ITPB2/415-606/11/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w pikniku sfinansowanym z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w pikniku sfinansowanym z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością będącą czynnym podatnikiem VAT, świadczącą usługi z branży mechanicznej głównie dla przemysłu papierniczego zatrudniającą 116 pracowników. Tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych i administruje jego działalnością.

W maju 2011 r. zorganizowała zgodnie z regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych piknik rodzinny dla pracowników i ich rodzin w ośrodku na jeziorem. Koszt pikniku został w 100% sfinansowany ze środków Funduszu zgromadzonych na wyodrębnionym rachunku bankowym.

W ramach pikniku zapewniono pracownikom i członkom ich rodzin:

* 2 posiłki (obiad i kolację w formie szwedzkiego stołu);

* udział w ognisku z kiełbaskami i piwem;

* możliwość skorzystania z nauki gry w tenisa ziemnego i stołowego;

* możliwość zwiedzania parku miniatur;

* nagrody za udział w konkursach sportowych z logo firmy (parasolki, latarki, plecaki, torby termiczne, długopisy).

Tylko długopisy stanowiły prezent o małej wartości.

Piknik odbywał się w plenerze, w ośrodku otwartym, bez rezerwacji na wyłączne potrzeby związane z organizacją pikniku przez Spółkę. Spółka nie zna dokładnej ilości osób biorących udział w pikniku, wie tylko kto deklarował swoją obecność. Nie spisywano na pikniku listy obecności pracowników i ich rodzin, gdyż ilość pracowników była zmienna. Większość pracowników była z małymi dziećmi, więc przyjeżdżali i wyjeżdżali o różnych godzinach. Nie można było ustalić z jakich świadczeń skorzystali, a z jakich nie. Ośrodek w którym zorganizowano piknik obciążył Spółkę fakturą na jedną łączną kwotę wszystkich świadczeń. Za naukę tenisa i zwiedzanie parku miniatur również obciążono Spółkę ryczałtowo - jedną kwotą bez wyszczególniania ilości osób korzystających z tych świadczeń.

Nie sporządzono ponadto listy imiennej pracowników i członków ich rodzin którzy wygrywali poszczególne konkurencje i otrzymali za to nagrody i drobne upominki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane przez pracowników nieodpłatne świadczenie z tytułu uczestnictwa w pikniku w całości sfinansowanym ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można wskazać w jakim zakresie poszczególni pracownicy skorzystali z zakupionych towarów i usług w czasie trwania pikniku zorganizowanego dla pracowników i ich rodzin. Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać ilu dokładnie pracowników było, jaki czas spędził dany pracownik na pikniku i czy z nieodpłatnego świadczenia korzystał czy nie. Zdaniem Wnioskodawcy gdy nie można przyporządkować świadczeń uzyskanych przez konkretnego pracownika, brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem są świadczenia otrzymane, a więc te faktycznie otrzymane, a nie możliwe do otrzymania. Zatem przychodem dla pracownika byłoby świadczenie, którego wartość można byłoby ustalić według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i z którego dany pracownik na pewno korzystał.

W ocenie Spółki, powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 stycznia 2011 r. sygn. I SA/Wr 1284/10, w którym stwierdzono, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania, czyli wyłącznie wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia. Sąd uznał, że gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika ze względu na to, czy skorzystał on z poczęstunku czy też nie, to brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jaka jest jego wartość. Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia - otrzymaniem tego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta, natomiast stosownie do pkt 9 źródłem przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zawierają m.in. postanowienia art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy zatem również różnego rodzaju spotkania i pikniki, a w zasadzie ich wartość.

W sytuacji, gdy świadczeniem objęty jest również członek rodziny pracownika - to wartość tegoż świadczenia stanowić będzie także przychód ze stosunku pracy, bowiem świadczenie to związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. Należy zwrócić bowiem uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka w maju 2011 r. zorganizowała zgodnie z regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych piknik rodzinny dla pracowników i ich rodzin w ośrodku na jeziorem. Koszt pikniku został w 100% sfinansowany ze środków Funduszu zgromadzonych na wyodrębnionym rachunku bankowym.

