ITPB2/415-517/09/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2009 r. (data wpływu 8 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie postanowienia Sądu z dnia 1 sierpnia 2008 r. nabyła Pani wraz z bratem w drodze dziedziczenia spadek po zmarłej 18 maja 2008 r. matce, każde w 1/2 części. W skład majątku spadkowego wchodził udział w garażu i mieszkaniu (w wysokości 2/3 części) oraz kwota 5900 zł (w całości). Pozostała 1/3 udziału w mieszkaniu i garażu stanowiła spadek po zmarłym 27 maja 1999 r. ojcu, po którym dziedziczyła na podstawie ustawy Pani z bratem również w udziale wynoszącym po 1/2 części. Po uprawomocnieniu się postanowienia Sądu o nabyciu spadku, w dniu 8 października 2008 r. dokonała Pani wraz z bratem sprzedaży garażu, dzieląc się środkami uzyskanymi ze sprzedaży po połowie. Należny podatek od przychodu ze sprzedaży rozliczyła Pani w zeznaniu rocznym za 2008 r. jako 19% od 1/3 z całkowitej ceny garażu, czyli 19% od 2/3 z otrzymanych przez Panią pieniędzy. Część odpowiadająca udziałowi nabytemu w drodze spadku po ojcu nie podlegała bowiem opodatkowaniu ze względu na upływ 5 lat od nabycia.

Po odnalezieniu testamentu, postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2009 r. Sąd zmienił postanowienie z dnia 1 sierpnia 2008 r. w ten sposób, iż stwierdził, że spadek po matce nabyła Pani oraz Pani córka, natomiast Pani brat nie został wskazany jako spadkobierca. Postanowienie to zmieniło także udział, jaki otrzymała Pani w drodze spadku. Podaje Pani również, że obecnie złożyła wniosek o dział spadku, która ma ostatecznie określić relacje własnościowe pomiędzy Panią, córką i bratem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zmiana postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, skutkująca zmianą co do wielkości udziałów spadkowych i osób spadkobierców, skutkuje zmianą w zakresie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych od przychodu ze sprzedaży nieruchomości, w sytuacji gdy sprzedaż nastąpiła między jednym a drugim orzeczeniem Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, a w konsekwencji czy prawidłowe jest stanowisko, że zobowiązanie podatkowe ciążyło na osobach, które dokonały sprzedaży, w wysokości proporcjonalnej do ich udziałów spadkowych, określonych w pierwotnym orzeczeniu, niezależnie od zmiany takiego postanowienia i dokonywanych dalszych rozliczeń.

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę, że złożone przez nią zeznanie podatkowe za 2008 r. uwzględniało podatek dochodowy od faktycznie uzyskanego przez nią przychodu ze sprzedaży garażu, nowy spadkobierca nie uzyskał w 2008 r. żadnego przychodu z tytułu sprzedaży garażu i nie miał żadnego wpływu na akt jego sprzedaży, postanowienie Sądu zmieniające krąg spadkobierców i wielkość udziałów nie ingeruje w akt notarialny sprzedaży garażu, podatek z tytułu sprzedaży nieruchomości jest bezpośrednio związany z aktem sprzedaży nieruchomości, garaż, jako nieruchomość, nie wchodzi już do dalszych rozliczeń między spadkobiercami, a do celów tych służyć będzie kwota uzyskana z jego sprzedaży, obowiązek zapłaty podatku ciąży na osobach, które dokonały sprzedaży, w wysokości proporcjonalnej do udziałów określonych w pierwotnym orzeczeniu Sądu, prawomocnym w chwili sprzedaży. Zmiana postanowienia, a w konsekwencji kręgu spadkobierców, nie ma wpływu na obowiązek korekty zeznania podatkowego zarówno Wnioskodawczyni, jak i nowego spadkobiercy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodu jest, określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz wynikającego z przydziału spółdzielni mieszkaniowych prawa do domu jednorodzinnego, a także prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosownie do art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Zgodnie natomiast z art. 924 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi czwartej tej ustawy. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami (art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego).

Na podstawie art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Stosownie do § 2 domniemywa się, że osoba, która uzyskała stwierdzenie nabycia spadku jest spadkobiercą.

Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku jest więc potwierdzeniem kto nabył własność nieruchomości w określonej dacie. Stwierdzenie nabycia spadku wprowadza domniemanie, że osoba, która uzyskała stwierdzenie nabycia spadku jest spadkobiercą, przy czym domniemanie to dotyczy także wielkości udziałów w spadku określonych w postanowieniu. Domniemanie z art. 1025 § 2 Kodeksu cywilnego chroni osoby trzecie dokonujące czynności prawnych z osobą legitymującą się stwierdzeniem nabycia spadku. Stąd też spadkobiercy nie przysługuje roszczenie o uznanie za bezskuteczną umowy zbycia nieruchomości przez osobę, która uzyskała stwierdzenie nabycia spadku, lecz spadkobiercą nie jest. Oczywiście ochrona przysługuje jedynie osobie trzeciej, która w dobrej wierze dokonała czynności prawnej z osobą legitymowaną według treści postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Natomiast ochrona ta nie przysługuje rzekomemu spadkobiercy wobec rzeczywistych spadkobierców. Potwierdzenie powyższego zawarte zostało w art. 1028 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli ten, kto uzyskał stwierdzenie nabycia spadku, lecz spadkobiercą nie jest, rozporządza prawem należącym do spadku na rzecz osoby trzeciej, osoba, na której rzecz rozporządzenie następuje, nabywa prawo lub zostaje zwolniona od obowiązku, chyba że działa w złej wierze.

Zgodnie natomiast z art. 679 § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) w razie przeprowadzenia dowodu, że spadek w całości lub w części nabyła inna osoba niż wskazana w prawomocnym postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku, sąd spadku, zmieniając to postanowienie, stwierdzi nabycie spadku zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dokonała Pani wraz z bratem sprzedaży nabytego w drodze spadku garażu. Potwierdzenie uprawnień do dysponowania przedmiotem spadku, w tym przedmiotowego garażu, wynikało z postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. Postanowienie to zostało jednak zmienione innym, które wykluczyło z grona spadkobierców Pani brata, a zaliczyło do niego, zgodnie z odnalezionym testamentem, Pani córkę. Nowe postanowienie zmieniało także wielkość przysługującego Pani udziału w spadku. Biorąc pod uwagę ww. przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że zmiana ta nie wywołała skutków na gruncie prawa podatkowego, w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży garażu. Dochód ten uzyskany został bowiem przez Panią i brata, co oznacza, że zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązanie do zapłaty podatku spoczywało na osobach, które otrzymały przychód z jednego ze źródeł przychodu, czyli na Pani i bracie.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.