ITPB2/415-529/09/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2009 r. (data wpływu - 15 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłacanych pracownikowi z tytułu podróży krajowych i zagranicznych oraz zwrotu kosztów przejazdu prywatnym samochodem - jest prawidłowe - o ile pracownik odbywa podróż służbową.

W dniu 15 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłacanych pracownikowi z tytułu podróży krajowych i zagranicznych oraz zwrotu kosztów przejazdu prywatnym samochodem

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka rozpoczęła działalność w 2004 r. W początkowym okresie Spółka zajmowała się działalnością marketingową i handlową na rzecz klientów zagranicznych, przy czym wraz ze wzrostem zapotrzebowania w sektorze budowlanym, szczególnie w branży elektrycznej i energetycznej, Spółka rozpoczęła realizację kontraktów (obejmujących m.in. świadczenie usług w zakresie montażu urządzeń elektrycznych, instalacji przemysłowych i rozdzielni elektrycznych, itp.) początkowo w Danii, a następnie także na innych rynkach europejskich, w tym w Szwecji, Norwegii, Holandii oraz w Rosji. Od 2008 r. Spółka prowadzi również działalność w Polsce w zakresie montażu urządzeń oraz instalacji elektrycznych.

W celu realizacji kontraktów Spółka zatrudnia pracowników będących obywatelami Polski na podstawie umów o pracę ze wskazanym miejscem pracy. Co do zasady pracownicy Spółki kierowani są do realizacji projektów w miejsce, gdzie w danej chwili Spółka realizuje otrzymane kontrakty. Wszystkie wyjazdy pracowników odbywają się na podstawie polecenia wyjazdu służbowego. Z reguły praca jest organizowana w ten sposób, że od poniedziałku do czwartku pracownicy przebywają na danym projekcie za granicą, gdzie wykonują zadania zlecone przez Spółkę, a następnie od piątku do niedzieli przebywają w Polsce. Czasami zdarza się jednak, że pracownicy przebywają za granicą nieprzerwanie w okresie od 2 do 4 tygodni. Niemniej jednak pobyt pracowników za granicą nie przekracza 183 dni w danym roku kalendarzowym. Powyższe zasady mają również zastosowanie w przypadku projektów realizowanych na terenie Polski.

Spółka za każdy dzień pobytu za granicą wypłaca pracownikom kwoty stanowiące równowartość diet w wysokości ustalonej na podstawie rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w przypadku podróży zagranicznych oraz w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju w przypadku podróży krajowych. Dodatkowo, Spółka pokrywa koszty przejazdów do i z miejsca realizacji projektu. Jednocześnie, zgodnie z obecnie obowiązującym w Spółce regulaminem wynagradzania pracownicy poruszają się własnymi środkami transportu. Za podróż z siedziby firmy (lub miejsca zamieszkania) do miejsca fizycznego wykonywania pracy i z powrotem oraz między miejscem fizycznego wykonywania pracy, a miejscem zakwaterowania zapewnionym przez Spółkę w trakcie wykonywania danego projektu pracownicy otrzymują zwrot kosztów w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów oraz stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu w kwocie 0,8358 zł W związku z powyższym, pracownicy sporządzają odpowiednią ewidencję przebiegu pojazdów.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy kwoty wypłacone przez Spółkę pracownikom z tytułu odbywanych przez nich podróży zagranicznych i krajowych podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Spółki, jako że podróże zarówno zagraniczne jak i krajowe odbywają się na podstawie polecenia wyjazdu służbowego wszelkie kwoty wypłacane pracownikom Spółki (w tym m.in. równowartość diet oraz zwrot kosztów podróży środkiem transportu będącego własnością danego pracownika, itp.) z tytułu odbywanych przez nich podróży zagranicznych i krajowych podlegają do odpowiednich limitów zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Spółka uważa, że warunkiem koniecznym dla zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika "podróży służbowej". Przepisy prawa podatkowego nie definiują tego pojęcia, dlatego też w takiej sytuacji, zdaniem Spółki, należy odnieść się do innych dostępnych w polskim prawodawstwie definicji w omawianym zakresie.

