ITPB2/415-765/08/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2008 r. (data wpływu 29 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 11 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 24 września 2001 r. zawarła Pani - w formie aktu notarialnego - umowę renty, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności Pani mieszkania na koleżanki córkę i zięcia w zamian za dożywotnią rentę w kwocie 200 zł miesięcznie. Po pewnym czasie zorientowała się Pani, że nie została ujęta w tej umowie do dożywotniego zamieszkiwania i po roku spisała umowę notarialną dożywotniego zamieszkiwania, jednak tylko z córką koleżanki, gdyż zięć koleżanki nie podpisał tej umowy.

W związku z tym wniosła Pani pozew do sądu o uznanie umowy renty za bezskuteczną. W wyniku ugody z dnia 30 maja 2005 r. odzyskała Pani mieszkanie i w dniu 7 kwietnia 2006 r. została ponownie wpisana jako właścicielka.

Nadmienia Pani, iż w mieszkaniu tym zamieszkiwała od 1959 r. a w 1991 r. umową darowizny po ojcu została wpisana jako właścicielka i była zameldowana tam do 2007 r.

W dniu 22 lipca 2007 r. sprzedała Pani ten lokal mieszkalny a w dniu 24 lipca 2007 r. zakupiła inną nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystąpi obowiązek zapłaty podatku od różnicy między sprzedażą a kupnem mieszkania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż z tytułu umowy renty nie uzyskała przychodu. Zaznacza Pani, iż umowa renty została uznana za bezskuteczną z powodu wyzysku ze strony pozwanych, wykorzystania Pani dobrej woli i braku znajomości prawa. W umowie renty nie było precyzyjnego stwierdzenia czy przekazanie byłoby sprzedażą, zawarciem umowy najmu czy użytkowaniem lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

Z analizy wniosku wynika, że lokal mieszkalny, który stanowił - obok dożywotniej renty w wysokości 200 zł miesięcznie - przedmiot umowy podpisanej w dniu 24 września 2001 r., nabyła Pani w 1991 r. w drodze darowizny po ojcu. W wyniku wniesionego pozwu umowa ta została uznana za bezskuteczną, z powodu wyzysku ze strony pozwanych, wykorzystania Pani dobrej woli i braku znajomości prawa.

Skoro umowa z dnia 24 września 2001 r. została uznana za bezskuteczną to czynność ta nie wywołała skutków prawnych w postaci przeniesienia własności przedmiotowego lokalu. Zatem pomimo wpisania do księgi wieczystej jako właścicieli córki i zięcia koleżanki, własność nieruchomości nie przeszła na pozwanych małżonków. W związku z tym ponowne wpisanie Pani w dniu 7 kwietnia 2006 r., jako właścicielki lokalu mieszkalnego, nie jest tożsame z ponownym jego nabyciem.

Reasumując należy stwierdzić, iż dokonane w 2007 r. odpłatne zbycie nieruchomości nabytej przez Panią w 1991 r. nie będzie stanowiło źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie będzie skutkowało obowiązkiem uiszczenia 10% zryczałtowanego podatku dochodowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.