ITPB2/415-605/12/16-S/MU - Możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniający wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 29 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 9/13 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2012 r. (data wpływu 23 sierpnia 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 sierpnia 2012 r. (data wpływu 23 sierpnia 2012 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 maja 2012 r. Wnioskodawca zawarł akt notarialny dotyczący ustanowienia służebności przesyłu. Służebność przesyłu została ustanowiona na prawie własności działki na rzecz Spółki oraz jej następców prawnych na czas nieoznaczony.

Prawo służebności przesyłu zostało ograniczone do pasa gruntu przebiegającego wzdłuż linii elektroenergetycznej 110 KV. Wykonawca prac w zamian za korzystanie z nieruchomości wypłacił jednorazowe odszkodowanie w kwocie 16 500 zł.

Zapłata powyższego odszkodowania za służebność przesyłu została uregulowana przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dwóch ratach:

1. I rata w wysokości 8 000 zł - 10 kwietnia 2012 r.

2. II rata w wysokości 8 500 zł - 15 czerwca 2012 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłacona na podstawie aktu notarialnego kwota odszkodowania z tytułu ustanowienia służebności przesyłu stanowi przychód z innych źródeł w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować przepisy dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w szczególności art. 9 ust. 1 i art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponadto przepisy Kodeksu cywilnego (art. 305¹-305⁴), przepisy wprowadzone ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw.

Pierwszy z tych przepisów stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają, co do zasady wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem jednak wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei w myśl art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu: a) ustanowienia służebności gruntowej na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przemysłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Wnioskodawca wskazuje, iż przepis ten został dodany do ustawy 18 listopada 2004 r. (art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zmiany w Kodeksie cywilnym zostały wprowadzone przez ustawodawcę wychodząc naprzeciw potrzebom gospodarczym i ekonomicznym dnia 3 sierpnia 2008 r. dotyczyły służebności przesyłu dla tzw. inwestycji "liniowych" oraz ugruntowanej już linii orzecznictwa Sądu Najwyższego (wyrok SN z 11 maja 2005 r., III CK 556/04, postanowienie SN z 10 lipca 2008 r., II CSK 73/08 oraz uchwała SN z 7 października 2008 r., III CZP79/02)

Wnioskodawca uważa, że poprzez wprowadzenie do Kodeksu cywilnego instytucji służebności przesyłu omawiany przepis ustawy podatkowej stał się przepisem martwym, gdyż w tym zakresie nie można ustanowić służebności gruntowej. W Jego ocenie, zastąpienie w sferze cywilistycznej służebności gruntowej służebnością przesyłu ustanawianych w związku z budową lub użytkowaniem przedmiotowych urządzeń (sieci), nie zmieniło ich celu ani treści tych służebności.

Zdaniem Wnioskodawcy, działając na mocy art. 21 ust. 1 pkt 120 należy zastosować zwolnienie z opodatkowania do ww. przychodu. Jego zdaniem, stanowisko takie nie prowadzi do rozszerzenia zakresu pojęcia interpretowanego przepisu, bowiem mimo zmiany nazwy ustanowionej służebności, przepisem tym objęte są nadal te same desygnaty, nie naruszając tym samym zasady ścisłej interpretacji przepisów prawa.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że należałoby się odnieść do racjonalności prawodawcy, iż w materialnym znaczeniu zwolnienia z opodatkowania tego tytułu uznał świadczenie pieniężne (wynagrodzenie, odszkodowanie, rekompensatę) otrzymane przez osobę fizyczną będącą posiadaczem gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w zamian za ustanowienie ograniczonego prawa do swojej nieruchomości, w szczególności za utracone korzyści. Zatem ustanowienie służebności przesyłu spełnia powyższe uwarunkowania, dlatego też brak zastosowania zwolnienia prowadziłby do wniosku o nieracjonalności prawodawcy, co w państwie prawa nie może być zaakceptowane.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższą analizę przepisów oraz linię orzecznictwa odszkodowanie z tytułu służebności przesyłu podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 12 września 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr ITPB2/415-605/12/MU, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdził, iż zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 120 podlegają tylko odszkodowania wypłacone z tytułu ustanowienia służebności gruntowej, rekultywacji gruntów oraz szkód poniesionych w uprawach rolnych i drzewostanie.

Otrzymanie świadczenia w związku z ustanowieniem służebności przesyłu nie stanowi zatem tytułu uprawniającego do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. W związku z powyższym omawiane zwolnienie nie będzie mieć zastosowania w niniejszej sprawie. W konsekwencji uznał, iż wypłacone odszkodowanie stanowi dla Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pismem z dnia 26 września 2012 r. zostało złożone wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej interpretacji. Odpowiedź na wezwanie została udzielona pismem z dnia 13 listopada 2012 r. znak ITPB2/415W-77/12/BK. W dniu 5 grudnia 2012 r. do tutejszego organu wpłynęła skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie w całości i zasądzenie kosztów według norm prawem przypisanych.

