ITPB2/415-415/12/MM - PIT w zakresie odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2012 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 25 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej jest nieprawidłowe.

W dniu 25 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane dnia 13 listopada 2007 r. przez Powiatowy Zespół Orzekania o Niepełnosprawności, na podstawie którego została zakwalifikowana do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

W dniu 16 listopada 2011 r. został przeprowadzony u Wnioskodawczyni zabieg mający na celu wszczepienie implantów typu 'Easy Clip" w Jej prawej stopie. Operacja ta została wykonana komercyjnie ze względu na szybko pogarszający się stan zdrowia. Całkowity koszt zabiegu wyniósł 10.500 zł i ww. kwota została zapłacona przelewem oraz gotówką. Dodatkowo Wnioskodawczyni poniosła wydatki na wizyty medyczne oraz dojazdy z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której odbywały się ww. usługi medyczne oraz sam zabieg chirurgiczny zmierzający do przywrócenia ograniczonych funkcji prawej stopy. Wnioskodawczyni na potwierdzenie powyższego dysponuje rachunkiem z dnia 16 listopada 2011 r. odnośnie przeprowadzonego zabiegu chirurgicznego - operacji paluchów koślawych oraz kartą informacyjną z pobytu w klinice od 16 do 18 listopada 2011 r.

Poza tym Wnioskodawczyni posiada faktury VAT na usługi medyczne, które potwierdzają poniesienie kosztów w związku z używaniem własnego samochodu osobowego na dojazdy na niezbędne zabiegi.

Wszystkie wydatki związane z ww. zabiegami Wnioskodawczyni poniosła sama w całości, żaden organ państwowy ani prywatny nie sfinansował Jej bowiem powyższych wydatków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego Wnioskodawczyni ma prawo dokonać odliczenia od dochodu w zeznaniu za rok 2011 r. wydatków na zabieg wszczepienia implantów oraz kosztu w ramach ulgi limitowanej w kwocie 2.280 zł z tytułu używania samochodu osobowego dla potrzeb związanych z przewozem na zabieg operacyjny oraz usługi medyczne.

Zdaniem Wnioskodawczyni ww. wydatki może odliczyć od dochodu w zeznaniu podatkowym za rok 2011. Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy Wnioskodawczyni stwierdza, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne do rehabilitacji" oznacza, iż można do nich zaliczyć tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), które są konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych. Niewątpliwie implanty wszczepione do stopy Wnioskodawczyni - w Jej ocenie - posiadają cechy sprzętu o charakterze szczególnym i indywidualnym. Można uznać je również za sprzęt niezbędny w dalszej rehabilitacji oraz ułatwiający wykonywanie Wnioskodawczyni codziennych czynności życiowych. Dzięki tym implantom nastąpiła poprawa sprawności uszkodzonych narządów ruchu po przebytej chorobie.

Z powyższego zatem - w ocenie Wnioskodawczyni - wynika, że:

* pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu (implantami), a rodzajem niepełnosprawności istnieje ścisły związek,

* zakupiony sprzęt jest wykorzystywany w rehabilitacji oraz służy przywracaniu sprawności organizmu i ułatwia Wnioskodawczyni wykonywanie codziennych czynności życiowych,

* cechą zakupionego sprzętu jest jego indywidualny charakter.

Wnioskodawczyni uważa, że zabieg operacyjny, polegający na wszczepieniu implantów w stopę można zakwalifikować również do zabiegów rehabilitacyjnych, ponieważ ma on na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy sprawności osoby niepełnosprawnej.

Ponadto Wnioskodawczyni poniosła tzw. wydatki nielimitowane w związku z używaniem samochodu osobowego na dojazd do kliniki, w której został przeprowadzony zabieg wszczepienia implantów. Możliwość odliczenia ww. wydatków reguluje art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w ocenie Wnioskodawczyni ma w stosunku do Niej zastosowanie, albowiem:

* posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności,

* jest współwłaścicielem pojazdu, którym dojeżdżała na niezbędne zabiegi,

* posiada dokumentację potwierdzająca fakt oraz konieczność używania samochodu osobowego na dojazdy z miejsca zamieszkania do miejscowości w której znajduje się klinika (rachunek, faktury VAT, karta informacyjna z kliniki po przebytym zabiegu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

