ITPB2/415-872/12/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2012 r. (data wpływu 21 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 21 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 19 marca 2012 r. Wnioskodawczyni wypowiedziała umowę o pracę zgodnie z art. 55 § 1¹ Kodeksu pracy z powodu nie wypłacania wynagrodzenia za pracę (w załączeniu kopia wypowiedzenia o pracę i świadectwo pracy). W związku z nie wypłaceniem Jej zobowiązań finansowych wniosła sprawę do Sądu Rejonowego. W dniu 8 maja 2012 r. po rozpoznaniu sprawy dostała z Sądu pismo - Nakaz Zapłaty w Postępowaniu Upominawczym (w załączeniu kopia Nakazu Zapłaty z dnia 8 maja 2012 r.), zgodnie z którym pozwana strona została zobowiązana do zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni:

* 1.500 zł tytułem wynagrodzenia za pracę wraz ustawowymi odsetkami od dnia 10 marca 2012 r. do dnia zapłaty,

* 9.000 zł tytułem odszkodowania w związku z rozwiązaniem przez pracownika umowy o pracę z powodu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 maja 2012 r. do dnia zapłaty,

* 3.900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W dniu 15 maja 2012 r. pozwana Spółka dokonała wpłaty na konto Wnioskodawczyni z tytułu wynagrodzenia za pracę w kwocie 500 zł plus odsetki (kopia wyciągu z banku), a od dnia 14 maja 2012 r. rozpoczęła sukcesywnie spłacać pozostałą kwotę należności (kopie wyciągów z banku). Ostatnia wpłata, która miała miejsce 2 lipca 2012 r. nie była pełną kwotą z nakazu sądowego. W związku z powyższym w dniu 1 sierpnia 2012 r. złożyła wniosek egzekucyjny do Komornika Sądowego o zapłatę 1.620 zł z kwoty odszkodowania i 900 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego (w załączeniu kopia wniosku egzekucyjnego).

W dniu 29 sierpnia 2012 r. komornik przelał na konto Wnioskodawczyni środki z wniosku egzekucyjnego pomniejszone o kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych (w załączeniu kopia wyciągu bankowego).

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowanie w związku z rozwiązaniem przez pracownika umowy o pracę z powodu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem m.in. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę. Ponieważ odszkodowanie w nakazie zapłaty wydanym przez Sąd w dniu 8 maja 2012 r. z tytułu rozwiązania przez pracownika umowy o pracę z powodu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika wynika wprost z Kodeksu Pracy i nie jest to odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę to odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Natomiast w przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania (zadośćuczynienia) nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie (zadośćuczynienie) takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań (zadośćuczynień) wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z powodu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika (rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło zgodnie z art. 55 § 1¹ Kodeksu pracy).

Stosownie do art. 55 § 1¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik może rozwiązać umowę o pracę w trybie określonym w § 1, tj. bez wypowiedzenia, także wtedy, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika; w takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a jeżeli umowa o pracę została zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy - w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni.

W przypadku zatem odszkodowania wypłaconego pracownikowi na podstawie art. 55 § 1¹ Kodeksu pracy mamy do czynienia z odszkodowaniem, którego zasady ustalania i wysokość wynikają wprost z przepisów odrębnej ustawy, tj. Kodeksu pracy. Przy tym, ww. odszkodowanie nie wynika z zawartej umowy lub ugody, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, przedmiotowe odszkodowanie jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, 80-219 Gdańsk Al. Zwycięstwa 16/17 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.