ITPB2/415-888/10/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia spadkobiercy pożyczki zaciągniętej przez spadkodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia spadkobiercy pożyczki zaciągniętej przez spadkodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pani matka otrzymała z zakładu pracy pożyczkę na remont mieszkania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W wyniku długotrwałej choroby z Pani matką rozwiązano umowę o pracę. Pożyczka na cele mieszkaniowe była spłacana z rachunku bankowego matki w ustalonych kwotach poprzez stałe polecenie przelewu. W dniu 25 maja 2009 r. Pani mama zmarła. Zakład pracy poprosił Panią o napisanie podania o umorzenie pożyczki na cele mieszkaniowe. Pisząc podanie nie była Pani świadoma, że przejmuje na siebie zobowiązanie mamy. W regulaminie ZFŚS jest zapis, że pożyczkę na cele mieszkaniowe poręczają żyranci, nie ma natomiast zapisanej procedury postępowania w przypadku śmierci pożyczkobiorcy.

Na Pani prośbę zakład pracy wystawił zaświadczenie, że w regulaminie ZFŚS nie ma zapisu, który przewiduje przejście niespłaconych rat pożyczki na cele mieszkaniowe zmarłego pracownika na spadkobierców.

Nie została Pani poinformowana przez zakład pracy o tym, że będzie musiała zapłacić podatek od kwoty umorzenia. Następnie otrzymała Pani na swoje nazwisko PIT 8-C, z którego wynikało, że pożyczka została umorzona w kwocie 12.500 zł, a więc należy zapłacić podatek w kwocie 2.250 zł, co niezwłocznie Pani uczyniła. Przeglądając stronę internetową Ministerstwa Finansów natrafiła Pani na interpretację indywidualną w podobnej sprawie, gdzie orzeczenie było na korzyść wnioskodawcy. Jeśli byłoby to zgodne z prawem chciałaby Pani ubiegać się o zwrot zapłaconego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo ubiegania się o zwrot podatku dochodowego poprzez złożenie korekty PIT za 2009 rok wraz z wyjaśnieniem do Urzędu Skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji gdy żadne zapisy umowy pożyczki lub regulaminu ZFŚS nie przewidują obowiązku regulowania niespłaconych rat pożyczki przez członków rodziny, wówczas nie uzyskują oni przychodu zgodnie z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie zakład pracy nie był zobowiązany do wystawienia PIT8-C, a Wnioskodawczyni nie miała obowiązku doliczenia umorzonej kwoty pożyczki do swojego dochodu za 2009 rok. W tej sytuacji Wnioskodawczyni uważa, że może ubiegać się o zwrot nadpłaconej kwoty podatku za 2009 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 wymieniono inne źródła.

Stosownie do art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 720 § 1 stawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W konsekwencji otrzymanie pożyczki jest obojętne podatkowo. Przychód po stronie pożyczkobiorcy pojawia się dopiero w momencie, kiedy dochodzi do umorzenia pożyczki lub jej części.

Natomiast w przypadku umorzenia pożyczki po śmierci pożyczkobiorcy, wartość umorzonej pożyczki stanowi podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód spadkobierców, którzy przejęli obowiązki dłużnika. Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki zmarłego przechodzą z chwilą śmierci na spadkobierców. Niespłacone świadczenie zaciągnięte przez spadkodawcę stanowi zatem dług spadkowy.

W tej sytuacji przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskuje spadkobierca, przejmujący obowiązki dłużnika, a pożyczkodawca ma obowiązek wystawić PIT-8C na podstawie art. 42a ustawy. Podsumowując w przypadku, gdy po śmierci pożyczkobiorcy, dochodzi do umorzenia pożyczki spadkobiercy, który przejął obowiązki dłużnika, u tego spadkobiercy powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten odpowiada wartości umorzonej pożyczki.

Jak wskazano we wniosku, matka Wnioskodawczyni otrzymała z zakładu pracy pożyczkę na remont mieszkania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W dniu 25 maja 2009 r. matka Wnioskodawczyni zmarła. Zakład pracy poprosił Wnioskodawczynię o napisanie podania o umorzenie pożyczki na cele mieszkaniowe. Pisząc podanie Wnioskodawczyni nie była świadoma, że przejmuje na siebie zobowiązanie mamy. W regulaminie ZFŚS jest zapis, że pożyczkę na cele mieszkaniowe poręczają żyranci, nie ma natomiast zapisanej procedury postępowania w przypadku śmierci pożyczkobiorcy.

Od zakładu Wnioskodawczyni otrzymała PIT 8-C, z którego wynikało, że pożyczka została umorzona w kwocie 12.500 zł, a więc należy zapłacić podatek w kwocie 2.250 zł, co niezwłocznie uczyniła.

Z powyższego, wynika zatem, że co prawda w regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie było zapisanej procedury postępowania w przypadku śmierci pożyczkobiorcy, jednakże, umorzenie nastąpiło na wniosek Wnioskodawczyni, zatem uznać należy, że to Jej pożyczka została umorzona, a nie spadkodawcy.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, iż wartość umorzonej pożyczki stanowiła dla Wnioskodawczyni, przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który należało doliczyć do przychodów za 2009 rok.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że uiszczony podatek był świadczeniem należnym, w konsekwencji nie stanowi nadpłaty w rozumieniu art. 72 Ordynacji podatkowej i tym samym Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do jego zwrotu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.