ITPB2/415-792/12/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2012 r. (data wpływu 23 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 marca 2011 r. Wojewoda wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. "...". Decyzją tą została objęta między innymi działka nr 370/1 o pow. 0,2749 ha, która powstała w wyniku zatwierdzenia przedmiotową decyzją podziału działki nr 370. Sąd Rejonowy III Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi dla działki nr 370 księgę wieczystą. Jest Pani współwłaścicielką (1/6 udziału) przedmiotowej działki co jest ujawnione w Dziale II tejże księgi na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego Wydział II Cywilny z dnia 24 września 1998 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po ojcu.

Na mocy art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, ww. decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności.

Z dniem 12 kwietnia 2011 r., tj. z dniem w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna, nieruchomość nią objęta, a nie stanowiąca własności Województwa, przeszła z mocy prawa na własność tej jednostki. Pismem z dnia 22 sierpnia 2011 r. została Pani zawiadomiona o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oznaczoną jako działka nr 370/1 o pow. 0,2749 ha.

Pismem z dnia 23 sierpnia 2011 r., poinformowano Panią o sporządzeniu operatu szacunkowego i wyznaczono 7-dniowy termin na zgłoszenie ewentualnych uwag bądź zarzutów odnośnie wyceny, zaznaczając jednocześnie, że nie udzielenie odpowiedzi w ww. terminie potraktowane będzie jako brak zastrzeżeń co do wyceny. Rzeczoznawcy zgodnie z art. 130 ust. 2, art. 156 ust. 1, art. 134 ust. 1-4, art. 154 ust. 1-3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r., o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), dokonali wyceny prawa własności przedmiotowej nieruchomości na kwotę 819 200,00 zł. Nie zgłosiła Pani żadnych zastrzeżeń co do wyceny.

W związku z faktem, iż w dniu 26 sierpnia 2011 r., weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 lipca 2011 r., zmieniające rozporządzenie w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 165, poz. 985), pismem z dnia 31 sierpnia 2011 r., zwrócono się do autorów operatu szacunkowego z dnia 15 lipca 2011 r., z prośbą o wyjaśnienie, czy zastosowany sposób wyceny ww. wymienionej nieruchomości jest zgodny z nowymi uregulowaniami prawnymi.

W odpowiedzi, w piśmie z dnia 8 sierpnia 2011 r., rzeczoznawcy majątkowi wyjaśnili, iż zmiana przepisów prawa nie wpłynęła na ustaloną w operacie szacunkowym z dnia 15 lipca 2011 r., wartość nieruchomości, oznaczonej jako działka nr 370/1 o pow. 0,2749 ha.

Pełnomocnik Prezydenta Miasta jako zarządca drogi wniósł dwukrotnie zastrzeżenia do sporządzonego przez rzeczoznawców majątkowych operatu szacunkowego. W stanowiącym odpowiedź piśmie z dnia 30 listopada 2011 r. wskazano, że przeznaczenie nieruchomości podobnych określono zgodnie z art. 154 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Pismem z dnia 19 grudnia 2011 r. rzeczoznawca majątkowy podtrzymał swoje stanowisko zawarte w operacie szacunkowym z dnia 15 lipca 2011 r. Pismem z dnia 19 grudnia 2011 r. Wojewoda powiadomił strony o zebraniu całego materiału dowodowego, wyznaczył 7-dniowy termin na zapoznanie się z tym materiałem. W zakreślonym przez organ terminie nie wniosła Pani żadnych dodatkowych uwag.

Z treści art. 12 ust. 4a ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) wynika, że organem właściwym do orzekania w przedmiotowej sprawie jest Wojewoda.

W myśl art. 12 ust. 4f ww. ustawy odszkodowanie za nieruchomości objęte decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, których własność przeszła na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości.

Stosownie do art. 12 ust. 5 ww. ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18. W art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, stwierdzono, iż wysokość odszkodowania ustala się według wartości nieruchomości w dniu wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania, zaś jej stan należy przyjąć z dnia wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji.

Podała Pani również, iż w ocenie Wojewody rzeczoznawcy majątkowi w sposób wyczerpujący odnieśli się do zastrzeżeń wniesionych w toku postępowania przez pełnomocnika Prezydenta Miasta - zarządcy drogi, oceniając odpowiedź rzeczoznawców za spójną, logiczną i nie wymagającą dodatkowych uzupełnień.

