ITPB2/415-489/08/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 24 września 2005 r. wstąpiła Pani w związek małżeński, w którym obowiązuje ustrój majątkowej wspólności małżeńskiej. Dnia 10 maja 2007 r. maż Pani nabył od Spółdzielni Mieszkaniowej - w wyniku przekształcenia - własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, (uprzednio posiadał jako lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego). Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu stanowi składnik majątku wspólnego małżonków.

W przedmiotowym lokalu małżonek Pani był zameldowany na pobyt stały, natomiast Pani została zameldowana w tym lokalu na pobyt czasowy od dnia 29 kwietnia 2007 r., natomiast od dnia 7 lipca 2008 r. na pobyt stały.

Na mocy aktu notarialnego z dnia 10 października 2008 r. doszło do sprzedaży mieszkania za kwotę 180.000 zł.

W wyniku dokonanej sprzedaży małżonek Pani złożył w Urzędzie Skarbowym oświadczenie o zamiarze skorzystania z ulgi meldunkowej na podstawie obowiązującego w chwili zbycia art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mąż niewątpliwie spełnia przewidziane tym przepisem warunki, był zatem uprawniony do skorzystania z powyższej ulgi, co też uczynił składając stosowne oświadczenie we właściwym Urzędzie Skarbowym.

Pani sytuacja kształtowała się nieco odmiennie, gdyż w momencie dokonywania sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie spełniała Pani warunku co najmniej 12-miesięcznego zameldowania na pobyt stały w tym lokalu. Podczas konsultacji z pracownikami Urzędu Skarbowego, została Pani poinformowana o tym, że ze względu na brak podstawy prawnej nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej i zasugerowano Pani, by tego oświadczenia nie składała. Z tytułu sprzedaży mieszkania osiągnęła Pani przychód w wysokości 90.000 zł, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19%. Po odliczeniu kosztów uzyskania przychodu, zysk który podlega opodatkowaniu wynosi 86.045 zł, zatem podatek, który powinien podlegać ujawnieniu w zeznaniu rocznym PIT-36 za rok 2008 opiewa na kwotę 16.349 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedstawiając swoje stanowisko w sprawie powołuje się Pani na nową linię orzecznictwa sądów administracyjnych.

Uważa Pani, że skoro ulga meldunkowa ma zastosowanie do obojga małżonków, to - chociaż warunek skorzystania z niej wprost spełnia tylko jeden z nich - zwolnienie od podatku dochodowego ma zastosowanie również do małżonka, który tego warunku nie spełnia. W przeciwnym razie przywołana regulacja prawna nie byłaby logiczna i spójna. Również dla skorzystania z tej ulgi - w Pani ocenie - wystarczające jest złożenie oświadczenia przez choćby jednego z małżonków. Wskazuje Pani, że w kwietniu 2009 r., przy składaniu zeznania rocznego chciała złożyć - mimo upływu terminu - oświadczenie przewidziane w treści art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże Urząd Skarbowy odmówił jego przyjęcia i wskazał możliwość złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

Uzasadniając swoje stanowisko powołuje się Pani na orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. Według Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, sygnatura akt I SA/Bd 12/09 ulga meldunkowa ma zastosowanie do obojga małżonków, nawet wówczas gdy warunek meldunkowy spełnia tylko jeden z nich. Kolejny wyrok w sprawie o podobnym charakterze, wydany został przez Sąd Administracyjny w Lublinie (I SA/Lu 622/08) i również korzystnie rozstrzygnął sytuację zainteresowanych podatników, dając możliwość skorzystania z ulgi meldunkowej obojgu małżonkom w sytuacji, w której tylko jedno z nich spełniało warunek meldunkowy.

W związku z przedstawioną sytuacją oraz treścią wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, właściwego dla Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zasadnym jest - zdaniem Pani - przyznanie prawa do skorzystania z ulgi meldunkowej również w stosunku do współmałżonka niespełniającego warunków jej przyznania, jeżeli warunki te spełnia odpowiednio mąż lub żona. Ponadto zaznacza Pani, że powyższy problemem był także przedmiotem publikacji prasowej w gazecie codziennej "Rzeczpospolita" z dnia 2 kwietnia 2009 r., gdzie autor stosownego artykułu powołuje się i akceptuje przyjętą przez sądy i zasadną w Pani opinii, linię interpretacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania.

