ITPB2/415-423a/12/ENB - Skutki podatkowe opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne za pracownika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłacenia za obecnych i byłych pracowników składek na ubezpieczenie społeczne - jest prawidłowe, w zakresie momentu uzyskania przychodu, braku możliwości ograniczenia poboru zaliczki oraz braku obowiązku poboru zaliczki w sytuacji gdy nieodpłatne świadczenie uzyskała osoba niebędąca już pracownikiem.

W dniu 23 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłacenia za obecnych i byłych pracowników składek na ubezpieczenie społeczne.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2011 r. na podstawie prawomocnych wyroków sądowych Wnioskodawca zobowiązany był do opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne od przychodów uzyskanych przez pracowników w ramach umów zlecenia zawartych z podmiotem trzecim, w ramach których wykonywane były prace na rzecz Wnioskodawcy. Składki na ubezpieczenia społeczne dotyczyły przychodów uzyskanych w latach 2003 - 2010. Opłacenia zaległych składek na ubezpieczenia społeczne dokonano w dwóch terminach: w miesiącu lipcu 2011 r. - dotyczące przychodów uzyskanych w okresie lipiec 2003 r. - luty 2008 r. i w miesiącu listopadzie 2011 r. - dotyczące przychodów uzyskanych w okresie marzec 2008 r. - grudzień 2010 r. Składki na ubezpieczenia społeczne opłacono ze środków Wnioskodawcy, zarówno w części dotyczącej pracodawcy jak i w części dotyczącej pracownika. Opłacone składki dotyczyły zarówno pracowników pozostających w stosunku pracy, jak i pracowników z którymi wcześniej została rozwiązana umowa o pracę.

W związku z opłaceniem składek na ubezpieczenia społeczne w części dotyczącej pracownika ze środków Wnioskodawcy kwoty te zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stały się przychodami pracowników w miesiącach opłacenia składek - odpowiednio w miesiącu lipcu 2011 r. i miesiącu październiku 2011 r. (zostało to również potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 lutego 2012 r. nr ITPB2/415-1071a/11/ENB).

W miesiącu grudniu 2011 r. dokonano ustalenia wysokości zaliczek na podatek dochodowy dla każdego pracownika, który uzyskał przychód w związku z opłaceniem za niego składek na ubezpieczenia społeczne i dokonano opłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, dotyczących osób pozostających w stosunku pracy. Opłacając zaliczki na podatek dochodowy dokonano również naliczenia i opłacenia odsetek od nieterminowej płatności (okres od lipca i października 2011 r. do dnia zapłacenia podatku). W związku z tym, że naliczenia i opłacenia zaliczek na podatek dochodowy dokonano dopiero w dniu 14 grudnia 2011 r. (już po wypłacie wynagrodzeń - zgodnie z regulaminem wynagradzania wypłaty następują do dnia 10-go danego miesiąca za miesiąc poprzedni), Wnioskodawca nie miał możliwości pobrania z wynagrodzenia pracownika w roku kalendarzowym 2011 zaliczki na podatek dochodowy. W stosunku do osób nie będących w stosunku pracy nie opłacono podatku.

Do wszystkich osób Wnioskodawca wysłał informacje PIT-11, w których wykazano kwoty uzyskanego przychodu z tytułu opłacenia przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne w części dotyczącej pracownika jako przychody ze stosunku pracy. W informacjach dotyczących pracowników pozostających w stosunku pracy wykazano również, że zostały pobrane zaliczki na podatek dochodowy (w kwotach wyliczonych i przekazanych do urzędu skarbowego, bez odsetek), mimo że opłacone zostały ze środków pracodawcy, i nie zostały pobierane z wynagrodzeń pracowników. W informacjach dotyczących pracowników nie będących już w stosunku pracy wykazano tylko kwotę przychodu - nie wykazywano pobranych zaliczek na podatek dochodowy, ponieważ Wnioskodawca ich nie opłacił.

Do wszystkich osób wysłano dodatkowo informacje podające z jakiego tytułu powstał ów przychód i, że podlega on opodatkowaniu. Osoby pozostające w stosunku pracy (pracowników) dodatkowo poinformowano o kwocie naliczonej i wpłaconej do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy oraz, że kwota opłaconej zaliczki zostanie potrącona z wynagrodzenia z umowy o pracę, przytaczając art. 31 ustawy jako podstawę prawną do potrąceń. Osoby, którym przypadały do potrącenia niewspółmiernie wysokie zaliczki w stosunku do wypłaty pieniężnej (w niektórych przypadkach kwoty zaliczki przekraczały kwotę wynagrodzenia netto) zostały poinformowane, że zaliczki będą potrącane z wynagrodzenia w kilku ratach (od dwóch do sześciu rat). Pierwszych potrąceń opłaconych zaliczek na podatek dochodowy dokonano w miesiącu lutym 2012 r. (z wynagrodzeń przysługujących za miesiąc styczeń 2012 r.). Kolejnego potrącenia dokonano w miesiącu marcu 2012 r.

