ITPB2/415-695/13/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracowników i członków ich rodzin w zorganizowanym przez pracodawcę festynie - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracowników i członków ich rodzin w zorganizowanym przez pracodawcę festynie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany również "Spółką") jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi podstawową działalność gospodarczą w zakresie....

Spółka jako pracodawca dokłada wszelkich starań by pracownicy poczuli się ważną częścią firmy. W tym celu zorganizował z okazji "..." festyn, tj. imprezę artystyczno - rozrywkową. Celem festynu była integracja pracowników, umocnienie ich więzi z pracodawcą, polepszenie komunikacji w firmie i wzrost motywacji, a w efekcie zwiększenie wydajności pracy. Impreza miała charakter zamknięty, była skierowana do pracowników i ich rodzin. Udział w festynie dla pracownika i osób jemu towarzyszących był nieodpłatny. Pracownik miał prawo wprowadzić na festyn jedną osobę dorosłą (powyżej 18 roku życia) oraz dzieci poniżej 18-stego roku życia.

Zaproszenia do udziału w festynie otrzymali również byli pracownicy Spółki, odznaczeni tytułem: "Zasłużony dla... SA" (zwani dalej jako "pracownicy") wraz z osobą towarzyszącą. Na teren festynu wchodzić można było wyłącznie przez wyznaczone i oznakowane bramki kontrolne. Dokumentami uprawniającymi pracownika do wejścia na teren festynu była przepustka osobowa oraz imienne zaproszenie, a w przypadku byłych pracowników posiadających tytuł "Zasłużony dla... S.A" imienne zaproszenie i dowód tożsamości. Udział w spotkaniu nie był obowiązkowy. Każdy uczestnik festynu mógł bezpłatnie korzystać z cateringu oraz atrakcji sportowo - rekreacyjnych. Podczas trwania spotkania dania serwowane były bez ograniczeń przez cały okres trwania festynu. Każdy pracownik otrzymał talon na 4 sztuki napojów do wyboru (piwo, napoje kolorowe lub wodę) plus jedno piwo jako dodatkowe. Na terenie festynu możliwy był również zakup wszystkich rodzajów napojów. Kawa i herbata były natomiast bez żadnego limitu dostępne nieodpłatnie podczas imprezy. Spółka nie ewidencjonowała ilości produktów spożytych przez danego pracownika lub osoby jemu towarzyszące. Spółce nie zwrócono niewykorzystanych talonów na napoje.

Organizację imprezy Wnioskodawca zlecił podmiotowi zewnętrznemu, który w ramach kompleksowej usługi zapewnił organizację części artystyczno - rozrywkowej (gry, konkursy i drobne nagrody, występy artystów, atrakcje sportowo - rekreacyjne, wesołe miasteczko) oraz catering. Spółka nie prowadziła ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z jakich "atrakcji" skorzystał. Wnioskodawca zapewnił bezpłatny transport na imprezę (autobus). Autobus kursował według ustalonej trasy i zainteresowani pracownicy mogli skorzystać z transportu. Wnioskodawca nie prowadził jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjechali na imprezę autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu).

Wnioskodawca był odpowiedzialny za wynajem obiektu i jego ochronę. Zakup usług został sfinansowany ze środków obrotowych i udokumentowany fakturami VAT.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy uczestnictwo w festynie pracownika i osób jemu towarzyszących, na warunkach przedstawionych w stanie faktycznym należy zakwalifikować jako otrzymane nieodpłatnie świadczenie, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z obowiązkiem uwzględnienia jego wartości w przychodach ze stosunku pracy na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo pracownika i osób jemu towarzyszących w spotkaniu nie powoduje powstania przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego wartość winna być opodatkowana jako przychód ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z regulacji, aby pieniądze i wartości pieniężne zostały uznane za przychód wystarczy aby były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie w przypadku otrzymania tych świadczeń przez podatnika.

