ITPB2/415-824/13/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje zorganizować dla wszystkich swoich pracowników imprezę integracyjną, która będzie finansowana ze środków obrotowych. Impreza integracyjna może być zorganizowana poza siedzibą i miejscem prowadzenia działalności (wynajęta sala, teren) lub w miejscu prowadzenia działalności. Uczestnictwo pracowników w tym spotkaniu nie będzie obowiązkowe i nie poniosą oni żadnych kosztów związanych z uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym. Wnioskodawca szacuje, że obecne będzie 100% załogi, gdyż pracownicy otrzymują za ten dzień wynagrodzenie. Jednakże obecność na imprezie nie jest obowiązkowa i nie będzie sprawdzana, tzn. Wnioskodawca nie ma gwarancji czy pracownik weźmie udział w imprezie integracyjnej.

Wnioskodawca dokona wstępnego zapytania pracowników, kto planuje przyjść na imprezę. Zapytanie będzie miało charakter informacyjny w celu orientacji jak duże zamówienie dotyczące cateringu należy złożyć. Lista ta ma jednak jedynie charakter szacunkowy i informacyjny, tj. daje możliwość zorientowania się na jaką przybliżoną liczbę osób należy zorganizować spotkanie, zamówić posiłki czy wynająć salę. Jednakże jeśli jakiś pracownik określi się, że nie przyjdzie, a później przyjdzie na spotkanie i skorzysta z oferowanych atrakcji to nie będzie możliwości sprawdzenia tego czy też skorygowania. Podczas imprezy integracyjnej zostanie przeprowadzone szkolenie z zakresu udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej dla ok. 20 wybranych pracowników.

Czas, który będzie przeznaczony na zabawę firmową wliczać się będzie do czasu pracy.

Wnioskodawca dla zorganizowania spotkania integracyjnego będzie korzystać z usług firm zewnętrznych świadczących usługi gastronomiczne i cateringowe, usługi związane z organizacją i obsługą imprez integracyjnych. Podczas takich spotkań pracownicy będą mogli korzystać z każdej zaoferowanej w ramach imprezy atrakcji, np. odpoczynek, gry i zabawy zespołowe na wolnym powietrzu mające na celu zbudowanie silnej tożsamości grupowej pracowników, konsumpcji, z której każdy pracownik będzie mógł korzystać bez ograniczeń.

Dostępne posiłki, napoje będą w formie bufetu, z którego każdy pracownik będzie mógł wybrać to co chce i ile chce. Udział w zabawach/atrakcjach nie będzie obowiązkowy. Każdy sam zdecyduje czy chce skorzystać z danej rozrywki. Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji, z której wynikałoby ile pracownik zjadł czy wypił napojów, z ilu konkurencji skorzystał. Wnioskodawca jeszcze nie zdecydował czy spotkanie będzie dotyczyło wyłącznie pracowników czy też pracowników z rodzinami. Wówczas ewidencja spożycia, konsumpcji i udziału w zabawach byłaby tym bardziej niemożliwa. Pracownik jedynie musiałby przed imprezą określić czy jego najbliższa rodzina weźmie udział w uroczystości (bez podania liczby osób). Firma nie robiłaby listy obecności na spotkaniu integracyjnym członków rodziny pracowników.

Wobec powyższego zadano następujące pytania:

1. Czy wzięcie przez pracownika udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej i finansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych powoduje u pracownika powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. Jeżeli tak, to w jaki sposób obliczyć poszczególny przychód pracownika.

3. Czy przychód należy doliczyć każdemu zaproszonemu pracownikowi, czyli wszystkim pracownikom zatrudnionym u Wnioskodawcy, czy też tym pracownikom, którzy faktycznie w imprezie uczestniczyli, mimo braku informacji co zjedli i z jakiej dyscypliny korzystali.