Wyrokiem z dnia 29 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 9/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną interpretację z dnia 12 września 2012 r., znak ITPB2/415-605/12/MU, gdyż jak stwierdził, stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej, działającego z upoważnienia Ministra Finansów, przedstawione w zaskarżonej interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Od powyższego wyroku, tutejszy organ pismem z dnia 24 lipca 2013 r. znak ITPB2/4160-78/12/95/13 wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 9 grudnia 2015 r. sygn. akt II FSK 2803/13 umorzył postępowanie kasacyjne z uwagi na cofnięcie pismem z dnia 2 grudnia 2015 r. wniesionej skargi.

W dniu 3 lutego 2016 r. do tutejszego organu wpłynął wraz z aktami sprawy prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 29 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 9/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

* w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Z kolei, wobec treści art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1381 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Natomiast art. 2 ust. 1 ustawy stanowi, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Służebność gruntowa, uregulowana została w art. 285 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Stanowi on, że nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Zgodnie natomiast z art. 305¹ Kodeksu cywilnego nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Z kolei, jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu (art. 305² § 2 Kodeksu cywilnego).

Jak natomiast wynika z art. 305⁴ Kodeksu cywilnego do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 15 maja 2012 r. Wnioskodawca zawarł akt notarialny dotyczący ustanowienia służebności przesyłu. Służebność przesyłu została ustanowiona na prawie własności działki na rzecz Spółki oraz jej następców prawnych na czas nieoznaczony.

Prawo służebności przesyłu zostało ograniczone do pasa gruntu przebiegającego wzdłuż linii elektroenergetycznej 110 KV. Wykonawca prac w zamian za korzystanie z nieruchomości wypłacił jednorazowe odszkodowanie w kwocie 16 500 zł.

Zapłata powyższego odszkodowania za służebność przesyłu została uregulowana przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dwóch ratach:

1. I rata w wysokości 8 000 zł - 10 kwietnia 2012 r.

2. II rata w wysokości 8 500 zł - 15 czerwca 2012 r.

Odnosząc się do kwestii możliwości zastosowania w niniejszej sprawie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 29 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 9/13 stwierdził, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, był już przedmiotem wykładni dokonanej przez sądy administracyjne (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2001 r., sygn. akt. II FSK 88/10, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 5 października 2011 r., sygn. I SA/Bk 259/11, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 926/12 - opubl. na stronie internetowej: www.orzeczenia.nsa.gov.pl), a wyrażone tam stanowisko podtrzymuje Sąd orzekający w niniejszej sprawie.

Sąd wskazał, że analizując treść art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy w pierwszym rzędzie należy odwołać się do historycznego kontekstu wprowadzenia przedmiotowego zwolnienia podatkowego. Otóż przepis ten został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawą z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 263, poz. 2619) z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2005 r. Wprowadzenie tego zwolnienia było następstwem zmiany orzecznictwa Sądu Najwyższego, dopuszczającego możliwość ustanowienia służebności gruntowej również w przypadku realizacji inwestycji związanej z budową urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 49 Kodeksu cywilnego, tj. służebności przesyłu (zob. uchwała Sądu Najwyższego z 17 stycznia 2003 r., III CZP 79/02, opubl. w OSNC 2003/11/142). Konieczność wprowadzenia do przepisów Kodeksu cywilnego unormowań dotyczących służebności przesyłu wynikała w szczególności z potrzeby gospodarczej jednoznacznego ustawowego uregulowania tej problematyki, wobec wątpliwości prawnych wynikających z niedostosowania przepisów o służebności gruntowej do, tzw. inwestycji "liniowych". W ten sposób ustawodawca wyszedł naprzeciw potrzebom gospodarczym i uregulował istniejącą już, zapoczątkowaną uchwałą SN z dnia 17 stycznia 2003 r., praktykę ustanawiania służebności gruntowych dla realizacji tych inwestycji.

Jak zauważono w orzecznictwie, z dniem 3 sierpnia 2008 r. nie jest już możliwe ustanowienie służebności gruntowej dla realizacji inwestycji liniowych, lecz jedynie służebności przesyłu stanowiącej odmianę służebności gruntowej. Istotą tej służebności jest również (jak w przypadku wcześniej stosowanej służebności gruntowej) ograniczenie prawa własności właściciela nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza realizować inwestycję dotyczącą budowy urządzeń infrastruktury technicznej, lub który użytkuje takie urządzenia (stanowiące jego własność). Wobec tego, zastąpienie w sferze cywilistycznej służebności gruntowej służebnością przesyłu (spowodowane ustawowym uregulowaniem tej problematyki) ustanawianych w związku z budową lub użytkowaniem przedmiotowych urządzeń (sieci), nie zmieniło ani celu ani treści tych służebności.

