ITPB2/415-649/13/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń z tytułu pracy wykonywanej na Litwie - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń z tytułu pracy wykonywanej na Litwie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością mającą siedzibę w Polsce. Przedmiotem działalności Spółki jest wykonywanie instalacji elektrycznych budynków i budowli (PKD 4321Z). Spółka wykonuje prace elektroinstalacyjne jako branżowy podwykonawca, klientami Spółki są firmy budowlane występujące jako generalni wykonawcy robót budowlanych.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. Spółka zawarła umowę z przedsiębiorcą zagranicznym prowadzącym działalność na terenie Polski w formie oddziału. Przedmiotem umowy jest wykonanie instalacji elektrycznych, teletechnicznych, automatyki HVAC, BMS i EMS oraz dostawa agregatu prądotwórczego w ramach realizacji kontraktu: rozbudowa zakładu na Litwie.

Prace objęte wyżej wymienioną umową wykonywane będą na terytorium Litwy i będzie to pierwszy kontrakt realizowany przez Spółkę poza terytorium Polski. Spółka nie posiada na terytorium Litwy stałej placówki, przez którą całkowicie lub częściowo prowadziłaby działalność. Na ten moment Spółka nie przewiduje podpisania innych kontraktów na wykonywanie prac na terytorium Litwy.

Prace będą wykonywane przez Pracowników, których Spółka na stałe zatrudnia na podstawie umowy o pracę, w której jako miejsce wykonywania pracy wskazano siedzibę pracodawcy w Polsce. W okresie realizacji robót, pracownicy będą wysyłani w podróż służbową na Litwę, na podstawie cotygodniowego polecenia wyjazdu służbowego przekazywanego poszczególnym pracownikom przez Spółkę, w trakcie której wyznaczone zespoły pracowników będą wykonywać pracę na rzecz Spółki na terenie budowy znajdującej się na Litwie.

Wynagrodzenia za pracę oraz należności z tytułu podróży służbowej przez cały okres delegowania pracowników na terytorium Litwy, przekazywane będą przez Spółkę na takich samych zasadach, jak podczas wykonywania pracy w Polsce, tj. z rachunku bankowego Spółki w walucie polskiej na rachunek bankowy pracownika prowadzony przez bank w Polsce. Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce, odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych do właściwego polskiego urzędu skarbowego. Z tytułu odbywanej podróży służbowej Spółka wypłaca pracownikom diety oraz zwraca poniesione koszty za czas podróży służbowej, na zasadach oraz w kwotach wynikających z obowiązujących przepisów prawnych. W Polsce znajduje się również centrum interesów życiowych pracowników, co nie uległo zmianie wskutek odbywania przedmiotowej podróży służbowej.

W związku z realizacją wskazanej umowy, Spółka rozpoczęła prace przygotowawcze na terenie budowy na Litwie w maju 2013 r. Termin zakończenia prac określony w umowie z Klientem to 31 października 2013 r. Na podstawie wcześniejszej współpracy z tym Klientem, Spółka przewiduje jednak, że termin wykonania prac może zostać przedłużony, na skutek czego prace będą mogły trwać dłużej niż dziewięć miesięcy. Istnieje więc prawdopodobieństwo, że zgodnie z art. 5 ust. 3 Umowy między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 2008.80.483), zwanej dalej umową polsko-litewską, po upływie 9 miesięcy od momentu rozpoczęcia prac instalacyjnych przez Spółkę, na terenie Litwy powstanie zakład. Przy czym Spółka nadal nie planuje posiadania na terytorium Litwy stałej placówki, przez którą całkowicie lub częściowo prowadziłaby działalność, ani nie planuje wykonywania innych prac na terytorium Litwy, a powstanie zakładu będzie oznaczało jedynie rejestrację podatkową podmiotu polskiego na Litwie. Należności za pracę oraz należności z tytułu podróży służbowej przez cały okres realizacji umowy z klientem i delegowania pracowników na terytorium Litwy, przekazywane będą nadal przez Spółkę na takich samych zasadach, jak podczas wykonywania pracy w Polsce, tj. z rachunku bankowego Spółki prowadzonego przez bank polski w walucie polskiej na rachunek bankowy pracownika prowadzony przez bank w Polsce. Niniejszy wniosek dotyczy hipotetycznej sytuacji przyszłej, tj. przedłużenia prac budowlanych ponad 9 miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku wykonywania prac na rzecz Klienta na terenie Litwy przez okres dłuższy niż 9 miesięcy, przychody osiągnięte przez pracowników Wnioskodawcy z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Litwy, będą wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce licząc od pierwszego dnia wykonywania prac na terytorium Litwy.