Najbardziej właściwe w tym zakresie wydają się być przepisy prawa pracy. I tak, podróżą służbową w rozumieniu art. 77 ⁵ § 1 ustawy - Kodeks pracy, jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika. Natomiast, stałe miejsce wykonywania pracy, zgodnie z art. 29 § 1 Kodeksu pracy, musi zostać określone w umowie o pracę. Jego lokalizacja pozostaje jednak w gestii stron stosunku pracy. Generalnie, pod tym pojęciem można rozumieć zarówno stały punkt w znaczeniu geograficznym, jak i pewien oznaczony obszar, lub inny obszar oznaczony w dostatecznie wyraźny sposób, w którym będzie świadczona praca. Miejsce pracy nie musi być tożsame z siedzibą zakładu pracy, aczkolwiek nie ma przeszkód, żeby miejsce pracy, tak jak w omawianym stanie faktycznym, zostało określone jako siedziba spółki.

Zdaniem Spółki, o tym czy pracownik odbył podróż służbową decyduje to, czy określone zadanie w ramach świadczonej pracy wykonywane jest poza miejscem ustalonym w umowie o pracę jako stałe miejsce jej wykonywania. Jeżeli więc pracownik wykonuje zadania związane ze stosunkiem pracy na podstawie otrzymanego od pracodawcy polecenia wyjazdu służbowego poza stałym miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę, przysługują mu należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową (w tym m.in. diety oraz zwrot kosztów podróży).

Spółka wskazuje, iż również w orzecznictwie utrwalił się pogląd, zgodnie z którym o tym czy wyjazd pracownika może być uznany za podróż służbową decyduje przede wszystkim to, czy pracownik ten ma do wykonania zadanie poza miejscem, które zostało określone w umowie o pracę jako stałe miejsce pracy (por. wyrok SN 1 PKN 424/00, OSNP 2003/7/172, wyrok NSA SA/Sz 793/98, wyrok NSA FSK 2176/04, wyrok SN I PK 298/03, wyrok WSA III SA/Wa 120/07; wyrok WSA I SA/Po 1760/07). Jednocześnie w doktrynie przyjmuje się, iż podróż służbową stanowi każde udanie się pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego. Przyjąć należy, że podróż służbowa obejmuje czas dojazdu (dojścia) do miejsca wykonywania pracy, czas świadczenia pracy oraz czas powrotu do stałego miejsca zatrudnienia lub innego miejsca (np. miejsca zamieszkania pracownika).

Ponadto Spółka zauważa, iż bez znaczenia jest przy tym fakt, że pracownicy Spółki przebywają w większości czasu poza granicami kraju. Jak bowiem słusznie podkreślono w wyroku WSA I SA/Po 1760/07 " (...) nie jest (...) trafna argumentacja organów podatkowych, iż podróż służbowa charakteryzuje się tym, iż stanowi wyjątek od "codziennych obowiązków pracownika" wynikających z umowy o prace. Pogląd taki nie wynika również z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...) W tej sytuacji nie ma znaczenia to, czy wyjazdy mają "stały" czy też "incydentalny" charakter. Każdy bowiem wyjazd pracownika związany z wykonaniem polecenia służbowego w sytuacji, o której mowa w art. 77 ⁵ Kodeksu pracy jest podróżą służbową związaną z otrzymaniem diet."

