ITPB2/415-845/11/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2011 r. (wpływ do tutejszego organu 9 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwot wypłaconych kuratorowi w związku ze zwrotem poniesionych wydatków - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwot wypłaconych kuratorowi w związku ze zwrotem poniesionych wydatków. Z uwagi, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem nr ITPB2/436-845/11-2/MM z dnia 24 listopada 2011 r. wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Braki wskazane w wezwaniu uzupełniono pismem z dnia 6 grudnia 2011 r. (wpływ od tutejszego organu dnia 9 grudnia 2011 r.)

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem z dnia 10 marca 2010 r. Sąd ustanowił kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu. Następnie postanowieniem z dnia 2 listopada 2010 r. Sąd przyznał ww. kuratorowi kwotę 84 zł 75 gr tytułem zwrotu poniesionych wydatków, na podstawie dokumentów potwierdzających ich poniesienie.

Dnia 4 lutego 2011 r. kurator wystawił na Sąd rachunek opiewający na kwotę 84 zł 75 zł, który zawiera następujące pozycje:

Dnia 17 lutego 2011 r. Sąd po dokonaniu stosownych wyliczeń dokonał kuratorowi wypłaty należności, pomniejszonej o podatek dochodowy - tj. kwoty 72 zł 75 gr.

Wyliczenie kwoty do wypłaty przedstawia się następująco:

* kwota brutto - 84 zł 75 gr,

* koszty uzyskania przychodu 16 zł 95 gr,

* podatek dochodowy 12 zł,

* kwota do wypłaty 72 zł 75 gr.

W następstwie otrzymania ww. kwoty kurator zakwestionował zasadność pobrania podatku dochodowego, uzasadniając to faktem, iż środki które przeznaczył na dokonanie wydatków zostały już raz opodatkowane podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należy potrącać podatek dochodowy od kwot przyznanych prawomocnym orzeczeniem Sądu, kuratorowi dla nieznanego z miejsca pobytu, tytułem zwrotu poniesionych wydatków?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 802 Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli miejsce pobytu dłużnika nie jest znane, sąd ustanowi dla niego kuratora z urzędu, gdy egzekucja ma być wszczęta z urzędu, w innych zaś sprawach - na wniosek wierzyciela. O ustanowieniu kuratora rozstrzyga sąd egzekucyjny na wniosek wierzyciela albo żądanie uprawnionego organu lub komornika. Sąd ten sprawuje nadzór nad kuratorem: wydaje zaświadczenia, bada sprawozdania, przyznaje wynagrodzenie.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

W ocenie Wnioskodawcy zwrot poniesionych przez kuratora wydatków nie figuruje w żadnym z wymienionych artykułów, ani też w Ordynacji podatkowej, jako dochód od którego można zaniechać poboru podatku dochodowego.

W sytuacji, gdy komornik wykonuje czynności na zlecenie Sądu ma zastosowanie przepis art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10 i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powołanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast przepis art. 41 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 13 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając na uwadze powyższe przepisy Wnioskodawca nie znajduje podstaw do zaniechania naliczenia podatku dochodowego w przypadku zwrotu wydatków, o których mowa we wniosku, poniesionych przez kuratora. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że od wypłaconych kwot należy pobierać ww. podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie zaś do art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście powoduje, że na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej - jako płatnikach dokonujących wypłat z tego tytułu - ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż postanowieniem z dnia 10 marca 2010 r. Sąd ustanowił kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu. Następnie postanowieniem z dnia 2 listopada 2010 r. Sąd przyznał ww. kuratorowi kwotę 84 zł 75 gr tytułem zwrotu poniesionych wydatków, na podstawie dokumentów potwierdzających ich poniesienie.

Dnia 4 lutego 2011 r. kurator wystawił na Sąd rachunek opiewający na kwotę 84 zł 75 zł, który zawiera następujące pozycje:

Dnia 17 lutego 2011 r. Sąd po dokonaniu stosownych wyliczeń dokonał kuratorowi wypłaty należności, pomniejszonej o podatek dochodowy - tj. kwoty 72 zł 75 gr.

Wyliczenie kwoty do wypłaty przedstawia się następująco:

* kwota brutto - 84 zł 75 gr,

* koszty uzyskania przychodu 16 zł 95 gr,

* podatek dochodowy 12 zł,

* kwota do wypłaty 72 zł 75 gr.

W następstwie otrzymania ww. kwoty kurator zakwestionował zasadność pobrania podatku dochodowego, uzasadniając to faktem, iż środki które przeznaczył na dokonanie wydatków zostały już raz opodatkowane podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że zwrot kosztów wypłacony kuratorowi ustanowionemu przez sąd dla nieznanego z miejsca pobytu stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze źródła, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy.

Wskazać przy tym należy, że ustawodawca dla ww. kategorii przychodów nie przewidział zwolnienia przedmiotowego, dlatego też podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zakwalifikowanie zaś przychodu uzyskanego przez kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, iż na Sądzie, jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek pobrania zaliczki określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.