczyć tezę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lutego 2005 r. w sprawie o sygnaturze akt I SA/Sz 154/05, w której stwierdzono, że przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. A zatem z przepisu tego wynika, że umową darowizny nie będzie taka umowa, na podstawie której jedna ze stron umowy darowuje część wspólną. Co więcej, ustawowy ustrój wspólności majątkowej uregulowany jest w przepisach art. 31-46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Z przepisów tych wynika, że ustrój własności majątkowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został na zasadzie wspólności łącznej, której cechą jest to, że małżonkowie w czasie trwania małżeństwa nie określają udziałów w majątku wspólnym. Oznacza to, że nie można wydzielić części majątku przypadającego każdemu ze współmałżonków i w konsekwencji takie uregulowanie prowadzi do wniosku, że nie ma prawnej możliwości dokonania darowizny pomiędzy małżonkami z majątku wspólnego. Możliwość taka istnieje jedynie w przypadku darowizny przekazywanej z majątku odrębnego jednego z małżonków do majątku odrębnego drugiego z małżonków.

Tak więc przekazane prawo majątkowe było i jest nadal składnikiem majątkowym należącym do wspólnego majątku Wnioskodawcy i jego małżonki, którzy pozostawali i nadal pozostają w ustroju ustawowej wspólności majątkowej. W związku z tym Wnioskodawca nie nabył wspomnianego lokalu w dniu 25 września 2008 r., lecz w dniu 15 grudnia 2006 r., tak więc 5-letni okres liczony od daty nabycia lokalu przez Wnioskodawcę mija w dniu 31 grudnia 2011 r.

Ad. 2

Sprzedaż wyżej wymienionego lokalu nie spowoduje powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego przez Wnioskodawcę, ponieważ w Jego małżeństwie obowiązuje wspólność ustawowa małżeńska.

W wyżej opisanej sytuacji przyszłej sprzedaży lokalu mieszkalnego w 2012 r. przez Wnioskodawcę, 5-letni okres liczony od daty nabycia lokalu przez Niego mija w dniu 31 grudnia 2011 r. Zgodnie również z przytoczoną wyżej argumentacją, lokal ten jest nadal de facto składnikiem majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony, który został jedynie przesunięty do Jego majątku odrębnego, ponieważ nie ma prawnej możliwości dokonania darowizny pomiędzy małżonkami z majątku wspólnego. Możliwość taka istnieje jedynie w przypadku darowizny przekazywanej z majątku odrębnego jednego z małżonków do majątku odrębnego drugiego z małżonków. Tak więc wspomniany lokal stanowi nadal de facto składnik majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony. W związku z tym przychód ze sprzedaży mieszkania będzie stanowił przychód Wnioskodawcy.

Zatem z uwagi na to że w 2012 r. upłynie 5-letni okres liczony od dnia nabycia lokalu, jego sprzedaż nie będzie skutkowała powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). W myśl art. 31 cytowanej ustawy, istota wspólności ustawowej wyraża się w tym, że: 1) powstaje z mocy samego prawa z chwilą zawarcia małżeństwa (o ile wcześniej przyszli małżonkowie nie zawarli małżeńskiej umowy majątkowej - intercyzy), 2) obejmuje dorobek małżonków (rozumiany jako przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich). Co więcej, wspólność ustawowa charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania udziały małżonków w majątku wspólnym nie są określone, a zatem jest to typ współwłasności łącznej.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa w razie ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków. Zgodnie z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-511 (art. 48). Zatem wspólność ustawową strony mogą kształtować, przy utrzymaniu majątku wspólnego, w dwójnasób - bądź przez jej umowne ograniczenie, bądź przez rozszerzenie, zaś zawarcie omawianej umowy jest czynnością prawną organizacyjną, która reguluje stosunki majątkowe małżonków przez czas trwania ich związku małżeńskiego.

