ITPB2/415-706/10/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2010 r. (data wpływu - 26 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 26 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni nabyła w dniu 29 grudnia 1998 r. w drodze dziedziczenia spadek po zmarłym ojcu. Natomiast postanowieniem z dnia 31 grudnia 2002 r. Sąd Rejonowy w K. stwierdził nabycie przez Nią wprost udziału wynoszącego 3/24 części w masie spadkowej, przy czym wchodzący w skład spadku udział w prawie własności gospodarstwa rolnego w 1/2 części.

Dnia 24 sierpnia 2005 r. współwłaściciele gospodarstwa rolnego dokonali umową zniesienia współwłasności nieruchomości. Prawo własności było wpisane po 1/2 części do połowy nieruchomości - z tytułu dziedziczenia oraz na rzecz osoby trzeciej - odnośnie połowy - na podstawie umowy darowizny z 1959 r. Nieruchomość obejmowała działki nr: 248/1 o powierzchni 1.11.72 ha, 248/2 - 0.48.50 ha, 248/3 - 0.63.25 ha i 248/4 - 0.23.74 ha. Działka nr 248/3 była zabudowana budynkiem mieszkalnym z lat 50-tych ubiegłego wieku oraz zabudowaniami gospodarczymi.

W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni została wyłączną właścicielką działki nr 248/2 o powierzchni 0.48.50 ha, zaś działka nr 248/4 pozostała współwłasnością w dotychczasowych udziałach. Łączna wartość dzielonych nieruchomości wynosiła 105 000 zł w tym wartość budynków - 80 000 zł, zaś gruntów - 25 000 złotych. Działka zabudowana nr 248/3 - 85 000 zł, działka nr 248/1 - 15 000 zł i działka nr 248/2 - 5 000 złotych. Strony w związku z dokonanym zniesieniem współwłasności nieruchomości nie dokonały między sobą żadnych spłat ani dopłat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą w dniu 16 lutego 2009 r. działki nr 248/2, nabytej w związku ze zniesieniem współwłasności, uzyskany dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskany ze sprzedaży dochód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na fakt, że w wyniku zniesienia współwłasności Jej udział nie uległ powiększeniu, nie zwiększył się również stan Jej majątku osobistego. W wyniku zniesienia współwłasności nie nabyła Ona udziałów w opisanej działce przekraczających wartość udziałów we współwłasności, które przysługiwały przed jej zniesieniem. W związku z brakiem przysporzenia nie można powyższej czynności traktować w kategorii nabycia, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego w związku z nabyciem udziału w nieruchomości w 1998 r. w drodze dziedziczenia i zważywszy, że w wyniku zniesienia współwłasności nie nastąpiło nabycie udziału w działkach przekraczających wartość udziałów we współwłasności, które przysługiwały Wnioskodawczyni przed zniesieniem współwłasności, przychód uzyskany ze sprzedaży działki nie stanowi źródła dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. prawa następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zaistniałym stanie faktycznym dla powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej działki.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, iż dniem nabycia przez Panią spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Celem zaś postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej.

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Natomiast na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Mając zatem na uwadze postawione we wniosku pytanie stwierdzić należy, iż zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z analizy zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w dniu 29 grudnia 1998 r. w drodze dziedziczenia spadek po zmarłym ojcu. Natomiast postanowieniem z dnia 31 grudnia 2002 r. Sąd Rejonowy w K. stwierdził nabycie przez Nią wprost udziału wynoszącego 3/24 części w masie spadkowej, przy czym wchodzący w skład spadku udział w prawie własności gospodarstwa rolnego w 1/2 części. Z kolei w dniu 24 sierpnia 2005 r. współwłaściciele gospodarstwa rolnego dokonali umową zniesienia współwłasności nieruchomości, w wyniku czego Wnioskodawczyni została wyłączną właścicielką działki nr 248/2 o powierzchni 0.48.50 ha, zaś działka nr 248/4 pozostała współwłasnością w dotychczasowych udziałach. Strony w związku z dokonanym zniesieniem współwłasności nieruchomości nie dokonały między sobą żadnych spłat ani dopłat. Ponadto w wyniku zniesienia współwłasności dotychczasowy udział Wnioskodawczyni nie uległ powiększeniu, nie zwiększył się również stan majątku osobistego. Działka nr 248/2 została sprzedana w dniu 16 lutego 2009 r.

Oznacza to, iż dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie stanu faktycznego należy wskazać, że przychód uzyskany ze sprzedaży w 2009 r. przedmiotowej nieruchomości mieszczącej się w udziale nabytym w 1998 r. nie podlega opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.