W myśl opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca nie jest w stanie określić jakie i o jakiej wartości świadczenia otrzymują poszczególni uczestnicy w festynie, tj. nie jest w stanie określić, czy dany pracownik lub jego osoba towarzysząca skorzysta z poczęstunku lub innych atrakcji czy też nie, a jeżeli tak, to w jakim zakresie, tj. czy nie doszło np. do sytuacji, w której jeden z pracowników uczestniczących w festynie w ogóle nie skorzysta z poczęstunku, a drugi z pracowników skorzysta z podwójnej porcji poczęstunku przypadającej statystycznie na uczestnika spotkania. Wnioskodawca podkreśla, że na festyn składa się szereg odrębnych zdarzeń: konsumpcja przygotowanych posiłków, występy artystyczne, itp. Jeżeli dany pracownik uczestniczył tylko w jednym z tych zdarzeń, obiektywnie jego udział w spotkaniu jest mniejszy niż pracownika, który uczestniczył we wszystkich zdarzeniach. Dotyczy to także statystycznego "przydziału korzyści" na jednego pracownika.

W takiej sytuacji, w kontekście ustalenia wartości otrzymanego nieodpłatnego świadczenia - w ocenie Wnioskodawcy - nie można zastosować prostego działania arytmetycznego polegającego na podzieleniu kosztów festynu (opłata ryczałtowa) przez ilość uprawnionych do udziału w festynie pracowników (liczba osób, do których wysłano zaproszenie) i przypisaniu takiej samej wartości obu wskazanym w powyższym przykładzie pracownikom do przychodu ze stosunku pracy.

Na poparcie swego twierdzenia Wnioskodawca przytacza stanowisko wyrażone m.in. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, który w wyroku z dnia 16 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 293/12 stwierdził, m.in., iż "dla opodatkowania istotne jest bowiem to czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny a nie statystyczny przychód (...) nie można ustalić przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział". Podobnie ten sam Sąd wskazał w wyroku I SA/Gd 1053/11 z 30 listopada 2011 r., iż (...) skoro art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia z otrzymaniem tego świadczenia, to należy przyjąć, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania.

Podobne stanowisko prezentuje Minister Finansów w: interpretacji nr ILPB1/415-309/12-2/AMN z dnia 21 czerwca 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu oraz interpretacji nr IPPB2/415-228/12-2/MG z dnia 29 maja 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, odnoszących się do opodatkowania udostępnionych pracownikom w miejscu wyznaczonym i ogólnie dostępnym drobnych artykułów spożywczych, tj. kawa, herbata, mleko, cukier oraz słodycze - ciastka, czekoladki, itp., a także owoce, z których pracownicy Spółki korzystają w godzinach swojej pracy i na terenie zakładu, wg których: "... przychód ze stosunku pracy nie powstaje, jeżeli nie ma możliwości przypisania poszczególnemu pracownikowi określonej wielkości świadczenia na niego przypadającego".

Wnioskodawca jest w stanie określić, jakie atrakcje i poczęstunek postawił do dyspozycji pracowników i osób im towarzyszących uprawnionych do wzięcia udziału w festynie, nie jest natomiast w stanie określić z jakich usług i w jakim zakresie z tych usług skorzystał dany uprawniony do udziału w spotkaniu i jaką wartość nieodpłatnego świadczenia należy mu przypisać.

Podsumowując Wnioskodawca stwierdza, że ze względu na brak możliwości przypisania konkretnego, otrzymanego przychodu pracownikom i osobom im towarzyszącym, które uczestniczyły w festynie z okazji "...", w opisanej sytuacji nie powstanie u pracowników nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które winno być uwzględnione w przychodach ze stosunku pracy podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Z art. 11 ust. 2b ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Artykuł 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (zwany również "Spółką") jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi podstawową działalność gospodarczą w zakresie....

Spółka jako pracodawca dokłada wszelkich starań by pracownicy poczuli się ważną częścią firmy. W tym celu zorganizował z okazji "..." festyn, tj. imprezę artystyczno - rozrywkową. Celem festynu była integracja pracowników, umocnienie ich więzi z pracodawcą, polepszenie komunikacji w firmie i wzrost motywacji, a w efekcie zwiększenie wydajności pracy. Impreza miała charakter zamknięty, była skierowana do pracowników i ich rodzin. Udział w festynie dla pracownika i osób jemu towarzyszących był nieodpłatny. Pracownik miał prawo wprowadzić na festyn jedną osobę dorosłą (powyżej 18 roku życia) oraz dzieci poniżej 18-stego roku życia.