W dniach 13-16 marca 2012 r. przeprowadzona została kontrola przez Okręgowego Inspektora Pracy w zakresie przestrzegania wybranych przepisów z zakresu prawa pracy, w szczególności dotyczących ochrony wynagrodzenia za pracę. W wystąpieniu pokontrolnym Inspektor Pracy wniósł o "odliczanie z wynagrodzenia za pracę za dany miesiąc zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości obliczonej od przysługującego za ten miesiąc wynagrodzenia" natomiast pozostałe potrącenia zaliczek na podatek dochodowy uznał jako należności inne niż wymienione w art. 87 § 1 i 7 kodeksu pracy, które mogą być potrącane z wynagrodzenia za pracę tylko za zgodą pracownika wyrażoną na piśmie, przytaczając jako podstawę prawną art. 91 § 1 kodeksu pracy. W związku z otrzymanym wystąpieniem wstrzymano dalsze potrącanie kwot zaliczek zapłaconych do urzędu skarbowego dotyczących poszczególnych pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze, drugie i trzecie w zakresie uregulowanym przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie pytania czwartego, piątego i szóstego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracownicy uzyskali przychody w kwotach opłaconych za pracownika składek na ubezpieczenia społeczne w miesiącach opłacenia tych składek (w miesiącu lipcu i miesiącu październiku 2011 r.). Nie ma tutaj zastosowania art. 32 ust. 2 ustawy podatkowej w zakresie braku możliwości określenia, jaka część świadczenia przypada na jeden miesiąc - możliwość taka bowiem istnieje.

Wnioskodawca jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych miał obowiązek, wynikający z art. 31 ustawy, do obliczenia i terminowego opłacenia zaliczek na podatek dochodowy, dotyczących pracowników pozostających w stosunku pracy.

Jednocześnie Wnioskodawca nie miał obowiązku obliczenia i opłacenia zaliczek na podatek dochodowy od przychodów uzyskanych przez osoby nie będące w stosunku pracy, ponieważ osoby te nie uzyskiwały od Wnioskodawcy żadnych przychodów i niemożliwe byłoby pobranie od tych osób zaliczki na podatek dochodowy. Osoby te mają obowiązek osobiście rozliczyć z urzędem skarbowym z uzyskanych przychodów i opłacić należny podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, w zakresie momentu uzyskania przychodu, braku możliwości ograniczenia poboru zaliczki oraz braku obowiązku poboru zaliczki w sytuacji gdy nieodpłatne świadczenie uzyskała osoba niebędąca już pracownikiem.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on w związku z wykonywaną pracą realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie natomiast z art. 38 ust. 1 ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w 2011 r. na podstawie prawomocnych wyroków sądowych Wnioskodawca zobowiązany był do opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne od przychodów uzyskanych przez pracowników w ramach umów zlecenia zawartych z podmiotem trzecim, w ramach których wykonywane były prace na rzecz Wnioskodawcy. Składki na ubezpieczenia społeczne dotyczyły przychodów uzyskanych w latach 2003 - 2010. Opłacenia zaległych składek na ubezpieczenia społeczne dokonano w dwóch terminach: w miesiącu lipcu 2011 r. - dotyczące przychodów uzyskanych w okresie lipiec 2003 r. - luty 2008 r. i w miesiącu listopadzie 2011 r. - dotyczące przychodów uzyskanych w okresie marzec 2008 r. - grudzień 2010 r. Składki na ubezpieczenia społeczne opłacono ze środków Wnioskodawcy, zarówno w części dotyczącej pracodawcy jak i w części dotyczącej pracownika. Opłacone składki dotyczyły zarówno pracowników pozostających w stosunku pracy, jak i pracowników z którymi wcześniej została rozwiązana umowa o pracę.

W miesiącu grudniu 2011 r. dokonano ustalenia wysokości zaliczek na podatek dochodowy dla każdego pracownika, który uzyskał przychód w związku z opłaceniem za niego składek na ubezpieczenia społeczne i dokonano opłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, dotyczących osób pozostających w stosunku pracy. W związku z tym, że naliczenia i opłacenia zaliczek na podatek dochodowy dokonano dopiero w dniu 14 grudnia 2011 r. (już po wypłacie wynagrodzeń - zgodnie z regulaminem wynagradzania wypłaty następują do dnia 10-go danego miesiąca za miesiąc poprzedni), Wnioskodawca nie miał możliwości pobrania z wynagrodzenia pracownika w roku kalendarzowym 2011 zaliczki na podatek dochodowy. W stosunku do osób nie będących w stosunku pracy nie opłacono podatku.