2. Czy - wobec powyższego - Spółka ma prawo odstąpić od pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przekazywanych do polskiego urzędu skarbowego od momentu przekroczenia dziewięciomiesięcznego okresu, a tym samym zarejestrowania zakładu.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko-litewskiej, wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba, że praca wykonywana jest w drugim państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie. Następnie, zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy polsko-litewskiej, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli łącznie spełnione są trzy warunki:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy polsko-litewskiej, "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą częściowo lub całkowicie prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, natomiast art. 5 ust. 1 stwierdza dalej, że plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne albo działalność nadzorcza lub doradcza z nimi związana stanowi zakład tylko wtedy, gdy obiekt lub prace trwają dłużej niż 9 miesięcy.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że sam fakt rozpoczęcia prac budowlanych na terytorium Litwy na podstawie umowy podpisanej z klientem, nie jest przesłanką powstania zakładu. Spółka nie posiada na Litwie stałej placówki, przez którą prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Natomiast w sytuacji, gdy prace instalacyjne związane z tym samym obiektem będą trwać dłużej niż 9 miesięcy, spełni się przesłanka opisana w art. 5 ust. 3, skutkująca powstaniem zakładu. W konsekwencji oznacza to, iż do czasu przekroczenia dziewięciomiesięcznego okresu wykonywania prac na Litwie, wobec braku przesłanek do powstania zakładu, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodów z pracy wykonywanej na terenie Litwy odprowadzane będą zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że zakłady pracy są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy.

Jednocześnie, powstanie zakładu na Litwie skutkuje u pracowników Spółki powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na Litwie "wstecz", to znaczy od momentu rozpoczęcia prac przez pracowników Spółki na Litwie. Zgodnie bowiem z komentarzem do art. 5 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, plac budowy istnieje od dnia, w którym przedsiębiorstwo rozpoczyna swoją działalność. Zatem powstanie zakładu będzie miało takie konsekwencje, iż nie zostaną spełnione warunki wynikające z art. 15 ust. 2, a więc nie ma zastosowania wyjątek tam przewidziany (opodatkowanie wynagrodzenia tylko w państwie miejsca zamieszkania). Obowiązek podatkowy powstanie więc zarówno w Polsce, jak i na Litwie.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, art. 25 ust. 1 pkt a) umowy polsko-litewskiej stanowi, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Litwie, to Polska zwolni taki dochód od opodatkowania. Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania. Dla celów ustalenia wysokości podatku dochodowego od osób fizycznych sumuje się więc dochody uzyskane na Litwie i w Polsce i na tej podstawie ustala się próg podatkowy, jakiemu podlega pracownik; natomiast podatek płaci się od przychodów uzyskanych w Polsce, a zwolnione z opodatkowania są dochody uzyskane za granicą. Wobec powyższego pracownicy Spółki w rocznych indywidualnych zeznaniach o wysokości osiągniętego dochodu składanych do właściwych urzędów skarbowych, w rozliczeniu podatkowym zastosują powyżej opisaną metodę wyłączenia z progresją.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż przychody osiągnięte przez pracowników z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Litwy, będą wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce, licząc od pierwszego dnia wykonywania prac na terytorium Litwy.

Zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy.

Od dnia przekroczenia dziewięciomiesięcznego okresu Spółka ma obowiązek zarejestrować się na Litwie jako płatnik podatków, w tym podatku dochodowego od osób fizycznych i będzie pobierać i odprowadzać do litewskiego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od przychodu pracowników z tytułu pracy wykonywanej na Litwie. Od momentu więc przekroczenia dziewięciomiesięcznego okresu wykonywania prac instalacyjnych na Litwie, skutkujących powstaniem zakładu, Spółka ma prawo zaprzestać pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych przychodów, gdyż zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w pytaniu 1 dochody te będą opodatkowane na Litwie. Zaś do chwili przekroczenia dziewięciomiesięcznego okresu wykonywania prac, Spółka pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ustalonych w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przekazuje go do polskiego urzędu skarbowego, nie pobierając tym samym zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na rzecz litewskiego urzędu skarbowego.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż ma prawo odstąpić od pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przekazywanych do polskiego urzędu skarbowego, począwszy od dnia przekroczenia dziewięciomiesięcznego okresu wykonywania prac na terenie Litwy, czyli dnia zarejestrowania zakładu na terenie Litwy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 15 ust. 1 umowy z dnia 20 stycznia 1994 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1995 r. Nr 51, poz. 277 z późn. zm.) z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 21, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. umowy bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

Określenie "zakład" w rozumieniu ww. umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej zostało z kolei zdefiniowane w art. 5 tej umowy.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy, wynagrodzenia pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba, że praca wykonywana jest na terytorium Litwy. Natomiast art. 15 ust. 2 umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (na Litwie) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