W cenie Sądu, nieprawidłowe jest stanowisko organu interpretacyjnego, że zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się (wyłącznie) do służebności gruntowych ustanawianych w okolicznościach wskazanych w tym przepisie. Nie można bowiem zasadnie bronić poglądu, że od 3 sierpnia 2008 r. przepis ten odnosi się tylko do służebności gruntowych (których nie można już w tym zakresie ustanawiać), a nie dotyczy ustanawianych od tej daty służebności przesyłu. Taki pośredni, poprzez regulacje w Kodeksie cywilnym, sposób dokonywania zmian w ustawie podatkowej nie może być uznany za prawidłowy, obowiązujący ustawodawcę w państwie prawa, odpowiadający standardom przyzwoitej legislacji, czy (podkreślanej przez organ) zasadzie racjonalności ustawodawcy - zwłaszcza w przypadku pozbawiania (eliminowania) prawa do zwolnienia podatkowego. Zdaniem Sądu, pozostawienie po 2 sierpnia 2008 r. omawianego przepisu ustawy podatkowej w niezmienionym brzmieniu należy więc interpretować jako brak zamiaru ustawodawcy do wyeliminowania przedmiotowego zwolnienia podatkowego, a zatem także i z tego powodu, stwierdzając, że wykładnia literalna tego przepisu prowadzi do niedających się zaakceptować w państwie prawa wniosków, przy uwzględnieniu wykładni historycznej i funkcjonalnej, uznać należy, że po tej dacie zwolnienie to odnosi się do ustanawianych służebności przesyłu. W ocenie Sądu, jak trafnie argumentuje w skardze Skarżący, przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało odwołać się do wykładni historycznej i celowościowej, biorąc pod uwagę desygnaty tego przepisu w powiązaniu z celem ustanowienia służebności w Kodeksie cywilnym, które w istocie nie uległy zmianie.

W konsekwencji Sąd uznał, wbrew twierdzeniu organu interpretacyjnego, że do służebności przesyłu znajduje zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś wypłacane wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu nie różni się od wypłaty odszkodowania za ustanowienie służebności gruntowej.

Ponadto, odnosząc się do charakteru wypłacanego właścicielowi gruntów świadczenia, Sąd wyjaśnił, że pojęcie odszkodowania odniesiono w art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy do trzech różnych sytuacji opisanych w punktach a, b i c tego przepisu. W punkcie a) ustawodawca nazwał odszkodowaniem ekwiwalent pieniężny za "ustanowienie służebności gruntowej". Uwzględniając fakt, iż to świadczenie nazwane w ustawie podatkowej odszkodowaniem ma być wypłacone "na podstawie wyroków sądowych" i zawartych umów (ugód) uznać należy, że zarówno w wyroku, a zwłaszcza w umowie zawartej przez osobę fizyczną z przedsiębiorą realizującym inwestycję liniową, takie świadczenie może być nazwane w różny sposób, np. jako ekwiwalent, wynagrodzenie, odszkodowanie, zapłata, należność, itp. W ocenie Sądu, odszkodowanie (w tym przypadku nazwane "wynagrodzeniem") wypłacone z tytułu ustanowienia służebności gruntowej rozumieć należy świadczenie pieniężne (wynagrodzenie) otrzymane przez osobę fizyczną, będącą posiadaczem gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, stanowiące odszkodowanie, czyli rekompensatę (ekwiwalent) za ograniczenie swojego prawa własności takich gruntów na rzecz przedsiębiorcy realizującego omawianą inwestycję liniową. Niewątpliwie bowiem takie wynagrodzenie stanowi odszkodowanie (ustalane szacunkowo, "z góry") za szkody, jakie poniesie posiadacz gruntów rolnych wskutek realizacji takiej inwestycji, w szczególności za utracone korzyści (lucrum cessans). Należy tu przypomnieć, że omawiane zwolnienie podatkowe dotyczy właśnie tylko gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, a więc ustawodawca miał na względzie fakt, że grunty takie stanowią dla ich posiadacza środki produkcji służące (przynajmniej potencjalnie) do produkcji rolnej, a więc uzyskiwania przychodu.

Uwzględniając w niniejszej sprawie stanowisko Sądu stwierdzić należy, że wypłacone odszkodowanie z tytułu ustanowienia służebności przesyłu stanowi dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże - w sytuacji, gdy służebność ta ustanowiona została na gruntach, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, w wyniku prowadzenia inwestycji polegającej na budowie linii elektroenergetycznej - korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.