Do wszystkich osób Wnioskodawca wysłał informacje PIT-11, w których wykazano kwoty uzyskanego przychodu z tytułu opłacenia przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne w części dotyczącej pracownika jako przychody ze stosunku pracy. W informacjach dotyczących pracowników pozostających w stosunku pracy wykazano również, że zostały pobrane zaliczki na podatek dochodowy (w kwotach wyliczonych i przekazanych do urzędu skarbowego, bez odsetek), mimo że opłacone zostały ze środków pracodawcy, i nie zostały pobierane z wynagrodzeń pracowników. W informacjach dotyczących pracowników nie będących już w stosunku pracy wykazano tylko kwotę przychodu - nie wykazywano pobranych zaliczek na podatek dochodowy, ponieważ Wnioskodawca ich nie opłacił.

Do wszystkich osób wysłano dodatkowo informacje podające z jakiego tytułu powstał ów przychód i, że podlega on opodatkowaniu. Osoby pozostające w stosunku pracy (pracowników) dodatkowo poinformowano o kwocie naliczonej i wpłaconej do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy oraz, że kwota opłaconej zaliczki zostanie potrącona z wynagrodzenia z umowy o pracę, przytaczając art. 31 ustawy jako podstawę prawną do potrąceń. Osoby, którym przypadały do potrącenia niewspółmiernie wysokie zaliczki w stosunku do wypłaty pieniężnej (w niektórych przypadkach kwoty zaliczki przekraczały kwotę wynagrodzenia netto) zostały poinformowane, że zaliczki będą potrącane z wynagrodzenia w kilku ratach (od dwóch do sześciu rat). Pierwszych potrąceń opłaconych zaliczek na podatek dochodowy dokonano w miesiącu lutym 2012 r. (z wynagrodzeń przysługujących za miesiąc styczeń 2012 r.). Kolejnego potrącenia dokonano w miesiącu marcu 2012 r.

Z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, dlatego zapłacone przez płatnika z własnych środków składki na ubezpieczenie społeczne, w tej części, która powinna być finansowana przez ubezpieczonego, stanowią dla ubezpieczonego przychód podlegający opodatkowaniu.

Skoro zatem Wnioskodawca zapłacił zaległe składki zarówno w części w której powinny być one pokryte ze środków pracownika, jak i w części należnej od pracodawcy - to w sytuacji gdy Wnioskodawca odstąpił od dochodzenia zapłaconych składek - uznać należy iż pracownicy uzyskali przychód odpowiadający wartości części składek która powinna być zapłacona z ich środków (pracowników).

Ponieważ, ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca został zobligowany do zapłaty zaległych składek za własnych pracowników jako podmiot na rzecz którego praca była wykonywana, zatem przychód uzyskany przez pracowników należy zakwalifikować jako przychód ze stosunku pracy. Przychód ten w wysokości odpowiadającej wartości opłaconych za pracownika składek podlegał opodatkowaniu w miesiącach w których zaległe składki zostały wpłacone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy jako płatniku, co do zasady ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać również należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje w szczególny sposób sytuacji poboru zaliczki na podatek od wartości świadczeń ponoszonych za byłego pracownika.

Jednakże, w sytuacji gdy były pracownik nie osiąga przychodów o charakterze pieniężnym i pracodawca nie ma możliwości pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, w informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy powinien wykazać wysokość uzyskanego przez byłego pracownika przychodu i "zerową" zaliczkę na podatek. Natomiast były pracownik winien wykazać ten przychód w zeznaniu rocznym i opodatkować go wraz z innymi dochodami uzyskanymi w danym roku podatkowym.

Odnosząc się natomiast do możliwości zastosowania ograniczenia poboru podatku, wyjaśnić należy, iż w myśl art. 32 ust. 2 ww. ustawy za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

W świetle powyższego, przepis ten nie mógłby znaleźć zastosowania w sytuacji obliczania i pobierania zaliczek ze środków pracownika, bowiem jak wskazano we wniosku, pracownicy uzyskali przychody w konkretnych miesiącach 2011 r., tj. w lipcu i w październiku, a w konsekwencji nie zostały spełnione warunki umożliwiające zastosowanie tego przepisu.

Końcowo wskazać należy, że przepis ten nie znajduje również zastosowania w sytuacji przedstawionej we wniosku, w której Wnioskodawca pomimo ciążących na nim obowiązków płatnika nie pobrał w miesiącach uzyskania przez pracowników przychodu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, lecz w miesiącu grudniu zapłacił zaległe zaliczki z własnych środków, i obecnie kwoty zapłaconych za pracowników zaliczek potrąca z wynagrodzenia. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym art. 32 ust. 2 nie regulują bowiem kwestii wzajemnych rozliczeń dokonywanych między pracodawcą i pracownikiem, dotyczących zwrotu na rzecz pracodawcy zapłaconych za pracownika świadczeń, w tym zwrotu równowartości zapłaconych zaliczek na podatek dochodowy.

Jednocześnie, ponieważ w niniejszej interpretacji uznano, iż w sytuacji wskazanej we wniosku pracownicy uzyskali przychód w miesiącu lipcu i październiku 2011 r., zatem za bezprzedmiotowe staje się rozstrzyganie kwestii dotyczącej zastosowania art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. Nr z 2012, poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.