ITPB2/415-635/12/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2012 r. (data wpływu 5 lipca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2012 r. (data wpływu 13 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 11 września 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10 lutego 2009 r. wraz z małżonkiem nabyła Pani do majątku stanowiącego wspólność majątkową małżeńską niezabudowaną nieruchomość gruntową o funkcji zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (nieruchomość nr 1). Nieruchomość tę zakupiono od Gminy Miasta za kwotę łączną 99.442 zł 20 gr. Nieruchomość ta zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod budownictwo jednorodzinne. Część powyższej ceny, tj. kwota 70.000 zł pochodziła z udzielonego przez Bank kredytu bankowego, pozostała część ze środków własnych. Jak podaje Pani kredyt ten został zaciągnięty na własne potrzeby mieszkaniowe, tj. na zakup ww. nieruchomości gruntowej pod budowę budynku mieszkalnego. Cel ten wynikał z umowy kredytowej.

W dniu 24 czerwca 2010 r. sprzedała Pani nieruchomość nr 1 za kwotę 147.000 zł. Ze środków uzyskanych z tej sprzedaży dokonała Pani całkowitej spłaty ww. kredytu hipotecznego udzielonego na jej zakup. Spłata nastąpiła w dniu 17 maja 2010 r. w kwocie 65.201 zł 25 gr a za pozostałe środki oraz za środki własne w dniu 19 sierpnia 2010 r. wraz z małżonkiem nabyła Pani niezabudowaną nieruchomość gruntową nr 2 za kwotę 100.000 zł. Nieruchomość Nr 2 zakupiona została do majątku wspólnego z przeznaczeniem na własne potrzeby mieszkaniowe. Jak podaje Pani, działka ta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczona była jako działka produkcyjno-usługowa z towarzyszącą funkcją mieszkaniową. W dniu 24 września 2010 r. dokonała Pani sprzedaży nieruchomości nr 2 za kwotę 100.000 zł, ponieważ okazało się, że na działce tej można wybudować dom, ale musi być prowadzona działalność usługowa.

Z przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości nr 2 oraz za środki własne zakupiła Pani w dniu 8 lutego 2011 r. nieruchomość gruntową nr 3 za kwotę 106.000 zł. Jak podaje Pani nieruchomość tę zakupiła z przeznaczeniem na własne potrzeby mieszkaniowe.

Następnie w dniu 27 maja 2011 r. wraz z mężem nabyła Pani na prawach małżeńskiej wspólnoty ustawowej nieruchomość gruntową nr 4 za kwotę 55.860 zł. Część powyższej ceny, tj. kwota 45.000 zł pochodziła z udzielonego w dniu 24 maja 2011 r. przez Bank kredytu bankowego, pozostała część ze środków własnych. Nieruchomość ta zakupiona została również na własne potrzeby mieszkaniowe.

Nieruchomości nr 3 i nr 4, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod budownictwo jednorodzinne.

Na nieruchomości nr 3, na podstawie decyzji Urzędu Miasta z dnia 20 czerwca 2012 r. rozpoczęła Pani w sierpniu 2012 r. budowę budynku jednorodzinnego.

Końcowo podaje Pani, iż sprzedaż nieruchomości nr 1 i 2 nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy przychody uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości nr 1 i nr 2 podlegać będą zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie tzw. ulgi mieszkaniowej.

Pani zdaniem, środki uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości stanowią przychód Wnioskodawcy, a więc podlegają obowiązkowi zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, przy odpłatnym zbyciu nieruchomości może skorzystać z tzw. ulgi mieszkaniowej, bowiem jak stanowi, wolny od podatku będzie przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości gruntowych w części w jakiej przeznaczony zostanie na własne cele mieszkaniowe, w tym wypadku na zakup działki pod budowę budynku mieszkalnego oraz na budowę własnego budynku mieszkalnego.

