ITPB2/415-734/14/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2014 r. (data wpływu - 31 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem notarialnym z dnia 25 lutego 2005 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną nabył do wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego nr 1, składającego się z dwóch pokoi, kuchni, przedpokoju i łazienki z ubikacją, piwnicy oraz pomieszczenia gospodarczego, o powierzchni użytkowej 68,1 m^2, wraz z udziałem wynoszącym 252/1000 w częściach wspólnych budynku, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz taki sam udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu pod tym budynkiem. W lokalu tym Wnioskodawca wraz z rodziną stale zamieszkuje do dnia dzisiejszego.

Nieruchomość gruntowa, na której znajduje się przedmiotowy budynek mieszkalny, stanowi własność Skarbu Państwa i pozostaje w użytkowaniu wieczystym gminy.

W latach 2009-2010 Wnioskodawca wraz z żoną dokonał rozbudowy lokalu mieszkalnego stanowiącego ich własność. W następstwie dokonanej rozbudowy, w dniu 6 września 2013 r. pomiędzy gminą, Wnioskodawcą oraz właścicielką innego lokalu mieszkalnego w tym samym budynku została podpisana w formie aktu notarialnego umowa pn. "Ugoda oraz zmiana udziałów w nieruchomości wspólnej".

Na podstawie tej umowy potwierdzone zostało w szczególności, że:

* Wnioskodawca wspólnie z żoną dobudował do będącego ich własnością lokalu mieszkalnego nr 1 trzy pokoje, komunikację i garaż o łącznej powierzchni użytkowej 99,58 m²;

* gmina wyodrębniła dodatkowy lokal mieszkalny nr 5 z części strychu o powierzchni użytkowej 55,52 m^2, który wchodzi do udziału w nieruchomości wspólnej;

* ww. właścicielka innego lokalu mieszkalnego przyłączyła do niego część strychu o powierzchni 41,79 m^2, w celu adaptacji na cele mieszkaniowe;

* członkowie Wspólnoty Mieszkaniowej podjęli w dniu 17 kwietnia 2013 r. uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na zmianę udziałów w nieruchomości wspólnej, w związku z dobudową pomieszczeń mieszkalnych w budynku mieszkalnym;

* z części wspólnych budynku wyłączone zostały części nieruchomości powstałe w następstwie dokonanej dobudowy budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej 99,58 m² i przyłączone zostały te części do mieszkania nr 1;

* z części wspólnych budynku wyłączone zostały części strychu o powierzchni użytkowej 41,79 m² i przyłączone do mieszkania ww. właścicielki;

* z części wspólnych budynku wyłączone zostały części strychu o powierzchni użytkowej 55,52² w celu wyodrębnienia dodatkowego lokalu nr 5 i przyłączone do części przypadających gminie;