W ramach pikniku zapewniono pracownikom i członkom ich rodzin:

* 2 posiłki (obiad i kolację w formie szwedzkiego stołu);

* udział w ognisku z kiełbaskami i piwem;

* możliwość skorzystania z nauki gry w tenisa ziemnego i stołowego;

* możliwość zwiedzania parku miniatur;

* nagrody za udział w konkursach sportowych z logo firmy (parasolki, latarki, plecaki, torby termiczne, długopisy).

Spółka nie zna dokładnej ilości osób biorących udział w pikniku, wie tylko kto deklarował swoją obecność. Nie spisywano na pikniku listy obecności pracowników i ich rodzin, gdyż ilość pracowników była zmienna. Większość pracowników była z małymi dziećmi, więc przyjeżdżali i wyjeżdżali o różnych godzinach. Nie można było ustalić z jakich świadczeń skorzystali, a z jakich nie. Ośrodek, w którym zorganizowano piknik obciążył Spółkę fakturą na jedną łączną kwotę wszystkich świadczeń. Za naukę tenisa i zwiedzanie parku miniatur również obciążono Spółkę ryczałtowo - jedną kwotą bez wyszczególniania ilości osób korzystających z tych świadczeń.

Nie sporządzono ponadto listy imiennej pracowników i członków ich rodzin którzy wygrywali poszczególne konkurencje i otrzymali za to nagrody i drobne upominki.

Podkreślenia wymaga, iż techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia nie mogą stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania.

Stanowisko tutejszego organu potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96. Sąd stwierdził w nim, iż "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego".

Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że w przypadku świadczeń finansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dofinansowanie powinno być imiennie skierowane do osób uprawnionych do korzystania z pomocy tego funduszu, ponieważ założeniem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest przyznanie ulg i świadczeń oraz innych dopłat w zależności od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu - o czym stanowi przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.).

W związku z powyższym nie można zgodzić się z twierdzeniem Spółki, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku brak jest podstaw do ustalenie przychodu dla konkretnego pracownika. Uczestnictwo w pikniku sfinansowanym w całości z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przez Spółkę stanowić będzie bowiem dla uczestnika nieodpłatne świadczenie.

Spółka jako pracodawca doskonale wie komu udziela świadczenia w postaci uczestnictwa w organizowanym pikniku, zna bowiem swoich pracowników z imienia i nazwiska. Każdorazowo możliwym jest zatem wyliczenie jaki Spółka poniosła koszt w związku ze zorganizowaniem takiego spotkania, a także dokładne określenie ilości i nazwisk swoich pracowników. To z kolei umożliwia ustalenie wartości świadczeń i przyporządkowanie ich poszczególnym pracownikom.

Wartość tego świadczenia to bowiem koszt jednostkowy udziału poszczególnych osób w pikniku, który należało obliczyć dzieląc łączną kwotę wynikającą z wystawionych faktur opłaconych przez Wnioskodawcę na ilość osób, dla których imprezę zorganizowano i tak ustaloną kwotę należało przypisać tym uczestnikom, którzy brali udział w imprezie.

Zatem ustalenie przychodu u poszczególnych uczestników jest sprawą oczywistą, nawet jeżeli umowa (faktura) nie będzie określała jednostkowej ceny tego świadczenia. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie.

Tak więc, mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wartość nieodpłatnego świadczenia w postaci uczestnictwa w pikniku sfinansowanym z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak również wartość świadczeń w naturze w postaci nagród i drobnych upominków, będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno - oświatowej, sportowo - rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy wskazać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych świadczenia pracodawcy polegające np. przekazaniu pracownikowi świadczeń rzeczowych lub dofinansowaniu pracownikowi kosztów jego uczestnictwa w pikniku - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

W związku z powyższym zarówno wartość świadczeń rzeczowych w postaci nagród, jak i wartość świadczeń pieniężnych w postaci dofinansowania do pikniku opłaconego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, otrzymanych przez pracowników i członków ich rodzin w związku z uczestnictwem w pikniku, może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 380 zł (kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego), natomiast ewentualna nadwyżka ponad tę kwotę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.