Ponadto, zgodnie z art. 18 ust. 1e ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, w przypadku, w którym dotychczasowy właściciel nieruchomości objętej decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej odpowiednio wyda tę nieruchomość niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 30 dni od dnia zawiadomienia o wydaniu decyzji, wysokość odszkodowania powiększa się o kwotę równą 5% wartości nieruchomości. Dostosowała się Pani do ww. wymogów składając podpis na protokole zdawczo-odbiorczym w dniu 15 marca 2011 r. W związku z powyższym, odszkodowanie za nieruchomość oznaczoną jako działka nr 370/1 o pow. 0,2749 ha, odpowiada łącznej kwocie wartości nieruchomości (819 200,00 zł) powiększonej o 5% (40 960,00 zł), co razem stanowi kwotę 860 160,00 zł. Należne odszkodowanie otrzymała Pani stosownie według jej udziałów (1/6).

Wobec powyższego zadano następujące pytania.

Czy wysokość otrzymanego odszkodowania jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Czy wysokość otrzymanego odszkodowania należy zgłosić do właściwego Urzędu Skarbowego.

Zdaniem Pani, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinna być zwolniona z opodatkowania odszkodowania, ponieważ przedmiotowa nieruchomość została wywłaszczona przymusowo stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami oraz o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu zacytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego, są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 7 marca 2011 r. Wojewoda wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. "...". Decyzją tą została objęta między innymi działka nr 370/1 o pow. 0,2749 ha, która powstała w wyniku zatwierdzenia przedmiotową decyzją podziału działki nr 370. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 24 września 1998 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po ojcu jest Pani współwłaścicielką (1/6 udziału) przedmiotowej działki.

Z dniem 12 kwietnia 2011 r. decyzja ta stała się ostateczna. Nieruchomość nią objęta, a nie stanowiąca własności Województwa, przeszła z mocy prawa na własność tej jednostki. Pismem z dnia 22 sierpnia 2011 r. została Pani zawiadomiona o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia odszkodowania za ww. nieruchomość.

Pismem z dnia 23 sierpnia 2011 r., poinformowano Panią o sporządzeniu operatu szacunkowego.

Rzeczoznawcy zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami dokonali wyceny prawa własności przedmiotowej nieruchomości na kwotę 819 200,00 zł. Nie zgłosiła Pani żadnych zastrzeżeń co do wyceny.

W związku z powyższym, odszkodowanie za nieruchomość oznaczoną jako działka nr 370/1 o pow. 0,2749 ha, odpowiadające łącznej kwocie wartości nieruchomości (819 200,00 zł) powiększonej o 5% (40 960,00 zł), stanowiące razem kwotę 860.160,00 zł zostało Pani wypłacone stosownie do wysokości Jej udziałów (1/6).

Wskazana przez Panią ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) została wymieniona w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) jako ustawa w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, Nr 23, poz. 136 i Nr 192, poz. 1381 oraz z 2008 r. Nr 54, poz. 326), zwanych dalej "drogami", a także organy właściwe w tych sprawach.

Stosownie do treści art. 11a ust. 1 ww. ustawy wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z treścią art. 11f ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 wskazanej ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

* z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Natomiast decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej - art. 12 ust. 4a powyższej ustawy. Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe - art. 12 ust. 4f tejże ustawy.

Na mocy art. 17 ust. 1 ww. ustawy, wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych nadają decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej rygor natychmiastowej wykonalności na wniosek właściwego zarządcy drogi, uzasadniony interesem społecznym lub gospodarczym.

Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Natomiast w myśl, art. 18 ust. 1e, w przypadku, w którym dotychczasowy właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości objętej decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej odpowiednio wyda tę nieruchomość lub wyda nieruchomość i opróżni lokal oraz inne pomieszczenia niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 30 dni od dnia:

* wysokość odszkodowania powiększa się o kwotę równą 5% wartości nieruchomości lub wartości prawa użytkowania wieczystego.

W myśl postanowień art. 23 ww. ustawy - w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż opisane we wniosku odszkodowanie wypłacone zostało stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy mieć jednak na względzie, że zwolnienie uregulowane w ww. przepisie nie przysługuje, jeżeli łącznie spełnione zostają następujące warunki:

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden ze wskazanych w przepisie warunków albo żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Ponieważ w niniejszej sprawie nabycie udziału w wywłaszczonej nieruchomości nastąpiło w drodze spadku, a więc nieodpłatnie, co tym samym nie pozwala na ustalenie ceny jej nabycia, to biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy, że nie została spełniona co najmniej jedna z przesłanek wyłączających zastosowanie analizowanego zwolnienia, co oznacza, że odszkodowanie, które otrzymała Pani korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.