ITPB2/415-843/13/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 36a z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu 30 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanej spłaty związanej z działem spadku i zniesieniem współwłasności - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania spłaty związanej z działem spadku i zniesieniem współwłasności.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 21 marca 2010 r. zmarła babcia Wnioskodawcy Jadwiga F. W skład masy spadkowej po zmarłej weszły jej udziały w dwóch nieruchomościach zabudowanych:

Na mocy postanowienia Sądu z dnia 14 października 2011 r. spadkobiercami testamentowymi po Jadwidze F. zostali:

* Wnioskodawca (wnuk) - w udziale wynoszącym 50.000/209.250 oraz

* Izabela F. (córka) - w udziale wynoszącym 159.250/209.250.

Wartość nabytych udziałów została przedstawiona ułamkiem; mianownik stanowiła wartość obu nieruchomości, ustalona przez Sąd w oparciu o zgodne oświadczenie stron (209.250 złotych), a licznik-wartość udziałów obojga spadkobierców; Wnioskodawcy (50.000) oraz Izabeli F. (159.250).

Spadek został zgłoszony do opodatkowania i na podstawie art. 4a ustawy od spadków i darowizn jego nabycie zostało z podatku zwolnione (nabywcami była córka i wnuk zmarłej).

W dniu 25 kwietnia 2013 r. w Sądzie Rejonowym zapadło postanowienie w toczącej się sprawie o dział spadku po Stanisławie F., zmarłym w 1999 r. mężu Jadwigi F. oraz zniesienie współwłasności nieruchomości w G. Udziałem Jadwigi F. w spadku po mężu (właścicielu połowy nieruchomości z majątku wspólnego) była właśnie wskazana powyżej 1/8 część (czyli #188; z połowy po mężu) przedmiotowej nieruchomości. Udział ten stał się składnikiem masy spadkowej po zmarłej w 2010 r. Jadwidze F. Spadkobiercami jej zostali zaś -Wnioskodawca (wnuk) oraz Izabela F. (córka). Pozostałe #190; części, czyli po 3/8 z całości, były udziałami spadkowymi po ojcu Stanisławie F. trzech córek: Barbary, Joanny i Izabeli. Druga zaś połowa nieruchomości (4/8) była już od dziesięciu lat własnością córki Izabeli F.

Sąd dokonał działu spadku w ten sposób, że udział zmarłego Stanisława F. w 4/8 nieruchomości o wartości 353.500 złotych (wyceny nieruchomości dokonał biegły sądowy) przyznał na wyłączną własność córce Izabeli F., która będąc dotychczas właścicielką drugiej połowy nieruchomości stała się tym samym posiadaczem całości.

Izabela F. zobowiązała się spłacić udziały obu sióstr - spadkobierczyń ojca oraz udział Wnioskodawcy jako nabywcy spadku po zmarłej babci (jej matce) Jadwidze F. - z przynależnej babci 1/8 części nieruchomości.

Sąd ustalił, iż udział Jadwigi F. (1/8 nieruchomości) wyniósł 88.375 zł.

Zatem udział Wnioskodawcy w spadku - 50.000/209.250 z 88.375 zł, czyli z 1/8 części nieruchomości będącej majątkiem spadkowym po babci równał się kwocie 21.177 zł.

Zgodnie z postanowieniem Sądu w dniu 8 lipca 2013 r. Wnioskodawca otrzymał od ciotki Izabeli F. - współspadkobierczyni babci w drodze działu spadku kwotę 21.277 zł, będącą równowartością 50.000/209.250 z 1/8 części nieruchomości w G., stanowiącej jeden ze składników masy spadkowej po babci.

Kwota, którą Wnioskodawca uzyskał w ramach tego działu spadku była równowartością jego udziału spadkowego i nie stanowiła żadnego przysporzenia ponad jego udział w części nieruchomości nabytej w drodze spadku.

Końcowo Wnioskodawca wskazuje, że takie rozwiązanie sprawy było konieczne ze względu na powiązanie z toczącą się sprawą o dział spadku po Stanisławie F., mężu babci - trudno byłoby inaczej znieść współwłasność nieruchomości w G. Dlatego też, dział spadku, dotyczący drugiego składnika masy spadkowej -1/2 nieruchomości w A., (niebędącej składnikiem majątku wspólnego Stanisława i Jadwigi F.) będzie więc przedmiotem odrębnego postępowania sądowego.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od otrzymanej kwoty 21.177 zł z tytułu spłaty w związku z działem spadku, jeżeli spłata ta nie przekracza wartości przysługującego mu udziału spadkowego w nieruchomości, będącej przedmiotem działu spadku i zniesienia współwłasności.

Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy tejże ustawy nie mają zastosowania do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Nabycie spadku podlega przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, zaś dział spadku, szczególnie w sytuacji, gdy w skład masy spadkowej wchodzi nieruchomość jest naturalną konsekwencją stwierdzenia nabycia spadku; jest rozdysponowaniem składników spadku między spadkobiercami.