4. Czy uczestnictwo rodziny pracownika w imprezie integracyjnej zorganizowanej i finansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych prowadzi u pracownika bądź jego rodziny do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

5. Jeżeli tak to w jaki sposób obliczyć poszczególny przychód pracownika czy członka rodziny, również małoletniego.

6. Jak przyporządkować przychód dla pracownika czy członka jego rodziny z tytułu uczestnictwa członków rodziny, jeśli nie wiadomo ilu faktycznie członków rodziny uczestniczyło i z którymi członkami rodziny pracownik przyszedł.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wnioskodawca nadmienia, że przepis ten bezwzględnie wskazuje na to, że pieniądze i wartości pieniężne aby były traktowane jako przychód, wystarczy, by zostały postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia, otrzymaniem tego świadczenia. W opisanej sytuacji nie ma możliwości faktycznego zaewidencjonowania ile posiłków czy napojów pracownik skonsumuje oraz z ilu atrakcji zaoferowanych będzie korzystał. Posiłki i napoje będące w ogólnym dostępie w formie bufetu samoobsługowego nie będą przez nikogo kontrolowane czy spisywane, bowiem charakter tej imprezy ma być swobodny bez narzucania określonej godziny w jakiej pracownik może skorzystać z dostępnych na imprezie dań, napojów, atrakcji. Poza tym zakłóciłoby to kulturę spotkania.

Wnioskodawca uważa, że gdyby zdecydował się na przydzielenie przychodu każdemu pracownikowi proporcjonalnie w stosunku do poniesionych kosztów wówczas z całą pewnością pracownicy otrzymaliby przychód nieodpowiadający stanowi faktycznemu. W jego ocenie postawienie do dyspozycji pracownika świadczeń nie oznacza, że pracownik je otrzymał i tak jest w opisanej sytuacji. Podobnie też będzie w przypadku spożycia posiłków i napojów oraz udziału w atrakcjach imprezy przez członków rodzin pracowników. Wnioskodawca nie będzie kontrolować kto z kim przyszedł i z czego skorzystał. Członkowie rodziny nie będą podpisywać żadnej listy obecności. Nie ma więc możliwości dokładnego określenia wartości wykorzystanej przez poszczególne osoby.

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo pracownika i członków jego rodziny w imprezie integracyjnej, finansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych, nie powoduje u tych osób powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a tym samym obowiązku naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, stanowisko takie podzielają również sądy administracyjne m.in. w wyroku WSA we Wrocławiu sygn. akt I SA/Wr 1197/10, w wyroku WSA w Rzeszowie I SA/Rz 95/11 oraz w wyroku NSA z dnia 17 maja 2013 r. sygn. akt II FSK 1812/11.

W wyroku WSA we Wrocławiu (I SA/Wr 1197/10), sąd stwierdził, że art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż za przychody uważa się wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Sposób obliczania wartości dla każdej z tych kategorii świadczeń został określony odmiennie, czemu ustawodawca dał wyraz w ust. 2 i 3 art. 12 oraz ust. 2, 2a i 2b art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dlatego, dla potrzeb wykazania, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości. Jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Powyższy pogląd podzielił WSA w Rzeszowie, który w uzasadnieniu wyroku wskazał, że jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami art. 12 ust. 2 i 3 oraz art. 11 ust. 2, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

Również podobne stanowisko zajął NSA (II FSK 1812/11), który w wydanym wyroku stwierdził, iż nie sposób, zaakceptować stwierdzenia, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy w formie nieodpłatnego świadczenia, przesądza samo zagwarantowanie uczestnictwa w spotkaniach. Przepisy podatkowe stanowią o przychodzie otrzymanym przez podatnika, a nie o przychodzie statystycznie, czy hipotetycznie na niego przypadającym. Naczelny Sąd Administracyjny uważa za niedopuszczalne dzielenie wydatków na wszystkich pracowników jednostki - zarówno uczestników, jaki i tych którzy na spotkanie nie przybyli. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z przedstawionego przez skarżącego stanu faktycznego oraz sformułowanego pytania wynika, że w rozpatrywanej sprawie z pojęciem przychodu pracowników należy łączyć wyłącznie "wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń" (poczęstunek pracowników w formie szwedzkiego stołu, wigilijno-noworoczny charakter spotkania, omawianie i załatwianie różnych spraw firmy z dobrowolnym udziałem wszystkich pracowników). W tej sytuacji kluczową kwestią do interpretacji, zarówno przy "świadczeniach w naturze", jak też "i innych nieodpłatnych świadczeniach" pozostaje wyjaśnienie pojęcia "otrzymanych" oraz zwrotu "wartość".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzyma w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ustawy. Przepis ten nie zwalnia jednak od podatku świadczenia otrzymywanego przez pracownika w związku z jego uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne". Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć zatem należy również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, w myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Z art. 11 ust. 2b ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

