ITPB2/415-601/08/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2008 r. (data wpływu 28 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zakwalifikowania przez płatnika do odpowiedniego źródła przychodów kosztów zastępstwa procesowego wypłacanego radcy prawnemu, zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, które zostały przyznane prawomocnym orzeczeniem sądowym oraz obowiązku poboru przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy i wystawiania stosownej informacji o dochodach podatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zakwalifikowania przez płatnika do odpowiedniego źródła przychodów kosztów zastępstwa procesowego wypłacanego radcy prawnemu, zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, które zostały przyznane prawomocnym orzeczeniem sądowym oraz obowiązku poboru przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy i wystawiania stosownej informacji o dochodach podatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W działalności gospodarczej osoby fizycznej prowadzonej pod nazwą Kancelaria Doradztwa Podatkowego zatrudniony został - na podstawie umowy o pracę - w niepełnym wymiarze czasu pracy radca prawny. W umowie tej określono przysługujące radcy prawnemu stałe miesięczne wynagrodzenie. W Kancelarii są naliczane i odprowadzane zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych wynagrodzeń według obowiązującej skali oraz składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Po zakończeniu roku podatkowego pracownik otrzymuje informację PIT-11.

Oprócz wynagrodzenia za pracę Kancelaria wypłaca radcy prawnemu określoną kwotę tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w sprawach przez niego prowadzonych. Kwoty te zostają przyznane prawomocnym wyrokiem sądu i po wpływie na konto Kancelarii są przekazywane radcy prawnemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy kwotę zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, wypłaconą radcy prawnemu zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, przyznaną prawomocnym orzeczeniem sądowym, która najpierw została przekazana przez Sąd na konto Kancelarii, a następnie radcy prawnemu należy:

Zdaniem Wnioskodawcy kwota zwrotu zastępstwa procesowego nie jest wynagrodzeniem ze stosunku pracy, natomiast stanowi dla radcy prawnego przychód z innych źródeł i dlatego nie ma konieczności potrącania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a istnieje tylko obowiązek wykazania tego przychodu w informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przychodami z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Artykuł 22 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 z późn. zm.) stanowi, iż radca prawny jest uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości nie niższej niż 65% kosztów zastępstwa sądowego zasądzonych na rzecz strony przez niego zastępowanej lub jej przyznanych w ugodzie, postępowaniu polubownym, arbitrażu zagranicznym lub w postępowaniu egzekucyjnym, jeżeli koszty te zostały ściągnięte od strony przeciwnej.

Uwzględniając powyżej zacytowane przepisy, w tym treść art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że przychodami ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych są wszelkie świadczenia, które otrzymuje pracownik w związku z pozostawaniem w stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy pracodawca pokrywa wypłatę określonych świadczeń ze środków własnych, czy ze środków funduszy zakładowych, czy też z innych źródeł.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są zatem wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia powodujące przysporzenie majątkowe u podatnika (pracownika), a mające swe źródło w łączącym podatnika z pracodawcą stosunkiem pracy lub stosunkiem pokrewnym.

Zatem, wypłacone radcy prawnemu wynagrodzenie ze stosunku pracy, wynikające z umowy, jak i faktycznie otrzymany zwrot kosztów zastępstwa procesowego stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji bowiem, gdy radca prawny zatrudniony w kancelarii na podstawie umowy o pracę, realizuje także czynności polegające na wykonywaniu zastępstwa procesowego i otrzymuje zasądzone prawomocnym wyrokiem sądu należności z tego tytułu, należności te należy traktować jako przychód ze stosunku pracy, tj. jako związane ze stosunkiem pracy wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona.

Z treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast art. 38 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby, bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku, a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W myśl art. 39 ust. 1 ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5.

Reasumując powyższe - w sytuacji gdy radca prawny zatrudniony w Kancelarii na podstawie umowy o pracę uzyskuje zwrot kosztów zastępstwa procesowego wówczas kwotę tego świadczenia należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od wypłaconego składnika wynagrodzenia płatnik - zgodnie z art. 31 ustawy ma obowiązek odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, w terminach określonych w treści art. 38 ust. 1 ustawy. Płatnik ma również obowiązek wykazać kwotę tego świadczenia w informacji PIT-11, o której mowa w art. 39 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.