W myśl art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia w szczególności:

Stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych uprawniających do ww. ulgi, zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu od podstawy opodatkowania - przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z tej ustawy - podlegają tylko i wyłącznie wydatki wymienione w tym przepisie. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele - nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością - nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane dnia 13 listopada 2007 r. przez Powiatowy Zespół Orzekania o Niepełnosprawności, na podstawie którego została zakwalifikowana do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

W dniu 16 listopada 2011 r. został przeprowadzony u Wnioskodawczyni zabieg mający na celu wszczepienie implantów typu 'Easy Clip" w Jej prawej stopie. Operacja ta została wykonana komercyjnie ze względu na szybko pogarszający się stan zdrowia. Całkowity koszt zabiegu wyniósł 10.500 zł i ww. kwota została zapłacona przelewem oraz gotówką. Dodatkowo Wnioskodawczyni poniosła wydatki na usługi medyczne oraz dojazdy z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której odbywały się ww. usługi medyczne oraz sam zabieg chirurgiczny zmierzający do przywrócenia ograniczonych funkcji prawej stopy. Wnioskodawczyni na potwierdzenie powyższego dysponuje rachunkiem nr 220/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. odnośnie przeprowadzonego zabiegu chirurgicznego - operacji paluchów koślawych oraz kartą informacyjną z pobytu w klinice od 16 do 18 listopada 2011 r.

Poza tym Wnioskodawczyni posiada faktury VAT na usługi medyczne, które potwierdzają poniesienie kosztów w związku z używaniem własnego samochodu osobowego na dojazdy na niezbędne zabiegi.

Wszystkie wydatki związane z ww. zabiegami Wnioskodawczyni poniosła sama w całości, żaden organ państwowy ani prywatny nie sfinansował jej bowiem powyższych wydatków.

Mając na uwadze fakt, że Wnioskodawczyni dysponuje rachunkiem z którego wynika jedynie, że poniosła koszty operacji paluchów koślawych nie sposób zgodzić się z Jej twierdzeniem, że wydatek ten należy zakwalifikować do wydatków na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego, albowiem dokument ten nie potwierdza faktu zakupu takowego sprzętu, urządzeń, czy narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji.

Odnosząc się natomiast do możliwości zakwalifikowania poniesionych wydatków na operację palucha koślawego do kategorii wydatków, o których mowa w art. 26b ust. 7a pkt 6, tj. na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "zabieg", "rehabilitacja" oraz "rehabilitacja lecznicza". Zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza poniesione przez osobę niepełnosprawną.

W świetle powyższego - niekwestionując, iż operacja paluchów koślawych w przypadku Wnioskodawczyni miała na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy Jej sprawności - stwierdzić należy, że wydatek poniesiony na ww. operację nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie można jej zakwalifikować jako zabiegu rehabilitacyjnego, lecz wyłącznie jako zabieg o charakterze medycznym. Wobec tego Wnioskodawczyni nie może odliczyć od dochodu wydatku poniesionego na ww. operację.

Podkreślić należy również, iż nie wszystkie przejazdy związane z leczeniem osoby niepełnosprawnej podlegają odliczeniu w ramach limitu, o którym mowa art. 26 ust. 7a pkt 14 gdyż nie wszystkie są związane z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Mając na uwadze wyżej powołane definicje odnoszące się do: zabiegu, rehabilitacji i rehabilitacji leczniczej wyjaśnić zatem należy, że w ramach tego limitu nie mogą więc być odliczone wydatki na dojazd samochodem do kliniki w celu przeprowadzenia operacji chirurgicznej (zabiegu medycznego), kontrolne wizyty czy konsultacje lekarskie w przychodni, poradni czy w szpitalu, badania laboratoryjne, bowiem wyjazdy te nie spełniają wymogu określonego przez ustawodawcę w treści tego przepisu; nie są wyjazdami na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Reasumując, wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na operacje paluchów koślawych oraz na używanie samochodu osobowego w związku z dojazdem z miejsca zamieszkania do kliniki, w której operacja ta została wykonana oraz na inne usługi medyczne nie podlegają odliczeniu w ramach przedmiotowej ulgi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie" 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawą, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.