We wniosku wskazano, że Wnioskodawca planuje zorganizować spotkanie integracyjne, w którym udział wezmą pracownicy i ewentualnie członkowie ich rodzin. Uczestnictwo pracowników w tym spotkaniu nie będzie obowiązkowe i nie poniosą oni żadnych kosztów związanych z uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym. Wnioskodawca szacuje, że obecne będzie 100% załogi, gdyż pracownicy otrzymują za ten dzień wynagrodzenie. Jednakże obecność na imprezie nie jest obowiązkowa i nie będzie sprawdzana. Wnioskodawca dokona wstępnego zapytania pracowników, kto planuje przyjść na imprezę. Zapytanie będzie miało charakter informacyjny w celu orientacji jak duże zamówienie dotyczące cateringu należy złożyć. Lista ta ma jednak jedynie charakter szacunkowy i informacyjny, tj. daje możliwość zorientowania się na jaką przybliżoną liczbę osób należy zorganizować spotkanie, zamówić posiłki czy wynająć salę. Firma nie robiłaby listy obecności na spotkaniu integracyjnym członków rodziny pracowników. Pracownik jedynie musiałby przed imprezą określić czy jego najbliższa rodzina weźmie udział w uroczystości (bez podania liczby osób). Organizując spotkanie integracyjne Wnioskodawca będzie korzystać z usług firm zewnętrznych świadczących usługi gastronomiczne i cateringowe, usługi związane z organizacją i obsługą imprez integracyjnych. Koszty organizacji spotkania będą miały charakter ryczałtowy.

Przenosząc wskazane przepisy prawa podatkowego na grunt przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż udział w imprezie integracyjnej skutkować będzie powstaniem dla pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Należy zauważyć, iż organizowana przez Wnioskodawcę impreza w istocie nie ma charakteru otwartego, gdyż nie każdy może w niej uczestniczyć, a tylko pracownicy Wnioskodawcy ewentualnie członkowie ich rodzin. Tym samym grono osób zaproszonych będzie miało charakter zamknięty. Zauważyć należy, iż pracownicy z pewnością są w stanie wskazać ile osób spośród członków ich rodziny przyjdzie na imprezę integracyjną i czy oni sami będą w imprezie uczestniczyć.

Przy zachowaniu należytej staranności w trakcie organizowania danej imprezy, Wnioskodawca będzie mógł dysponować danymi niezbędnymi do obliczenia wartości świadczenia przypadającego na jednego uczestnika tego spotkania. Znana będzie bowiem Wnioskodawcy zarówno cena za zorganizowanie imprezy integracyjnej jak i liczba szacunkowa wszystkich jej uczestników. Jak bowiem wynika z wniosku liczba osób, dla których spotkanie ma być zorganizowane jest ustalona w ściśle określony sposób, a opłata z tego tytułu ma charakter ryczałtowy.

Zatem wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu każdego pracownika, który faktycznie weźmie udział w spotkaniu (gdyż tylko w przypadku takiej osoby można mówić o powstaniu przychodu), należy obliczyć dzieląc sumę kosztów zorganizowania tego spotkania przez liczbę osób, dla których spotkanie jest przewidziane, a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać, jako przychód, pracownikom uczestniczącym w danej imprezie.