Tak więc, zdaniem Spółki, nie ma wątpliwości, iż przedstawione w stanie faktycznym podróże odbywane przez pracowników Spółki w celu realizacji kontraktów zagranicznych i krajowych są podróżami służbowymi w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Spółka zauważa, iż podobne stany faktyczne niejednokrotnie były już przedmiotem szeregu interpretacji indywidualnych. Zgodnie z interpretacją nr IPPB2/415-1522/08-4/AZ z dnia 16 lutego 2009 r. - "podróżą służbową (...) jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy pracownika. Stałe miejsce pracy natomiast winno być wskazane w umowie o pracę i ma decydujące znaczenie w omawianej sprawie. O podróży służbowej oraz należnych z tytułu jej odbywania należnościach decyduje bowiem to, że określone zadanie w ramach świadczonej pracy wykonywane jest przez pracownika poza miejscem ustalonym w umowie o pracę jako stałe miejsce jej wykonywania. A zatem, jeżeli pracownik wykonuje zadania związane ze stosunkiem pracy poza stałym miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę, przysługują mu należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Sam fakt wykonywania pracy w innym miejscu niż przewidziane w umowie o pracę musi wynikać z polecenia wyjazdu służbowego. Pracownicy odbywają więc podróż służbową" wówczas, gdy otrzymali od pracodawcy polecenie wykonania zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem wykonywania pracy określonym w umowie o pracę. W przypadku świadczenia przez pracownika pracy poza określonym terenem może być ono uznane za wykonywanie zadań w ramach "podróży służbowej" jedynie wówczas, gdy wykonywanie tego zadania odbywa się w miejscu, które nie jest według umowy o pracę miejscem stałego jej wykonywania. W świetle art. 29 § 1 ustawy - Kodeks pracy określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Nie ma przeszkód prawnych, aby w umowie o pracę zawartej z pracownikiem-kierowcą określono jako siedzibę jej wykonywania siedzibę przedsiębiorcy. W takim przypadku, jeśli umowa o pracę nie przewiduje dodatkowych warunków, służbowy wyjazd kierowcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy będzie podróżą służbową. Dlatego też z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi - kierowcy przysługiwać będą diety oraz zwrot innych udokumentowanych kosztów, do których zastosowanie ma zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych." W interpretacji nr IPPB2/415-1508/08-2/MK z dnia 29 stycznia 2009 r. stwierdzono, iż "podróżą służbową jest taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy. Z tytułu podróży służbowej pracownikowi przysługują określone należności na pokrycie związanych z nią kosztów. Stanowią one dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Niektóre z nich są jednak zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym o czym stanowi powołany wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych". Zgodnie z interpretacją nr ITPB2/415-976/08/RS z dnia 9 stycznia 2009 r. - "w art. 77 ⁵ § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową. Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego. W świetle art. 29 § 1 Kodeksu pracy określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Pod pojęciem miejsca pracy rozumie się zarówno stały punkt w znaczeniu geograficznym, jak i pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym będzie świadczona praca. Miejsce pracy nie musi pokrywać się z siedzibą zakładu pracy, bowiem te pojęcia nie są tożsame. Decyzje o tym czy pracownik odbywa podróż służbową podejmuje pracodawca wysyłający pracownika poza miejsce określone jako miejsce pracy.

Zdaniem Spółki z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownicy odesłani do pracy we Francji mają podpisaną umowę o pracę ze Spółką mającą siedzibę w Polsce. Stałym miejscem świadczenia pracy określonym w umowie o pracę jest terytorium Polski. Okres pracy poza granicami kraju oddelegowanych pracowników waha się od kilkunastu dni do nawet kilku miesięcy. Zatem w myśl cytowanych przepisów, jeżeli w konkretnym stanie faktycznym mamy do czynienia z podróżą służbową pracownika, to pracownikowi przysługiwać będzie dieta i inne należności z tytułu podróży służbowej. Kwoty otrzymane za czas tej podróży, bez względu na czas trwania delegacji służbowej, będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, regulującym wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju."