W konsekwencji więc, jeżeli pobyt pracownika na Litwie nie przekracza łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, dochód pracownika podlega opodatkowaniu na Litwie tylko w sytuacji, gdy wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę na Litwie albo jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, które pracodawca posiada na Litwie. Jednocześnie w takiej sytuacji (nie spełnienia którejkolwiek z przesłanek z art. 15 ust. 2) dochód pracowników podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, bez względu na okres ich przebywania na Litwie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, która nie posiada zakładu lub stałej placówki na terenie Litwy - będzie wypłacała wynagrodzenie pracownikom mającym miejsce zamieszkania w Polsce wykonującym pracę na Litwie. Spółka przewiduje, że termin wykonania prac budowlanych może zostać przedłużony, istnieje więc prawdopodobieństwo, że zgodnie z art. 5 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku na terenie Litwy powstanie zakład.

Wobec powyższego, jeżeli zatem wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę mającego siedzibę w Polsce i pracodawca ten nie prowadzi działalności za pomocą położonego na Litwie zakładu lub stałej placówki to dochód pracownika za pracę na Litwie podlega opodatkowaniu na Litwie w sytuacji, gdy łączny okres pobytu pracownika na terenie Litwy przekroczy 183 dni, w okresie kolejnych dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym. Wówczas nie będzie bowiem spełniony warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 2 lit. a ww. umowy i dochód pracownika będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, tj. na Litwie oraz w Polsce, przy czym opodatkowaniu podlegać będzie dochód uzyskany od pierwszego dnia, w którym praca wykonywana była na Litwie.

W przeciwnym razie, tj. w sytuacji gdy łączny okres pobytu pracownika na terenie Litwy nie przekroczy 183 dni, w okresie kolejnych dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, dochód z tytułu pracy wykonywanej na Litwie podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, nie występuje podwójne opodatkowanie i w tym przypadku nie znajduje zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania.

W sytuacji natomiast, gdy wynagrodzenia pracowników będą ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą Spółka będzie posiadała na Litwie, ww. wynagrodzenia będą podlegały opodatkowaniu zarówno na Litwie, jak i w Polsce - od początku pobytu pracowników na Litwie oraz niezależnie od okresu ich przebywania na Litwie.

Przy czym, na Litwie opodatkowaniu będzie podlegał dochód z tytułu pracy tam wykonywanej, według przepisów prawa podatkowego tam obowiązujących.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce znajdzie zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę wyłączenia z progresją) określona w art. 25 ust. 1 lit. a) ww. umowy, zgodnie z którym jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Litwie, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień litery b), taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.

Zasady poboru przez płatników zaliczek na podatek dochodowy od osób, które uzyskują przychody ze stosunku pracy i obowiązki tych płatników regulują z kolei m.in. przepisy art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

W świetle powyższych przepisów płatnik wykonuje zatem swoje obowiązki w ten sposób, iż oblicza i pobiera w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikowi wynagrodzeń ze stosunku pracy. Dodatkowo, w przypadku pracy wykonywanej za granicą kwestie opodatkowania tego dochodu reguluje stosowna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania - w przedmiotowej sprawie konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej.

Płatnik odstępuje natomiast od poboru zaliczek na podatek przy spełnieniu przesłanek wskazanych w przepisie art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w przypadku gdy wypłacane przez Spółkę dochody podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską. Przy tym, okolicznością o której mowa w tym przepisie nie jest fakt, że pracownik opodatkowuje bądź będzie opodatkowywał swoje dochody poza Polską, lecz to, że jego dochody podlegają (lub będą podlegać) opodatkowaniu poza Polską. W związku z tym nie jest istotne czy i jak pracownik albo Spółka wywiązują się z obowiązków nałożonych przepisami podatkowymi kraju oddelegowania, lecz istotne jest czy zgodnie z odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską.

Odnosząc się zatem bezpośrednio do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż od wynagrodzeń z tytułu pracy wykonywanej na Litwie, które będą ponoszone przez zakład w rozumieniu art. 5 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, Spółka nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy w Polsce.

Niezależnie jednak od powyższego, tj. do momentu powstania zakładu na Litwie, Spółka - stosownie do art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie ma obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń z tytułu pracy wykonywanej na Litwie wypłacanych pracownikom, którzy przebywają na Litwie przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

Końcowo, w przedmiotowej sprawie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana wyłącznie w oparciu o okoliczności faktyczne przedstawione we wniosku. Przy tym, niniejsza interpretacja w żaden sposób nie odnosi się do unormowań zawartych w wewnętrznych przepisach prawa podatkowego obowiązujących na Litwie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.