Tym samym nie uzależnia zameldowania od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Bez znaczenia są natomiast stosunki własnościowe istniejące w okresie tych 12 miesięcy.

Stosownie do art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. - zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Nadmienić należy, że w dniu 9 kwietnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 kwietnia 2008 r. w sprawie przedłużenia terminu do złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych (Dz. U. Nr 59, poz. 361). Na podstawie tego rozporządzenia podatnicy, którzy uzyskali w 2008 r. przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych mają prawo do składania w terminie do dnia 30 kwietnia 2009 r. oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia z podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków. Oznacza to, iż w razie zbycia lokalu stanowiącego współwłasność obojga małżonków, każdy z małżonków jako odrębny podatnik uzyska dochód w wysokości połowy wartości prawa, a zatem kwestię zastosowania zwolnienia należy rozpatrywać odrębnie w stosunku do każdego z małżonków. Oznacza to, że każdy z małżonków musi być zameldowany na pobyt stały w zbywanym lokalu mieszkalnym przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia i każdy z nich - we wskazanym wyżej terminie - musi złożyć oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

Wobec powyższego zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dla każdego z małżonków - uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

* okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,

* terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia.

Podkreślić należy, że w przypadkach, kiedy jedno z małżonków nie spełnia warunków do zwolnienia, stosowanie ww. ulgi do obydwojga z nich jest niedopuszczalne i nie znajduje żadnego oparcia w obowiązujących przepisach prawa.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Zasadą ustawową jest zatem, iż małżonkowie są podatnikami każdy z osobna, a w szczególnych przypadkach ustawa zezwala na łączne opodatkowanie małżonków, nie powoduje to jednak, że małżonkowie stają się jednym podatnikiem, gdyż podatnikiem nadal pozostaje osoba fizyczna.

Aby skorzystać z ulgi, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy, zameldowany ma być w zbywanym lokalu "podatnik", czyli bezwzględnie każdy z małżonków. Zameldowanie tylko jednego z nich nie daje drugiemu w żaden sposób uprawnienia do skorzystania z ulgi. Bez znaczenia pozostaje przy tym istnienie pomiędzy małżonkami wspólności ustawowej, gdyż od jej istnienia lub nie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają w żaden sposób prawa do ulgi.

"Ulga meldunkowa" podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia jest wyjątkiem od podstawowej zasady podatku dochodowego od osób fizycznych - powszechności opodatkowania, która wyrażona została w treści w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie ulgi i zwolnienia w prawie podatkowym są również wyjątkiem od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z treści art. 84 Konstytucji RP, RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że jakiekolwiek odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą, a zatem wykładnia przepisów ustanawiających te zwolnienia musi być wykładnią ścisłą - nie może być ani rozszerzająca, ani też zawężająca.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 10 maja 2007 r. nabyła Pani z mężem - do majątku małżeńskiego - spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W lokalu mieszkalnym była Pani zameldowana na pobyt stały od 7 lipca 2008 r., natomiast lokal został sprzedany w dniu 10 października 2008 r.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż uzyskała Pani przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przy tym nie była zameldowana w zbytym lokalu na pobyt stały przez okres 12 miesięcy.

Mając na uwadze przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że nie może Pani skorzystać z prawa do zwolnienia w ramach tzw. "ulgi meldunkowej", gdyż nie został spełniony warunek zameldowana na pobyt stały w zbywanym lokalu mieszkalnym przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy. Zatem dochód uzyskany przez Panią ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym według zasad określonych w art. 30e ww. ustawy.

Odnosząc się do wskazanych we wniosku wyroków WSA stwierdza się, iż orzeczenia sądów administracyjnych nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Zgodnie bowiem z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, natomiast nie posiadają mocy formalnie wiążącej tak do innych podatników, jak i w stosunku do organów podatkowych.

Również artykuły prasowe nie stanowią wiążącej wykładni przepisów prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.