W związku z faktem, że całość przychodu uzyskanego ze sprzedaży ww. nieruchomości przeznaczona zostanie na zakup nieruchomości gruntowej oraz wybudowanie własnego budynku mieszkalnego (przewidywany termin rozpoczęcia prac - jesień 2012 r.), a więc na realizację własnych potrzeb mieszkaniowych - w Pani ocenie - będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 24 czerwca 2010 r. dokonała Pani sprzedaży nieruchomości (nieruchomość nr 1) za cenę 147.000 zł, którą nabyła w dniu 10 lutego 2009 r. za kwotę łączną, 99.442 zł 20 gr. Na zakup tej nieruchomości w dniu 29 stycznia 2009 r. zaciągnęła Pani bankowy kredyt hipoteczny. Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości nr 1 w kwocie 65.201 zł 25 gr przeznaczyła Pani na całkowitą spłatę ww. kredytu oraz na zakup w dniu 19 sierpnia 2010 r. niezabudowanej nieruchomości gruntowej (nieruchomość nr 2) za kwotę 100.000 zł.

Ponieważ zakupiona nieruchomość nr 2 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczona była jako działka produkcyjno-usługowa z towarzyszącą funkcją mieszkaniową w dniu 24 września 2010 r. dokonała Pani jej sprzedaży za kwotę 100.000 zł.

Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości nr 2 wydatkowała Pani w dniu 8 lutego 2011 r. na zakup nieruchomości gruntowej nr 3 za kwotę 106.000 zł. Jak podaje Pani nieruchomość tę zakupiła z przeznaczeniem na własne potrzeby mieszkaniowe. Na podstawie decyzji Urzędu Miasta z dnia 20 czerwca 2012 r., w sierpniu 2012 r. rozpoczęła Pani na niej budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Sprzedaż ww. nieruchomości, tj. nr 1 i 2 nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 tej ustawy jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f cytowanej ustawy koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 uważa się m.in.:

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

* przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Z analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż podstawową okolicznością decydującą o skorzystaniu ze zwolnienia jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego nieruchomości na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe. Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie w sposób jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe, realizacja których uprawnia do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Podkreślenia przy tym wymaga, że przepisy dotyczące zwolnień przedmiotowych, są odstępstwem od generalnej zasady powszechnego opodatkowania, dlatego też ich wykładnia musi być wykładnią ścisłą.

Zgodnie z wyżej cytowanym przepisem art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatkami uprawniającymi do przedmiotowego zwolnienia jest nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wyjaśnienia, co stanowi podstawę do określenia przeznaczenia gruntu. W związku z tym konieczne jest odniesienie się, w tym zakresie, do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).

Stosownie do art. 2 pkt 12 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o "działce budowlanej" - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 cytowanej ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2 tej ustawy).

W związku z powyższym, decydujące znaczenie w sprawie przeznaczenia gruntu pod budowę budynku mieszkalnego mają postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub też decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ustalające dopuszczalne sposoby i warunki zagospodarowania nieruchomości, świadczące o faktycznej możliwości realizacji wskazanej ustawą inwestycji.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ww. ustawy, za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1.

Z treści ww. przepisu wynika również, iż kredyt ten musi zostać zaciągnięty w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Okolicznością decydującą o prawie do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zatem wydatkowanie przychodu na spłatę kredytu (pożyczki). Przy czym, kredyt ten musi być zaciągnięty na cele mieszkaniowe, co z kolei powinno wynikać z treści umowy kredytowej. Spłata kredytu stanowi bowiem etap realizacji tego celu mieszkaniowego.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny, w kontekście zacytowanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości nr 1 na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Panią (jako kredytobiorcę lub współkredytobiorcę) przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na cele określone w pkt 1, tj. na jej zakup uprawnia do zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Zakresem omawianego zwolnienia ustawodawca nie objął natomiast wydatków na zakup gruntu oznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego jako działka produkcyjno-usługowa z towarzyszącą funkcją mieszkaniową gdyż nie stanowią one realizacji celu mieszkaniowego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. c ww. ustawy.

Możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy odnosi się również do środków pochodzących ze sprzedaży nieruchomości nr 2, które wydatkowane zostały przez Panią na zakup gruntu pod budowę budynku mieszkalnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.