ITPB2/415-870/12/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2012 r. (data wpływu 19 września 2012 r.), w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w imprezie integracyjnej jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej pytania nr 1 oraz

* nieprawidłowe - w części dotyczącej pytania nr 2.

W dniu 19 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w imprezie integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - uczelnia publiczna - zorganizował imprezę ogólnodostępną sportowo-rekreacyjną skierowaną do wszystkich pracowników, emerytów i rencistów, finansowaną z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W ramach tej imprezy uczestnicy otrzymali drobny poczęstunek oraz mogli brać udział w organizowanych konkursach i koncertach.

Uczelnia na podstawie otrzymanych faktur związanych z organizacją tej imprezy ustaliła całkowity jej koszt, a następnie wyliczyła wartość nieodpłatnego świadczenia przypadającą na jedną osobę, biorąc pod uwagę liczbę wszystkich pracowników, emerytów i rencistów, którzy mogli skorzystać z tej imprezy. Tak ustaloną wartość nieodpłatnego świadczenia przypisano tylko tym osobom, które z niej skorzystały. Od wartości tej pracownikom, emerytom i rencistom, którzy brali udział w tej imprezie pobrano podatek dochodowy - przy zachowaniu zapisu wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 oraz 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawą pobrania podatku była lista osób uczestniczących w imprezie (osoby te otrzymały bon na drobny poczęstunek).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownicy, emeryci i renciści, którzy przyszli na imprezę uzyskali przychody z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Wnioskodawca sporządził listę uczestników imprezy (osoby te kwitowały odbiór bonu na drobny poczęstunek), dlatego też była możliwość naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przypadku braku listy osób uczestniczących w imprezie, która będzie adresowana do wszystkich pracowników, emerytów i rencistów (impreza ma charakter otwarty), nie będzie możliwe przyporządkowanie kwoty świadczenia, jaka przypadałby na poszczególnego uczestnika (pracownika, emeryta i rencistę).

Wobec powyższego nie będzie możliwości naliczenia i odprowadzenia podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe - w części odnoszącej się do pytania nr 1 oraz za nieprawidłowe - w części odnoszącej się do pytania nr 2.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tegoż źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem do innych źródeł należy zaliczyć m.in. świadczenia przekazywane byłym pracownikom - emerytom i rencistom.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - uczelnia publiczna - zorganizował imprezę ogólnodostępną sportowo-rekreacyjną skierowaną do wszystkich pracowników, emerytów i rencistów, finansowaną z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W ramach tej imprezy uczestnicy otrzymali drobny poczęstunek oraz mogli brać udział w organizowanych konkursach i koncertach.

Uczelnia na podstawie otrzymanych faktur związanych z organizacją tej imprezy ustaliła całkowity jej koszt, a następnie wyliczyła wartość nieodpłatnego świadczenia przypadającą na jedną osobę, biorąc pod uwagę liczbę wszystkich pracowników, emerytów i rencistów, którzy mogli skorzystać z tej imprezy. Tak ustaloną wartość nieodpłatnego świadczenia przypisano tylko tym osobom, które z niej skorzystały. Od wartości tej pracownikom, emerytom i rencistom, którzy brali udział w tej imprezie pobrano podatek dochodowy - przy zachowaniu zapisu wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 oraz 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawą pobrania podatku była lista osób uczestniczących w imprezie (osoby te otrzymały bon na drobny poczęstunek).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że udział w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę skutkuje powstaniem u zatrudnionych pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast u emerytów i rencistów, przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W przedmiotowej sprawie możliwe jest ustalenie uczestników imprezy oraz kosztów ponoszonych w związku z jej zorganizowaniem, co pozwala na ustalenie wartości świadczenia przypadającego na osoby w niej uczestniczące.