Zaproszenia do udziału w festynie otrzymali również byli pracownicy Spółki, odznaczeni tytułem: "Zasłużony dla... SA" (zwani dalej jako "pracownicy") wraz z osobą towarzyszącą. Na teren festynu wchodzić można było wyłącznie przez wyznaczone i oznakowane bramki kontrolne. Dokumentami uprawniającymi pracownika do wejścia na teren festynu była przepustka osobowa oraz imienne zaproszenie, a w przypadku byłych pracowników posiadających tytuł "Zasłużony dla... S.A" imienne zaproszenie i dowód tożsamości. Udział w spotkaniu nie był obowiązkowy. Każdy uczestnik festynu mógł bezpłatnie korzystać z cateringu oraz atrakcji sportowo - rekreacyjnych. Podczas trwania spotkania dania serwowane były bez ograniczeń przez cały okres trwania festynu. Każdy pracownik otrzymał talon na 4 sztuki napojów do wyboru (piwo, napoje kolorowe lub wodę) plus jedno piwo jako dodatkowe. Na terenie festynu możliwy był również zakup wszystkich rodzajów napojów. Kawa i herbata były natomiast bez żadnego limitu dostępne nieodpłatnie podczas imprezy. Spółka nie ewidencjonowała ilości produktów spożytych przez danego pracownika lub jego osoby towarzyszące. Spółce nie zwrócono niewykorzystanych talonów na napoje.

Organizację imprezy Wnioskodawca zlecił podmiotowi zewnętrznemu, który w ramach kompleksowej usługi zapewnił organizację części artystyczno - rozrywkowej (gry, konkursy i drobne nagrody, występy artystów, atrakcje sportowo - rekreacyjne, wesołe miasteczko) oraz catering. Spółka nie prowadziła ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z jakich "atrakcji" skorzystał. Wnioskodawca zapewnił bezpłatny transport na imprezę (autobus). Autobus kursował według ustalonej trasy i zainteresowani pracownicy mogli skorzystać z transportu. Wnioskodawca nie prowadził jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjechali na imprezę autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu).

Wnioskodawca był odpowiedzialny za wynajem obiektu i jego ochronę. Zakup usług został sfinansowany ze środków obrotowych i udokumentowany fakturami VAT.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość, sfinansowane przez pracodawcę stanowią nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika związane ze stosunkiem pracy. Jednakże nie u wszystkich pracowników, którym Wnioskodawca zapewnił możliwość wzięcia udziału w festynie powstał przychód do opodatkowaniu. Przychód - ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - powstaje bowiem tylko u tych osób, które uczestniczyły w tej imprezie.

W sytuacji, gdy w festynie wzięli również udział członkowie rodzi pracownika, to wskazać należy, iż przedmiotowe świadczenie dla tej osoby zostało przyznane z powodu łączącego pracownika z Wnioskodawcą stosunku pracy, dlatego też udział w imprezie członka rodziny pracownika, skutkuje powstaniem przychodu pracownika ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu łącznie z innymi przychodami, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, to członek rodziny pracownika nie otrzymałby tego świadczenia.

Wyjaśnić należy, że ryczałtowy sposób opłacania przez Wnioskodawcę kosztów związanych z organizacją festynu nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na poszczególne osoby.

W przedmiotowej sprawie - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - możliwe było ustalenie uczestników imprezy oraz kosztów ponoszonych w związku z jej zorganizowaniem, co pozwalało na ustalenie wartości świadczenia przypadającego na pracownika i członka (członków) jego rodziny uczestniczących w imprezie.

Wyjaśnić również należy, że nie można w tym przypadku utożsamiać określeń "otrzymanie" i "wykorzystanie". Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN S.A. "otrzymać-otrzymywać" oznacza dostać coś w darze, dostać coś, co się należy, na co się zasługuje albo do czego się dąży, stać się odbiorcą jakiegoś polecenia, uzyskać coś z czegoś.

Pojęcie "skonsumować" oznacza zjeść coś, zrobić z czegoś użytek, natomiast "wykorzystać - wykorzystywać", to użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku, posłużyć się kimś, aby zrealizować własne cele.