Podkreślenia również wymaga fakt, iż wartość świadczeń przypadających na członków rodzin pracowników, którzy będą brali udział w imprezie integracyjnej będzie podlegała doliczeniu do przychodu ze stosunku pracy pracownika. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący go z pracodawcą stosunek pracy nie otrzymałby on ani członek rodziny (bez względu na wiek) tego świadczenia. Biorąc powyższe pod uwagę zarówno nieodpłatne świadczenie dla pracowników jak również dla członków ich rodzin w postaci uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym organizowanym i finansowanym przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych stanowić będzie dla pracowników przychód ze stosunku pracy.

Warto tutaj zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, zgodnie z którym "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

W przedmiotowej sprawie - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - możliwe będzie ustalenie uczestników imprezy oraz kosztów ponoszonych w związku z jej zorganizowaniem, co pozwoli na ustalenie wartości świadczenia przypadającego na pracownika uczestniczącego w imprezie.

Wyjaśnić również należy, że nie można w tym przypadku utożsamiać określeń "otrzymanie" i "wykorzystanie". Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN S.A. "otrzymać-otrzymywać" oznacza dostać coś w darze, dostać coś, co się należy, na co się zasługuje albo do czego się dąży, stać się odbiorcą jakiegoś polecenia, uzyskać coś z czegoś.

Pojęcie "skonsumować" oznacza zjeść coś, zrobić z czegoś użytek, natomiast "wykorzystać - wykorzystywać", to użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku, posłużyć się kimś, aby zrealizować własne cele.

Należy zauważyć, że aby coś skonsumować bądź wykorzystać należy tym najpierw dysponować, a w tym przypadku - otrzymać. Dlatego - w rozpatrywanej sprawie pracownik (oraz ewentualnie członek jego rodziny) otrzyma świadczenie o określonej wartości w związku z przyjściem na imprezę integracyjną, bez względu na to czy następnie będzie i ewentualnie w jakim stopniu konsumował posiłki, napoje lub korzystał z atrakcji zagwarantowanych podczas tej imprezy. Okoliczność, że podczas imprezy integracyjnej pracownik (oraz ewentualnie członek jego rodziny) np. nie zje całego dania, nie wypije całego napoju lub nie skorzysta ze wszystkich atrakcji, które będą oferowane podczas tej imprezy nie zmienia faktu, że je otrzyma i pozostaje bez wpływu na cenę jaką zapłaci pracodawca. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania (wykorzystania) przez pracowników (oraz ewentualnie członków jego rodziny) poszczególnych posiłków, napojów, czy atrakcji w trakcie imprezy integracyjnej. Należy również podkreślić, iż wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określenia wartości wykorzystanych świadczeń. Stąd też, jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione wartość świadczeń ustala się według cen zakupu, a nie wykorzystania świadczenia.

Zatem z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest czy pracownik skorzystał z wszystkich atrakcji zaproponowanych w trakcie spotkania. O powstaniu przychodu ze stosunku pracy decyduje sam fakt uczestniczenia w spotkaniu - sfinansowanym przez pracodawcę i możliwość skorzystania z każdej dostępnej atrakcji (w tym z wyżywienia).

Reasumując, uczestnictwo w imprezie integracyjnej organizowanej i finansowanej przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych skutkować będzie dla pracowników powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Techniczne trudności w ustaleniu osób, które wezmą udział w tej imprezie nie mogą w takim przypadku stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Wartość ww. świadczenia należy obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę wszystkich osób dla których była ona zorganizowana, a następnie tak obliczoną kwotę doliczyć do przychodów tych pracowników, którzy wzięli w niej udział. Również wartość świadczeń przypadających na członków rodzin pracowników, bez względu na ich wiek, którzy ewentualnie wezmą udział w imprezie stanowić będzie przychód ze stosunku pracy pracownika. W konsekwencji, Wnioskodawca ma obowiązek doliczyć wartość ww. świadczeń do przychodów pracowników ze stosunku pracy i opodatkować według zasad określonych w art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych należy podkreślić, że aczkolwiek orzeczenia podatkowe i wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia to zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.