* stawający zgodnie oświadczyli, iż w następstwie dokonanej przebudowy części nieruchomości wspólnej i dobudowy nastąpiło nowe ustalenie wysokości udziałów w prawach związanych z własnością poszczególnych lokali, tj. we współwłasności części wspólnych budynku nr 7 i we współużytkowaniu wieczystym działki gruntu pod tym budynkiem i udział ten związany z lokalem mieszkalnym nr 1 wynosi 359/1000 części.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a lokal mieszkalny nr 1 nie ma również jakiegokolwiek związku z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ewentualne odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego nr 1 wraz z udziałem we współwłasności części wspólnych nieruchomości budynkowej i we współużytkowaniu wieczystym działki, nie będzie stanowiło źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych, jako dokonane po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawcę tego lokalu mieszkalnego, tj. od dnia 25 lutego 2005 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualne odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego nr 1 wraz z posiadanym udziałem w nieruchomości wspólnej oraz w prawie współużytkowania wieczystego, nie będzie stanowiło obecnie źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. Nabycie przez Wnioskodawcę prawa własności lokalu mieszkalnego nastąpiło bowiem w dniu 25 lutego 2005 r. Od tego czasu upłynęło już 9 lat, a zatem upłynął 5-letni okres przesądzający o opodatkowaniu podatkiem dochodowym czynności prawnych odpłatnego zbycia nieruchomości. Z kolei, rozbudowa przez Wnioskodawcę własnego lokalu mieszkalnego oraz Umowa podpisana w dniu 6 września 2013 r. nie stanowiły przesłanki nabycia przez Wnioskodawcę nowej nieruchomości i nie powodowały rozpoczęcia na nowo biegu terminu 5 lat, przesądzającego o kwalifikowaniu ewentualnego zbycia nieruchomości do źródła przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w następstwie Umowy z dnia 6 września 2013 r. strony na nowo określiły jedynie udziały w nieruchomości wspólnej, w tym określiły prawa poszczególnych właścicieli do wyłącznego korzystania z konkretnych części nieruchomości wspólnej. Tym samym Wnioskodawca utracił posiadany wcześniej dostęp do niektórych części nieruchomości wspólnych (np. strychu), a uzyskał wyłączne prawo korzystania z innych części nieruchomości wspólnej. Umowę z dnia 6 września 2013 r. należy zatem - zdaniem Wnioskodawcy - traktować wyłącznie jako porządkującą faktyczny sposób korzystania z nieruchomości wspólnej, które to prawo korzystania z nieruchomości wspólnej już wcześniej przysługiwało wszystkim właścicielom lokali w ww. budynku (w tym Wnioskodawcy od dnia 25 lutego 2005 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl zaś art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w opisanym stanie faktycznym dla powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowego lokalu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Natomiast w myśl art. 3 ust. 2 ustawy nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi (art. 3 ust. 3). Do wyznaczenia stosunku, o którym mowa w ust. 3, niezbędne jest określenie, oddzielnie dla każdego samodzielnego lokalu, jego powierzchni użytkowej wraz z powierzchnią pomieszczeń do niego przynależnych (ust. 4).

Zgodnie zaś z art. 3 ust. 6 ww. ustawy, w wypadku gdy na podstawie jednej czynności prawnej dokonanej przez właściciela lub przez wszystkich współwłaścicieli nieruchomości następuje wyodrębnienie wszystkich lokali, wysokość udziałów, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio w umowie właściciel lub współwłaściciele.

Jak z powyższego wynika, właściciel odrębnego lokalu, jest jednocześnie współwłaścicielem nieruchomości wspólnej.

Z kolei w myśl przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) rozbudowa jest traktowana na równi z budową. Art. 3 pkt 6 ustawy stanowi bowiem, że ilekroć w ustawie jest mowa o budowie, należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Zatem przepisy prawne odnoszące się do budowy będą dotyczyć również rozbudowy.

Należy zauważyć, że rozbudowa - traktowana jako jeden ze sposobów zwiększenia powierzchni mieszkalnej - dokonywana jest w istniejących już obiektach budowlanych.

Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że w 2005 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną nabył prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego o powierzchni 68,1 m² wraz z przynależnym do niego udziałem wynoszącym 252/1000 w częściach wspólnych budynku oraz udział tej samej wielkości w prawie użytkowania wieczystego gruntu.

Następnie w wyniku dokonanej w latach 2009-2010 rozbudowy lokalu mieszkalnego jego powierzchnia uległa powiększeniu o 99,58 m².

W wyniku przeprowadzonych prac w dniu 6 września 2013 r. pomiędzy gminą, Wnioskodawcą oraz właścicielką innego lokalu mieszkalnego w tym samym budynku została podpisana w formie aktu notarialnego umowa pn. "Ugoda oraz zmiana udziałów w nieruchomości wspólnej".