W świetle powyższego, ażeby coś skonsumować bądź wykorzystać należy tym najpierw dysponować, a w tym przypadku - otrzymać. Dlatego - w rozpatrywanej sprawie pracownik otrzyma świadczenie o określonej wartości w związku z przyjściem na imprezę integracyjną, bez względu na to czy następnie będzie i ewentualnie w jakim stopniu konsumował posiłki, napoje lub korzystał z atrakcji zagwarantowanych podczas tej imprezy. Okoliczność, że podczas imprezy integracyjnej pracownik np. nie zjadł całego dania, nie wypił całego napoju lub nie skorzystał ze wszystkich atrakcji, które były oferowane podczas tej imprezy nie zmienia faktu, że je otrzymał i pozostaje bez wpływu na cenę jaką zapłacił pracodawca. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania (wykorzystania) przez pracowników i członków ich rodzin poszczególnych posiłków, napojów, czy atrakcji w trakcie imprezy integracyjnej.

Samo skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnioną osobę - wzięcie udziału w zorganizowanej imprezie przez pracownika i członka (członków) jego rodziny - skutkuje powstaniem u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia, czy też nieprowadzenie listy obecności osób, które przyszły na ww. imprezę, nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania. Stanowisko tutejszego organu potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96. Sąd stwierdził w nim, iż "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

Trudno ponadto przyjąć, mając na uwadze doświadczenie życiowe, że organizator imprezy (festynu) płacąc za nią w sposób zryczałtowany nie wiedział, ile osób weźmie udział w imprezie, skoro miał zapewnić tym osobom konsumpcję. Fakt, iż przedmiotowe świadczenie kierowane było do wszystkich pracowników oraz członków ich rodzin nie wyklucza możliwości określenia przychodu otrzymanego przez konkretną osobę. Wnioskodawca doskonale wiedział kogo zaprosił na ww. imprezę, a tym samym miał możliwość ustalenia, kto w tej imprezie faktycznie uczestniczył, znał bowiem ww. osoby z imienia i nazwiska - były to dla Niego osoby rozpoznawalne.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przy dochowaniu przez Wnioskodawcę należytej staranności, nie było przeszkód w ustaleniu osób, które otrzymały przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w zorganizowanej przez Niego imprezie.

Wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu danego pracownika należało więc obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy (festynu) przez liczbę osób zaproszonych, a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko tym pracownikom, którzy w niej uczestniczyli, a w przypadku pracowników, którzy na imprezę przyszli z osobami towarzyszącymi sumę cen jednostkowych przypadających na pracownika i każdą osobę jemu towarzyszącą.

Stosownie natomiast do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Reasumując, uczestnictwo w imprezie (festynie) sfinansowanej przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych skutkuje dla pracowników powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Techniczne trudności w ustaleniu osób, które wzięły udział w tej imprezie nie mogą w takim przypadku stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Wartość ww. świadczenia należy obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę wszystkich osób dla których była ona zorganizowana, a następnie tak obliczoną kwotę doliczyć do przychodów tych pracowników, którzy wzięli w niej udział, a w przypadku pracowników, którzy na imprezę przyszli z osobami towarzyszącymi sumę cen jednostkowych przypadających na pracownika i każdą osobę jemu towarzyszącą. W konsekwencji, Wnioskodawca miał obowiązek doliczyć wartość ww. świadczeń do przychodów pracowników ze stosunku pracy, a następnie pobrać od ww. świadczeń i odprowadzić na konto właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji wydanych w imieniu Ministra Finansów wskazać należy, iż jakkolwiek interpretacje podatkowe kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, a zatem nie mają one zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach (przy tym jak wskazał sam Wnioskodawca wydanych w odmiennych stanach faktycznych) i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Końcowo wyjaśnić należy, że wskazane przez Wnioskodawcę wyroki Sądów Administracyjnych są - podobnie jak wszystkie wyroki sądów - rozstrzygnięciami które zapadły w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i nie stanowią źródła prawa powszechnie obowiązującego. W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Wyjaśnić przy tym należy, że w analogicznych sprawach zapadły również wyroki, które potwierdzają zajęte przez tutejszy organ stanowisko, np. wyrok NSA z dnia 12 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1428/11, wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 2740/11.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.