Natomiast nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że w sytuacji, gdy nie będzie miał możliwości sporządzenia listy osób uczestniczących w imprezie, nie będzie możliwe przyporządkowanie kwoty świadczenia jaka przypadałby na poszczególnego uczestnika, wobec czego nie będzie możliwe naliczenie i odprowadzenie podatku dochodowego od osób fizycznych. W imprezie biorą udział określone osoby - pracownicy oraz emeryci i renciści, stąd też należy rozumieć iż "otwarty" charakter imprezy oznacza w tym przypadku wyłącznie dobrowolny udział tych osób w ww. imprezie.

Samo skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnioną osobę (wzięcie udziału w zorganizowanym spotkaniu przez pracownika, emeryta (rencistę) skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu u każdej z osób, która wzięła udział w spotkaniu integracyjnym zorganizowanym przez pracodawcę. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia, czy też nieprowadzenie listy obecności osób obecnych na spotkaniu o charakterze integracyjnym, nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała.

Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania. Stanowisko tutejszego organu potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96. Sąd stwierdził w nim, iż "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

Trudno ponadto przyjąć, mając na uwadze doświadczenie życiowe, że organizator imprezy nie wie, ile osób będzie brało w niej udział, skoro ma zapewnić tym osobom konsumpcję. Fakt, iż przedmiotowe świadczenie kierowane jest do wszystkich pracowników, emerytów i rencistów nie wyklucza możliwości określenia przychodu otrzymanego przez konkretną osobę. Wnioskodawca doskonale wie kogo zaprosił na ww. imprezę, a tym samym ma możliwość ustalenia, kto w tej imprezie faktycznie uczestniczył, zna bowiem ww. osoby z imienia i nazwiska - są to dla Niego osoby rozpoznawalne.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przy dochowaniu przez Wnioskodawcę należytej staranności, nie ma przeszkód w ustaleniu osób, które otrzymają przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w organizowanej przez niego imprezie.

Wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu danego uczestnika należy więc obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę osób zaproszonych (np. wszystkich, jeżeli impreza była przewidziana dla wszystkich pracowników) lub deklarujących chęć wzięcia udziału w imprezie, a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko osobom w niej uczestniczącym.

Jednocześnie jednak w niniejszej sprawie wskazać należy, że w sytuacji, gdy źródłem finansowania świadczeń zagwarantowanych pracownikom są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - przychód ten może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione wszystkie przesłanki zawarte w tym przepisie.

Stanowi on, że zwalnia się od podatku dochodowego, wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Stosownie natomiast do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast w przypadku sfinansowania ww. świadczeń byłym pracownikom, tj. emerytom i rencistom kwestie ewentualnego zwolnienia ww. świadczenia należy rozpatrywać w świetle art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy. Przy czym, dla zastosowania tegoż zwolnienia nie ma znaczenia źródło finansowania świadczenia.

Zgodnie z ww. przepisem, wolne od podatku dochodowego są: świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;

W związku z tym, aby świadczenie korzystało z powyższego zwolnienia, muszą zostać spełnione następujące warunki:

* świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,

* świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy lub od związków zawodowych,

* kwota świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.

Z powyższego przepisu wynika, iż zwolnieniu z opodatkowania podlega wartość świadczeń do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Nadwyżka ponad tę kwotę podlega natomiast opodatkowaniu zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy, z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10% należności.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Reasumując, uczestnictwo w imprezie sportowo-rekreacyjnej sfinansowanej przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych skutkuje dla pracowników, emerytów i rencistów powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Techniczne trudności w ustaleniu osób biorących udział w imprezie zorganizowanej przez Wnioskodawcę nie mogą w takim przypadku stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Wartość ww. świadczenia należy obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę wszystkich osób dla których była ona zorganizowana, a następnie tak obliczoną kwotę doliczyć do przychodów tych osób, którzy wzięli w niej udział. W konsekwencji, Wnioskodawca ma obowiązek doliczyć wartość ww. świadczeń do przychodów pracowników z tytułu umowy o pracę oraz opodatkować 10% podatkiem zryczałtowanym przychody emeryta i rencisty z innych źródeł, chyba że spełnione zostaną przesłanki zastosowania opisanych wyżej zwolnień przedmiotowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.