W przypadku tzw. wspólności rozszerzonej obejmuje ona przedmioty (prawa) majątkowe, które według zasad ustroju ustawowej wspólności należą do majątku osobistego, stąd też małżonkowie mogą włączyć do tego rodzaju wspólności przedmioty nabyte przez nich przed zawarciem małżeństwa, a także przedmioty należące z mocy ustawy do majątku osobistego jednego z małżonków. Należy zatem przyjąć, iż prawo dopuszcza - z wyjątkiem ograniczeń określonych w art. 49 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - możliwość przesunięcia określonych przedmiotów majątkowych z majątku współmałżonka.

Na gruncie orzecznictwa Sądu Najwyższego wypracowano pogląd, w myśl którego umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską ma charakter czynności prawnej rozporządzającej o charakterze nieodpłatnym, co stanowi w swej istocie darowiznę dokonaną w ramach małżeńskiej umowy majątkowej. Wspólność małżeńską, która jest współwłasnością łączną cechuje bezudziałowy charakter. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, każdy z małżonków zbywa całą nieruchomość a nie udziały w tej nieruchomości, a cały przychód ze sprzedaży wchodzi niepodzielnie do majątku wspólnego.

Nadto w myśl art. 35 Kodeksu w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego oraz nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Mając na względzie przytoczone przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (przede wszystkim treść art. 35), należy zauważyć za orzecznictwem Sądu Najwyższego - w szczególności uchwałą z dnia 10 kwietnia 1991 r. sygn. akt III CZP 76/90 (LEX nr 3659) i uchwałą z dnia 19 grudnia 1991 r. sygn. akt III CZP 133/91 (LEX nr 5339) - że w czasie trwania wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka. Zdaniem Sądu rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka nie jest podziałem tego majątku wspólnego. Sprzeczne w jego ocenie z przepisem art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a i w konsekwencji nieważne, będą jedynie takie czynności prawne między małżonkami, odnoszące się do składników majątku wspólnego, których treść i cel wskazują, że zmierzają do podziału majątku wspólnego w czasie trwania wspólności ustawowej, bądź stanowią rozporządzenie udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie małżonkowi w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Na tle obecnego systemu polskiego prawa cywilnego i rodzinnego możliwe jest zatem zawarcie umowy darowizny pomiędzy osobami pozostającymi w związku małżeńskim, na mocy której jeden z małżonków zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz drugiego współmałżonka kosztem swego majątku. Możliwe jest to więc także wtedy, gdy małżonkowie pozostają w ustroju wspólności majątkowej. Wchodzi zatem w grę nie tylko darowizna czyniona kosztem majątku odrębnego jednego z małżonków na rzecz drugiego małżonka, ale również dokonana kosztem majątku wspólnego. Określonym przedmiotem tego majątku małżonek może wszak nieodpłatnie rozporządzić na rzecz drugiego współmałżonka z tym skutkiem, że wartość ta wejdzie w skład majątku odrębnego tegoż małżonka.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w dniu 15 grudnia 2006 r. Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny, zaś w dniu 12 maja 2007 r. ożenił się, a w jego małżeństwie obowiązywała od początku i obowiązuje nadal wspólność ustawowa małżeńska. Następnie w dniu 1 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca zawarł z żoną w formie aktu notarialnego umowę majątkową małżeńską rozszerzająca wspólność ustawową na wspomniany lokal mieszkalny. Z kolei w dniu 25 września 2008 r. Wnioskodawca zawarł z żoną umowę darowizny (w formie aktu notarialnego), na mocy której małżonkowie darowali Wnioskodawcy wspomniany lokal z majątku wspólnego do jego majątku odrębnego. Ani Wnioskodawca, ani jego małżonka nie byli zameldowani na pobyt stały w wyżej opisanym lokalu. Wnioskodawca zamierza sprzedać wspomniany lokal mieszkalny w 2012 r. za cenę wyższą od ceny nabycia.

Rozważając zatem kwestie podatkowe, należy wskazać treść art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. prawa następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem ustalenie daty nabycia np. nieruchomości pozwala stwierdzić czy jej zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, co stanowi podstawowy warunek powstania przychodu podatkowego w rozumieniu omawianego przepisu.

