ITPB2/415-755/10/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010 r. (data wpływu - 11 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 sierpnia 2010 r. (data wpływu - 25 sierpnia 2010 r.) oraz z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu - 5 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży garażu - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży garażu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 sierpnia 2010 r. (data wpływu - 25 sierpnia 2010 r.) oraz z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu - 5 listopada 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku i w pismach uzupełniających przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na przełomie lat 1998/1999 za pośrednictwem spółdzielni mieszkaniowej i za jej zgodą wraz z innymi członkami spółdzielni wybudowała Pani - poprzez zatrudnioną w tym celu firmę budowlaną - garaże, przy czym koszt jednego garażu wynosił 10 400 zł. Na dowód otrzymali Państwo dowody wpłaty na kwitach k.p., które do dzisiaj Pani posiada (natomiast spółdzielnia i firma budująca garaże nie posiadają już dokumentacji). Cały czas, tj. od 12 lat, była Pani - jak napisała we wniosku o udzielenie interpretacji - właścicielką garażu (była Pani głównym najemcą lokalu mieszkalnego, co do którego ustanowiono spółdzielcze lokatorskie prawo), w związku z czym płaciła co miesiąc czynsz spółdzielni. Dopiero jednak w 2007 r. spółdzielnia ustanowiła spółdzielcze własnościowe prawo do garażu, przy czym opłatę wniesioną uprzednio przez Panią do firmy budującej garaże w wysokości 10 200 zł zakwalifikowała jako wkład budowlany. Poza tym nie zostały poniesione żadne opłaty tytułem ustanowienia ww. prawa do garażu; spółdzielnia pobrała w 1998 r. jedynie tytułem dokumentacji opłatę w kwocie 427 zł 10 gr. Zaś w 2009 r. zostało ustanowione na Pani rzecz prawo odrębnej własności do lokalu mieszkalnego. Z kolei garaż wszedł do majątku wspólnego Pani i męża.

W styczniu br. uległa Pani wypadkowi (przebywa Pani w związku z chorobą zawodową na rencie nauczycielskiej), a ponadto Pani mąż przepracował w 2010 r. tylko trzy miesiące i potrzebowali Państwo gotówki, w tym na leki i rehabilitację, w związku z czym garaż został w dniu 7 lipca 2010 r. sprzedany za cenę równą poniesionym kosztom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży garażu może być całkowicie zwolniony z opodatkowania czy też jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku, przy czym za podstawę opodatkowania należy przyjąć cenę rynkową garażu pomniejszoną o wysokość poniesionych kosztów.

Pani zdaniem, powinna być zwolniona z podatku od sprzedaży garażu, gdyż jest a raczej była jego właścicielką od 12 lat. W Jej opinii winę za zaistniałą sytuację ponosi spółdzielnia, która powinna była od razu po odbiorze garaży przyznać spółdzielcze własnościowe prawo, a nie dopiero w 2007 r. Garaże były budowane za pieniądze członków spółdzielni (spółdzielnia nie partycypowała w kosztach) i przez te wszystkie lata płacony był czynsz. Dlatego Pani zdaniem winna ona być uznana za właścicielkę zbytego garażu od 1998 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na przełomie lat 1998/1999 za pośrednictwem spółdzielni mieszkaniowej i za jej zgodą wraz z innymi członkami spółdzielni wybudowała Pani - poprzez zatrudnioną w tym celu firmę budowlaną - garaże, przy czym koszt jednego garażu wynosił 10 400 zł, na dowód czego otrzymali Państwo dowody wpłaty na kwitach k.p., które do dzisiaj Pani posiada (natomiast spółdzielnia i firma budująca garaże nie posiadają już dokumentacji). Dopiero jednak w 2007 r. spółdzielnia ustanowiła spółdzielcze własnościowe prawo do garażu, a w dniu 7 lipca 2010 r. został on sprzedany za cenę równą poniesionym kosztom.

Zgodnie z art. 244 § 1 Kodeksu cywilnego - w brzmieniu nadanym z dniem 19 sierpnia 2004 r. ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 172, poz. 1804), ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka, przy czym zgodnie z § 2 tegoż artykułu spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipotekę regulują odrębne przepisy.