Wnioskodawca uważa, że dział spadku, obejmujący nieruchomość, polegający na przyznaniu jej wyłącznej własności jednemu spadkobiercy, a pieniężnej spłaty drugiemu nie mieści się w pojęciu odpłatnego zbycia nieruchomości (lub jej części) jest w istocie przydzieleniem poszczególnym spadkobiercom majątku spadkowego. Mieści się więc on w pojęciu dziedziczenia i jako taki podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Każdy ze współspadkobierców mógł zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, żądać zniesienia współwłasności nieruchomości.

Wnioskodawca podnosi, że w opisanym stanie faktycznym dział spadku i zniesienie współwłasności nieruchomości zabudowanej w G. nastąpiło zgodnie z art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego poprzez przyznanie wyłącznej własności jednemu spadkobiercy a pieniężnej spłaty drugiemu.

Jak podkreśla Wnioskodawca, ponieważ dział spadku po Jadwidze F. nie został uprzednio dokonany - Wnioskodawca jako spadkobierca Jadwigi F. (posiadającej udział w spadku po mężu), na podstawie art. 510 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego został powołany do uczestniczenia w sprawie o dział spadku po Stanisławie F. i zniesienie współwłasności nieruchomości. W tym stanie rzeczy było to konieczne w celu skutecznego zniesienia współwłasności nieruchomości w G. Wnioskodawca otrzymał od spadkobierczyni, której sąd przydzielił całą nieruchomość, spłatę w kwocie równej tylko i wyłącznie swojemu udziałowi w spadku nabytym po babci, dotyczącym przedmiotowej nieruchomości.

W omawianym stanie nie nastąpiło przysporzenie majątku Wnioskodawcy ponad jego udział spadkowy i dlatego - zdaniem Wnioskodawcy - kwota ta nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W jego ocenie, konieczność zapłaty podatku dochodowego od spłaty doprowadziłoby bowiem do podwójnego opodatkowania, raz podatkiem od spadków i darowizn, drugi raz podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, opodatkowanie spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku jednego spadkobiercy, a nieobjęciem takim opodatkowaniem udziałów niepodlegających spłacie innego spadkobiercy, który nie musiał takowego działu dokonywać byłoby niesprawiedliwe dla spadkobiercy rzeczy podlegających działowi.

Wnioskodawca uważa, że otrzymanie przez Niego w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności spłaty nieprzekraczającej udziału w spadku nabytym po zmarłej babci nie powoduje powstania przychodu w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym.

Według Wnioskodawcy nie ma również znaczenia fakt, że spłata ta dokonała się na mocy postanowienia Sądu w sprawie o dział spadku po mężu babci Stanisławie F. - istotnym jest, że w tej sprawie działowi i spłacie podlegał udział w nieruchomości należący do zmarłej babci, po której Wnioskodawca dziedziczy.

Dziedziczenie następuje zarówno na podstawie samego stwierdzenia nabycia spadku, jak i działu spadku i spłata uzyskana w ramach działu spadku (nieprzekraczająca wartości udziału w spadku) nie jest objęta podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód, zaś sam dział spadku mieści się w pojęciu dziedziczenia, które podlega podatkowi od spadków i darowizn - takie stanowisko Jego zdaniem zajął WSA w Łodzi, wydając wyrok o sygn. akt I SA/Łd 1173/11.

Uwzględniając powyższe argumenty -Wnioskodawca uważa, że nie powinien płacić podatku dochodowego od spłaty w kwocie 21.177 zł, otrzymanej w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności w nieruchomości będącej w części składnikiem masy spadkowej po babci Jadwidze F., gdyż kwota ta jest równowartością udziału, jaki przysługiwał w spadku po zmarłej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 21 marca 2010 r. zmarła babcia Wnioskodawcy Jadwiga F. W skład masy spadkowej po zmarłej weszły jej udziały w dwóch nieruchomościach zabudowanych:

Na mocy postanowienia Sądu z dnia 14 października 2011 r. spadkobiercami testamentowymi po Jadwidze F. zostali:

* Wnioskodawca (wnuk) - w udziale wynoszącym 50.000/209.250 oraz

* Izabela F. (córka) - w udziale wynoszącym 159.250/209.250.

Wartość nabytych udziałów została przedstawiona ułamkiem; mianownik stanowiła wartość obu nieruchomości, ustalona przez Sąd w oparciu o zgodne oświadczenie stron (209.250 złotych), a licznik-wartość udziałów obojga spadkobierców; Wnioskodawcy (50.000) oraz Izabeli F. (159.250).

Spadek został zgłoszony do opodatkowania i na podstawie art. 4a ustawy od spadków i darowizn jego nabycie zostało z podatku zwolnione (nabywcami była córka i wnuk zmarłej).

