ITPB2/415-436/12/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 23 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 23 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

W grudniu 2009 r. Wnioskodawczyni uległa wypadkowi w pracy. Miała uszkodzony kręgosłup odcinka szyjnego (spadła z 12-stopniowych schodów głową w dół). Po tym wypadku przebywała cały czas na zwolnieniu lekarskim. Podczas wizyt lekarskich Wnioskodawczyni została poinformowana, że musi się poddać jak najszybciej operacji, ponieważ Jej stan zdrowia pogarsza się, postępuje paraliż lewej kończyny górnej i dolnej. Nikt nie chciał podjąć się tak poważnej i skomplikowanej operacji.

Ostatecznie w listopadzie 2010 r. specjalista neurochirurgii i neurotraumatologii C.M.S. w W. podjął się przeprowadzenia operacji, która odbyła się w dniu 4 listopada 2010 r. Przed operacją Wnioskodawczyni miała przewlekły zespół bólowy odcinka szyjnego z promieniowaniem do lewej części całego ciała, uciskiem rdzenia kręgowego odcinka szyjnego. Wnioskodawczyni została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego implantacji cage'a na poziomie C3/C4, C4/C5, C5/C6. Po wyjściu ze szpitala, zgodnie z zaleceniem lekarza, nosiła sztywny kołnierz pooperacyjny i nie mogła chodzić. Po kilku miesiącach zaczęła samodzielnie poruszać się i rozpoczęła zalecaną rehabilitację, którą kontynuuje do dnia dzisiejszego. Wnioskodawczyni była w sanatorium w L. i w S., przebywała na zwolnieniu lekarskim - poszpitalnym, później przyznano Jej świadczenie rehabilitacyjne. Po wyczerpaniu okresu przysługującego do pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, Wnioskodawczyni stanęła przed komisją lekarską. Na podstawie decyzji ZUS, Wnioskodawczyni przyznano rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem w pracy od dnia 2 sierpnia 2011 r. do września 2012 r. Wnioskodawczyni cały czas jest pod kontrolą specjalisty neurologa, przeprowadzana jest w dalszym ciągu rehabilitacja w związku z tym samym wypadkiem. Została poinformowana, że rehabilitacja będzie się odbywać jeszcze długi czas, z koniecznością brania leków rozkurczowych i przeciwbólowych, gdyż lewa część ciała jest słabsza, bólowa i potworzyły się zrosty pooperacyjne, które tworzą ucisk na nerwy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na operację przeprowadzoną w listopadzie 2010 r. w szpitalu w W....

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma prawo do odliczenia wydatku poniesionego na operację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a stanowi, iż wydatkami, o których mowa powyżej są wydatki poniesione na:

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W myśl art. 26 ust. 7d powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Z kolei w świetle art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawczyni w grudniu 2009 r. uległa wypadkowi w pracy, w wyniku czego doszło do uszkodzenia kręgosłupa. Po tym wypadku przebywała cały czas na zwolnieniu lekarskim. Podczas wizyt lekarskich Wnioskodawczyni została poinformowana, że musi się poddać jak najszybciej operacji, ponieważ Jej stan zdrowia pogarsza się, postępuje paraliż lewej kończyny górnej i dolnej.

W dniu 4 listopada 2010 r. operacja została przeprowadzona. Po zakończeniu okresu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, Wnioskodawczyni stanęła przed komisją lekarską. Na podstawie decyzji ZUS z dnia 2 września 2011 r., Wnioskodawczyni przyznano rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem w pracy od dnia 2 sierpnia 2011 r. do września 2012 r. Wnioskodawczyni cały czas jest pod kontrolą specjalisty neurologa, przeprowadzana jest w dalszym ciągu rehabilitacja w związku z tym samym wypadkiem.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie ma prawa dokonać odliczenia od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, bowiem wydatek poniesiony został na przeprowadzoną operację w okresie, gdy nie posiadała decyzji przyznającej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Ponadto wydatek poniesiony na "operację przeprowadzoną w szpitalu" nie uprawnia Wnioskodawczyni do dokonywania odliczeń w ramach przedmiotowej ulgi, gdyż nie mieści się w katalogu zawartym w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.