Natomiast przepis art. 11 przytoczonej ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw stanowi, iż ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o własnościowym spółdzielczym prawie do lokalu mieszkalnego, spółdzielczym prawie do lokalu użytkowego, w tym garażu, oraz prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, należy przez to rozumieć spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Ponadto w okresie od dnia 15 stycznia 2003 r. do dnia 30 lipca 2007 r. obowiązywał art. 17¹ ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), w myśl którego przez umowę o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi lokal do używania, a członek zobowiązuje się wnieść wkład budowlany oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni.

Natomiast zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 22 lipca 2005 r. do dnia 30 lipca 2007 r., na pisemne żądanie najemcy lokalu użytkowego, w tym garażu, a także najemcy pracowni wykorzystywanej przez twórcę do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki, który poniósł w pełnym zakresie koszty budowy tego lokalu albo ponieśli je jego poprzednicy prawni, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tą osobą umowę o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu po uprzednim przyjęciu najemcy w poczet członków lub umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez nią:

Zatem w obowiązującym przed dniem 31 lipca 2007 r. stanie prawnym na pisemne żądanie najemcy lokalu użytkowego, w tym garażu, który poniósł w pełnym zakresie koszty budowy tego lokalu albo ponieśli je jego poprzednicy prawni spółdzielnia obowiązana była zawrzeć z tą osobą umowę o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu po uprzednim przyjęciu najemcy w poczet członków.

Z kolei z dniem 31 lipca 2007 r. uchylono przepisy dotyczące ustanawiania spółdzielczego własnościowego prawa do lokali, zaś przepis art. 39 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych otrzymał nowe brzmienie, w myśl którego na pisemne żądanie najemcy lokalu użytkowego, w tym garażu, a także najemcy pracowni wykorzystywanej przez twórcę do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki, który poniósł w pełni koszty budowy tego lokalu albo ponieśli je jego poprzednicy prawni, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tą osobą umowę przeniesienia własności tego lokalu po dokonaniu przez najemcę spłaty z tytułu udziału w nieruchomości wspólnej oraz spłaty zadłużenia z tytułu świadczeń wynikających z umowy najmu.

Użytemu zaś w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrotowi "nabycie" należy nadać znaczenie cywilnoprawne, tj. obok sprzedaży, każde prawem dopuszczalne przeniesienie prawa własności rzeczy na osobę trzecią, przy czym ustawodawca podatkowy opodatkowuje jedynie takie zbycie, które ma charakter odpłatny. Nabycie jest zatem pojęciem szerszym niż zakup i może nastąpić również w formie umowy nieodpłatnego przeniesienia własności lub prawa.

Wobec powyższego za nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do garażu należy uznać zawarcie w 2007 r. umowy o jego ustanowieniu, bowiem do tego czasu nie przeniesiono na rzecz Pani ani prawa własności do garażu, ani też nie ustanowiono w stosunku do niego ograniczonego prawa rzeczowego.

Zatem bieg pięcioletniego terminu (liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie rozumiane w niniejszej sprawie jako nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do garażu), określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, winien być liczony od końca 2007 r., natomiast sprzedaż przedmiotowego garażu została dokonana w 2010 r. (tekst jedn.: przed upływem wspomnianego terminu, który nastąpiłby z dniem 31 grudnia 2012 r.), wobec czego omawiana transakcja stanowi źródło przychodu z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do zasad opodatkowania sprzedaży ww. prawa do garażu, należy stwierdzić, iż na mocy przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Przepis art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. - stanowi, iż podatek od dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Stosownie do treści art. 19 ust. 1 ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Takimi kosztami będą więc np. wydatki poniesione na uregulowanie podatku od czynności cywilnoprawnych, opłaty notarialnej czy kosztów pośrednictwa, a więc koszty zawarcia samej umowy sprzedaży będące warunkiem niezbędnym zbycia takiej nieruchomości.

Nie należy ich jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy. Stanowi on, że koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Ponadto stosownie do art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, iż koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości lub prawa oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W zaistniałym stanie faktycznym, dopiero w 2007 r. spółdzielnia mieszkaniowa ustanowiła na Pani rzecz spółdzielcze własnościowe prawo do garażu, które następnie zbyła Pani odpłatnie w 2010 r. Poza tym, jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, wpłaty uiszczone przez Panią tytułem budowy garażu spółdzielnia uznała za wkład budowlany w momencie ustanowienia w 2007 r. spółdzielczego własnościowego prawa do tego garażu.