Na podstawie tej umowy potwierdzone zostało w szczególności, że:

* Wnioskodawca wspólnie z żoną dobudował do będącego ich własnością lokalu mieszkalnego nr 1 trzy pokoje, komunikację i garaż o łącznej powierzchni użytkowej 99,58 m²;

* gmina wyodrębniła dodatkowy lokal mieszkalny nr 5 z części strychu o powierzchni użytkowej 55,52 m^2, który wchodzi do udziału w nieruchomości wspólnej;

* ww. właścicielka innego lokalu mieszkalnego przyłączyła do niego część strychu o powierzchni 41,79 m^2, w celu adaptacji na cele mieszkaniowe;

* członkowie Wspólnoty Mieszkaniowej podjęli w dniu 17 kwietnia 2013 r. uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na zmianę udziałów w nieruchomości wspólnej, w związku z dobudową pomieszczeń mieszkalnych w budynku mieszkalnym;

* z części wspólnych budynku wyłączone zostały części nieruchomości powstałe w następstwie dokonanej dobudowy budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej 99,58 m² i przyłączone zostały te części do mieszkania nr 1;

* z części wspólnych budynku wyłączone zostały części strychu o powierzchni użytkowej 41,79 m² i przyłączone do mieszkania ww. właścicielki;

* z części wspólnych budynku wyłączone zostały części strychu o powierzchni użytkowej 55,52 m² w celu wyodrębnienia dodatkowego lokalu nr 5 i przyłączone do części przypadających gminie;

* stawający zgodnie oświadczyli, iż w następstwie dokonanej przebudowy części nieruchomości wspólnej i dobudowy nastąpiło nowe ustalenie wysokości udziałów w prawach związanych z własnością poszczególnych lokali, tj. we współwłasności części wspólnych budynku nr 7 i we współużytkowaniu wieczystym działki gruntu pod tym budynkiem i udział ten związany z lokalem mieszkalnym nr 1 wynosi 359/1000 części.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, iż w wyniku zawartej na skutek rozbudowy w dniu 6 września 2013 r. umowy uległa powiększeniu powierzchnia należącego do Wnioskodawcy i jego żony lokalu mieszkalnego (przed rozpoczęciem prac wynosiła 68,1²) o 99,58 m^2, a dodatkowo zmieniła się wielkość przynależnego mu udziału w nieruchomości wspólnej oraz udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu z 252/1000 do 359/1000. Zauważyć bowiem należy, że cechą charakterystyczną rozbudowy lokalu mieszkalnego jest to, iż zmienia się jego powierzchnia.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż skoro wynikiem opisanych we wniosku czynności było powiększenie powierzchni lokalu mieszkalnego, jak również zwiększenie się wielkości udziału w nieruchomości wspólnej, jaki dotychczas przysługiwał Wnioskodawcy, to zawartą w dniu 6 września 2013 r. ugodę traktować należy jak skutkującą nabyciem części lokalu.

Tym samym planowana sprzedaż lokalu w części nabytej w 2005 r. nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie będzie stanowić źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast sprzedaż ww. lokalu w części nabytej w 2013 r. stanowić będzie źródło przychodu, zaś uzyskany w ten sposób przychód będzie podlegać opodatkowaniu.

Sprawia to, że do uzyskanego w tej części przychodu będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) podatek dochodowy wynosi - 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Z kolei, na podstawie art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 6e i 6f ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych, przy czym koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Jednakże w myśl powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W świetle powyższego dochód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2013 r. podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przy tym zaznaczyć, że dochód ten będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli uzyskany przychód w okresie od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, wydatkowany zostanie na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy.

Reasumując:

* sprzedaż lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2005 r. nie będzie stanowić źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem odpłatne zbycie w tej części zostanie dokonane po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie;

* dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2013 r. podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.). Dochód ten będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli uzyskany przychód w okresie od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, wydatkowany zostanie na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy.

Nadto, mając na uwadze, iż współwłaścicielami wskazanej we wniosku nieruchomości jest Wnioskodawca wspólnie z żoną, zaznacza się, że zgodnie z art. 14k § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa zastosowanie się do niniejszej interpretacji przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego tę interpretację nie może szkodzić - również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej - tylko Wnioskodawcy.

Natomiast żona, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna indywidualnie wystąpić z wnioskiem o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.