W kwestii umowy rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską z dnia 1 kwietnia 2008 r. wskazać należy, że tego typu umowy mają charakter czynności prawnej rozporządzającej o charakterze nieodpłatnym. Włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie skutkuje tym, że drugi małżonek w dniu zawarcia tej umowy nabywa udział w nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków skutkuje tym, że nieruchomość ta staje się majątkiem wspólnym obojga małżonków. Powyższe oznacza, że za datę nabycia przez małżonków na skutek zawarcia umowy rozszerzającej wspólność ustawową małżeńską należy przyjąć dzień, w którym małżonek nabył tę nieruchomość do majątku odrębnego, tj. w rozpatrywanej sprawie dzień nabycia lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę - 15 grudnia 2006 r.

Zgodnie natomiast z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Umowa darowizny jest zatem jedną z form nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli zatem w dniu 25 września 2008 r. małżonkowie pozostający w ustroju wspólności ustawowej rozporządzili przedmiotowym lokalem w ten sposób, że dokonali jego darowizny z majątku wspólnego do majątku odrębnego Wnioskodawcy, to skutek prawny może być jedynie taki, że przedmiot majątkowy wchodzący w skład majątku wspólnego małżonków stał się Jego majątkiem odrębnym. Wnioskodawca wskazał, iż w umowie darowizny po jednej stronie jako darczyńcy wystąpili - Wnioskodawca i jego żona, natomiast po stronie obdarowanego wystąpił Wnioskodawca. Zauważyć jednak należy, iż taka konstrukcja umowy wynikała z faktu, że przedmiotem darowizny był składnik majątku objęty wspólnością ustawową a więc współwłasnością łączną. Okoliczność ta nie oznacza, że Wnioskodawca przedmiotowy lokal mieszkalny nabył tylko i wyłącznie w darowiźnie albowiem w momencie jej dokonania był już współwłaścicielem tej nieruchomości na prawach ustawowej wspólności małżeńskiej. Wnioskodawca umową darowizny nie nabył powtórnie udziału w nieruchomości, który już do niego należał, lecz jedynie dokonał przesunięcia tego udziału między swoimi majątkami. Nabyć mógł jedynie ten udział, do którego uprawnienie przysługiwało w majątku wspólnym żonie.

W konsekwencji uznać należy, iż Wnioskodawca nabył udziały w opisanym we wniosku lokalu mieszkalnym w różnym czasie i w różny sposób, a mianowicie:

* w wyniku nabycia jeszcze przed zawarciem zawiązku małżeńskiego, tj. w dniu 15 grudnia 2006 r.;

* na podstawie umowy darowizny z dnia 25 września 2008 r. udział należący do żony, stając się jedynym właścicielem lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na fakt, iż nabycie prawa do przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 2006 r. oraz w 2008 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Zatem w przypadku udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w dniu 15 grudnia 2006 r. planowane na 2012 r. zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, wobec czego nie będzie ono stanowiło źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku udziału nabytego w drodze darowizny w dniu 25 września 2008 r. zamierzona sprzedaż nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. W konsekwencji, w stosunku do tego udziału, transakcja ta będzie stanowiła źródło przychodu w rozumieniu przytoczonego przepisu.

Sprawia to, że do uzyskanego w ten sposób przychodu (w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2008 r.) zastosowanie będą miały zasady opodatkowania określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. - podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Podstawą obliczenia podatku jest, co wynika z treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Z kolei, stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Reasumując:

* planowane na 2012 r. odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego w części dotyczącej udziału nabytego w dniu 15 grudnia 2006 r. nie będzie stanowiło źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nastąpi ono po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie,

* natomiast, w części dotyczącej udziału nabytego w drodze darowizny w 2008 r. będzie ono stanowiło źródło przychodu w rozumieniu ww. przepisu, a w konsekwencji dochód w tej części będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2008 r.; tym samym z tego tytułu w stosunku do Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.