Z przytoczonego wyżej przepisu art. 17¹ ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (obowiązującego w okresie od dnia 15 stycznia 2003 r. do dnia 30 lipca 2007 r.) wynika, że warunkiem ustanowienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu jest wniesienie przez członka spółdzielni mieszkaniowej wkładu budowlanego oraz uiszczenie opłat określonych w ustawie i w statucie spółdzielni. Natomiast w myśl obowiązującego do dnia 30 lipca 2007 r. przepisu art. 39 ust. 1 ww. ustawy na pisemne żądanie najemcy lokalu użytkowego, w tym garażu, który poniósł w pełnym zakresie koszty budowy tego lokalu albo ponieśli je jego poprzednicy prawni spółdzielnia obowiązana była zawrzeć z tą osobą umowę o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu po uprzednim przyjęciu najemcy w poczet członków.

Wobec tego wpłaty tytułem wkładu budowlanego bezpośrednio związane z ustanowieniem spółdzielczego własnościowego prawa do garażu na podstawie przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych mogą stanowić koszty nabycia przedmiotowego prawa, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostały one udokumentowane.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku celem jego kwalifikacji do ww. kosztów nabycia. Kwestia wydatkowania powinna być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami, w tym również może być udokumentowana dowodami w postaci rachunków, faktur, umów oraz innych dowodów zasługujących na wiarę, potwierdzających jednakże faktyczne wydatkowanie.

Niemniej jednak ocena przedstawionych przez podatnika dowodów na okoliczność poniesienia wydatków kwalifikujących się do określonych w art. 22 ust. 6c ustawy kosztów nabycia może podlegać szczegółowej weryfikacji przez organ podatkowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego, co pozostaje poza kompetencjami tutejszego organu, który wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego mającego na celu np. wykazanie zasadności czy też prawidłowości udokumentowania poniesionych wydatków.

Biorąc zatem pod uwagę opisany we wniosku oraz pismach uzupełniających stan faktyczny oraz przytoczone przepisy należy więc stwierdzić, iż sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do garażu stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 19% podstawy obliczenia podatku, rozumianej jako dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem uzyskanym przez Panią z tytułu odpłatnego zbycia ww. prawa do garażu (tekst jedn.: wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży pomniejszoną o koszty zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do garażu), a udokumentowanymi kosztami nabycia, powiększonymi o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość ww. prawa do garażu i były poczynione w czasie jego posiadania. Do kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży przedmiotowego prawa do garażu można zatem zaliczyć wpłacony tytułem ustanowienia tego prawa zgodnie z przepisami ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wkład budowlany.

W konsekwencji, o ile wpłaty zostały faktycznie dokonane tytułem wkładu budowlanego w rozumieniu powołanych wyżej przepisów odrębnych innych aniżeli przepisy prawa podatkowego w związku z ustanowieniem spółdzielczego własnościowego prawa do garażu oraz jeżeli uzyskany przez Panią przychód z tytułu sprzedaży przedmiotowego prawa jest mniejszy od poniesionego przez Panią kosztu nabycia tego prawa, to dochód do opodatkowania nie wystąpi.

Jednocześnie wskazać należy, że jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Nadto, mając na uwadze, iż wskazane we wniosku spółdzielcze własnościowe prawo do garażu w chwili sprzedaży należało do majątku wspólnego Pani i męża, zaznacza się, że zgodnie z art. 14k § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa zastosowanie się do niniejszej interpretacji przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego tę interpretację nie może szkodzić - również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej - tylko Pani jako Wnioskodawczyni.

Natomiast mąż, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien indywidualnie wystąpić z wnioskiem o jej wydanie.

Końcowo należy również wskazać, iż w postępowaniu w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji organ podatkowy rozpatruje sprawę - dokonując interpretacji wyłącznie przepisów prawa podatkowego - tylko i wyłącznie na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej, wobec czego stan faktyczny nie może być przedmiotem ustaleń, a w konsekwencji nie może też być prowadzone w tym celu postępowanie dowodowe zmierzające do zbierania materiałów dowodowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.