W dniu 25 kwietnia 2013 r. w Sądzie Rejonowym zapadło postanowienie w toczącej się sprawie o dział spadku po Stanisławie F., zmarłym w 1999 r. mężu Jadwigi F. oraz zniesienie współwłasności nieruchomości w G. Udziałem Jadwigi F. w spadku po mężu (właścicielu połowy nieruchomości z majątku wspólnego) była właśnie wskazana powyżej 1/8 część (czyli #188; z połowy po mężu) przedmiotowej nieruchomości. Udział ten stał się składnikiem masy spadkowej po zmarłej w 2010 r. Jadwidze F. Jej, zaś spadkobiercami zostali Wnioskodawca (wnuk) oraz Izabela F. (córka). Pozostałe #190; części, czyli po 3/8 z całości, były udziałami spadkowymi po ojcu Stanisławie trzech córek: Barbary, Joanny i Izabeli. Druga zaś połowa nieruchomości (4/8) była już od dziesięciu lat własnością córki Izabeli F.

Sąd dokonał działu spadku w ten sposób, że udział zmarłego Stanisława F. w 4/8 nieruchomości o wartości 353.500 złotych (wyceny nieruchomości dokonał biegły sądowy) przyznał na wyłączną własność córce Izabeli F., która będąc dotychczas właścicielką drugiej połowy nieruchomości stała się tym samym posiadaczem całości.

Izabela F. zobowiązała się spłacić udziały obu sióstr - spadkobierczyń ojca oraz udział Wnioskodawcy jako nabywcy spadku po zmarłej babci (jej matce) Jadwidze F. - z przynależnej babci 1/8 części nieruchomości.

Sąd ustalił, iż udział Jadwigi F. (1/8 nieruchomości) wart jest 88.375 zł.

Zatem udział Wnioskodawcy w spadku - 50.000/209.250 z 88.375 zł, czyli z 1/8 części nieruchomości będącej majątkiem spadkowym po babci równał się kwocie 21.177 zł.

Zgodnie z postanowieniem Sądu w dniu 8 lipca 2013 r. Wnioskodawca otrzymał od ciotki Izabeli F. - współspadkobierczyni babci w drodze działu spadku kwotę 21.277 zł, będącą równowartością 50.000/209.250 z 1/8 części nieruchomości w G., stanowiącej jeden ze składników masy spadkowej po babci.

Kwota, którą Wnioskodawca uzyskał w ramach tego działu spadku była równowartością jego udziału spadkowego i nie stanowiła żadnego przysporzenia ponad jego udział w części nieruchomości nabytej w drodze spadku.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie natomiast z art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 ww. ustawy istnieje możliwość rozporządzania przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

Z powyższego wynika, że spadkobiercy nabywają spadek w chwili jego otwarcia i z tą chwilą powstaje pomiędzy nimi wspólność majątku spadkowego. Wspólność ta powstaje z mocy prawa i dotyczy majątku spadkowego traktowanego jako całość.

Artykuł 1037 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Dział spadku polega na tym, że po ustanowieniu wartości całego majątku ustala się wartość sched poszczególnych spadkobierców. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się wyłącznymi podmiotami przyznanych im praw majątkowych, a prawa te wchodzą do majątków osobistych współspadkobierców. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Nie zmienia to jednak faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje "konkretyzacja" składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku jest więc czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku.

Współwłasność natomiast jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Natomiast zgodnie z art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W wyniku dokonania działu spadku oraz zniesienia współwłasności możliwy jest zatem podział rzeczy lub prawa poprzez przyznanie tej rzeczy lub prawa jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu dokonania spłat na rzecz pozostałych współspadkobierców lub współwłaścicieli.

Wobec powyższych regulacji nie budzi wątpliwości, że opodatkowanie przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem w przedmiotowej sprawie - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - nie będzie miał zastosowania przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 podlegało wyłącznie nabycie przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości i wówczas nie miało miejsca zastosowanie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odrębną od nabycia czynnością prawną jest natomiast odpłatne zbycie ww. udziału, którą to czynność regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym wskazać, iż "odpłatne zbycie", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową.

W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że Wnioskodawca w zamian za przysługujący mu udział w nieruchomości otrzymał jego równowartość pieniężną. Spłatę tę otrzymał jednak nie w związku z działem spadku po Stanisławie F. jako jego spadkobierca, ponieważ Wnioskodawca do nich nie należał, ale na skutek zbycia udziału w nieruchomości nabytego w spadku po zmarłej w 2010 r. Jadwidze F. (babci).

Przeniesienie własności udziału w nieruchomości w zamian za spłatę pieniężną, stanowiło w tej sytuacji formę odpłatnego zbycia wyczerpującą dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w wyniku dokonanego w dniu 25 kwietnia 2013 r. działu spadku i zniesienia współwłasności udziału w nieruchomości nastąpiło przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, w związku z tym stanowi źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Na podstawie art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5).

Zgodnie z powołanym przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zatem mając na uwadze powyższe uregulowania prawne jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że spłata otrzymana przez Wnioskodawcę stanowi przychód z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości. W konsekwencji, dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę z tego tytułu podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku WSA - wskazać należy, iż orzeczenie to dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.