ITPB2/415-826/11/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) posiada osobowość prawną oraz wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym. Zadania własne zdefiniowano w art. 7 ust. 1 ustawy. Do zadań własnych należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności obejmujące sprawy z zakresu promocji gminy (pkt 18).

Ze względu na brak ustawowej definicji promocji należy odnieść się do jej słownikowego znaczenia: "działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też każde z tych działań" (Słownik Języka Polskiego PWN).

W opisywanym przypadku będą to działania zmierzające do zwiększenia popularności gminy jako jednostki samorządu terytorialnego. W ramach tej dziedziny gmina wykonuje zadania obejmujące promowanie jednostki samorządu terytorialnego zarówno wśród własnych mieszkańców jak i na zewnątrz.

W pierwszym przypadku są to imprezy o charakterze kulturalnym lub sportowo-rekreacyjnym (festyny, imprezy rodzinne połączone z aktywnym wypoczynkiem) mające na celu integrację miejscowej ludności wokół idei samorządności oraz kształtowanie pozytywnego wizerunku gminy. W trakcie imprez planuje się wydawanie towarów (rzeczy) stanowiących drobne (nieprzekraczające kwoty 200 zł) upominki głównie dla dzieci, ale również dla osób dorosłych. Wydatki na zakupy tych upominków zaplanowane będą w rozdziale klasyfikacji budżetowej - 75075 Promocja jednostek samorządu terytorialnego.

W przypadku promocji na zewnątrz następuje zakup i wydanie upominków (również o wartości do 200 zł) gościom lub delegacjom, w tym zagranicznym. Wydatki na ten cel planuje się w tym samym rozdziale klasyfikacji budżetowej.

Wnioskodawca nadmienia, że świadczenia te otrzymywać będą osoby niezwiązane z gminą umową o pracę, ani żadną inną umową cywilnoprawną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy upominki o wartości nieprzekraczającej kwoty 200 zł są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, upominki które będą wydawane na imprezach organizowanych przez gminę oraz wydawane gościom i delegacjom są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a) ustawy, jako wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodów są inne źródła.

Przepis art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" wskazuje, iż zawiera on tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

Stosownie jednak do art. 21 ust. 1 pkt 68a) ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Podstawową przesłanką zastosowania omawianego zwolnienia jest otrzymanie od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia. Istotnym jest również aby osoby otrzymujące świadczenie nie były pracownikami świadczeniodawcy lub nie były związane z nim stosunkiem cywilnoprawnym, a wartość nieodpłatnego świadczenia nie przekraczała jednorazowo kwoty 200 zł i była otrzymana w związku z promocją lub reklamą podmiotu dokonującego świadczenia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenia "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne". Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno-reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne (np. kalendarze, upominki i drobne prezenty).

W prawie podatkowym brak jest również definicji promocji. Wskazać jednak należy, że na potrzeby prawa podatkowego pod pojęciem promocji rozumieć należy ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji, obietnic, a także zachęty, skłaniającej do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzających przychylną opinię o firmie.

Pod pojęciem promocji gminy należy więc rozumieć działania zmierzające do poinformowania i zachęcenia określonych osób prawnych i fizycznych do aktywności gospodarczej ukierunkowanej tak, aby dawała efekty pożądane przez władze gminy czy regionu i zgodne z programami rozwoju przez te władze opracowanymi. Promocja gminy obejmuje zatem system aktywnych działań, zawierających elementy własnej inicjatywy w stosunku do wyselekcjonowanych grup adresatów promocji, w celu wywołania ich pożądanych zachowań (prowadzonych przede wszystkim w celu wywołania zainteresowania u inwestorów i innych uczestników promocji warunkami gminy w celu jej rozwoju).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Gmina w ramach wykonywania zadań wynikających z art. 7 ust. 1 pkt 18 ustawy o samorządzie gminnym podejmuje działania zmierzające do zwiększenia popularności gminy jako jednostki samorządu terytorialnego. W ramach tej dziedziny wykonuje zadania obejmujące promowanie jednostki samorządu terytorialnego zarówno wśród własnych mieszkańców jak i na zewnątrz. W związku z tym organizuje imprezy o charakterze kulturalnym lub sportowo-rekreacyjnym (festyny, imprezy rodzinne połączone z aktywnym wypoczynkiem) mające na celu integrację miejscowej ludności wokół idei samorządności oraz kształtowanie pozytywnego wizerunku gminy. W trakcie imprez planuje się wydawanie towarów (rzeczy) stanowiących drobne (nieprzekraczające kwoty 200 zł) upominki głównie dla dzieci, ale również dla osób dorosłych. Wydatki na zakupy tych upominków zaplanowane będą w rozdziale klasyfikacji budżetowej - 75075 Promocja jednostek samorządu terytorialnego.

W przypadku promocji na zewnątrz następuje zakup i wydanie upominków (również o wartości do 200 zł) gościom lub delegacjom, w tym zagranicznym. Wydatki na ten cel planuje się w tym samym rozdziale klasyfikacji budżetowej.

Świadczenia te otrzymywać będą osoby niezwiązane z gminą umową o pracę, ani żadną inną umową cywilnoprawną.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, iż wartość nieodpłatnych świadczeń (nie przekraczająca 200 zł) otrzymanych przez osoby posiadające miejsce zamieszkania na terenie Polski, w związku z promocją lub reklamą gminy, będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w sytuacji gdy osobą otrzymującą ww. nieodpłatne świadczenie (o wartości nie przekraczającej 200 zł) będzie nierezydent, wówczas w oparciu o właściwe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania należy ustalić czy świadczenie to podlega opodatkowaniu w Polsce czy też w miejscu zamieszkania tej osoby. W sytuacji gdy - zgodnie z mającą zastosowanie umową o unikaniu podwójnego opodatkowania - świadczenie to podlegać będzie opodatkowaniu w Polsce, wówczas zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 pkt 68a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wartość tegoż świadczenia będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.