Dla przykładu warto wskazać również, iż witryna internetowa Ministerstwa Finansów w zakładce dotyczącej Administracji Podatkowej, w części Krajowa Informacja Podatkowa, "Najczęściej Zadawane Pytania" w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w odpowiedzi na pytanie nr 12 - Czy kwoty diet wypłacanych w związku z podróżami służbowymi pracowników zatrudnionych na stanowisku kierowców podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych... - pośrednio dotyczy omawianej w niniejszym wniosku kwestii, przy czym zdaniem Spółki odpowiedź na powyższe pytanie poprzez analogię dotyczy również stanu faktycznego zaistniałego w konkretnym przypadku Spółki, gdyż jak wskazano w treści odpowiedzi "Stosownie do postanowień przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych przepisach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy, w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Podstawowym warunkiem skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest więc odbycie przez pracownika podróży służbowej. Zgodnie z definicją pojęcia "podróż służbowa" zawartą w art. 77 ⁵ kodeksu pracy, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Określenie miejsca wykonywania pracy pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Nie ma przy tym przeszkód prawnych, aby w umowie o pracę zawartej z kierowcą jako miejsce wykonywania pracy określono siedzibę firmy. W takim przypadku, jeśli umowa o pracę nie przewiduje dodatkowych warunków, służbowy wyjazd kierowcy poza miejscowość, w której znajduje się zakład pracy będzie podróżą służbową. Jeśli zatem, w konkretnym stanie faktycznym, mamy do czynienia z podróżą służbową pracownika-kierowcy, to diety i inne należności otrzymane za czas tej podróży będą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego."

Podsumowując, uwzględniając powyższe argumenty Spółka stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym, kwoty stanowiące równowartość diet oraz inne należności wypłacone pracownikom z tytułu odbywanych podróży związanych z projektami realizowanymi poza granicami kraju jak i w Polsce, są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości limitów przewidzianych w odpowiednich rozporządzeniach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, o ile pracownik odbywa podróż służbową.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie od podatku obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są:

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 r. z późn. zm.).

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.)

Zatem, niezbędnym warunkiem dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji "podróży służbowej".

Dlatego w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). W art. 77 ⁵ § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wszystkie wyjazdy pracowników Spółki odbywają się na podstawie polecenia wyjazdu służbowego. Spółka za każdy dzień pobytu za granicą wypłaca pracownikom kwoty stanowiące równowartość diet w wysokości ustalonej na podstawie rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w przypadku podróży zagranicznych oraz na obszarze kraju w przypadku podróży krajowych. Dodatkowo, Spółka pokrywa koszty przejazdów do i z miejsca realizacji projektu. Jednocześnie, zgodnie z obecnie obowiązującym w Spółce regulaminem wynagradzania pracownicy poruszają się własnymi środkami transportu. Za podróż z siedziby firmy (lub miejsca zamieszkania) do miejsca fizycznego wykonywania pracy i z powrotem oraz między miejscem fizycznego wykonywania pracy, a miejscem zakwaterowania zapewnionym przez Spółkę w trakcie wykonywania danego projektu pracownicy otrzymują zwrot kosztów w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów oraz stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu w kwocie 0,8358 zł W związku z tym, pracownicy sporządzają odpowiednią ewidencję przebiegu pojazdu.

Pracownicy mają podpisaną umowę o pracę ze Spółką ze wskazanym miejscem pracy. Okres przebywania pracowników w podróży służbowej poza granicami kraju i w Polsce waha się od kilkunastu dni do kilku tygodni.

Mając na uwadze przestawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż w sytuacji gdy pracownicy wykonujący polecenia służbowe pracodawcy w kraju lub poza jego granicami otrzymują przysługujące im na podstawie odrębnych przepisów diety i inne należności z tytułu podróży służbowych, do wysokości wynikających z tych przepisów, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić przy tym należy, iż zwolnienie przysługuje wyłącznie pod warunkiem, że pracownik odbywa podróż służbową w rozumieniu cytowanych przepisów Kodeksu pracy, tj. wykonuje na polecenie pracodawcy zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Ww. kwestia nie jest natomiast przedmiotem niniejszej interpretacji. Upoważnienie tut. organu do wydawania interpretacji indywidualnych obejmuje bowiem jedynie przepisy podatkowe.

W związku z zakresem żądania, interpretacja dotyczy wyłącznie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dotyczy innych kwestii związanych z wykonywaniem pracy poza granicą Polski.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.